/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 5.
    +1
    Tutuyo bu adam
    ···
  2. 4.
    +23
    Böyle hayatın dıbına koyayım. Ulan Gia ne biçim bir şizofrensin sen dedim. Kendimle konuşuyordum. Saat 23:00 olmuştu ve beni uyku tutmuyordu. indim aşağı, kulaklığı taktım, sigaramı yaktım ve yürümeye başladım. Düş sokağı sakinleri çalıyordu. Bir an karşıya baktım:

    Kıvırcık saçlı kız oradaydı!
    Geliyordu...

    Bir an müziğin sesi kesildi, zaman yavaşladı. Hissettiğim hiçbir şey yoktu.

    Einstein, benim gözümde görecelik teorisini kanıtlamıştı.

    insan hayatında meydana gelen tüm iyi olaylar gibi o kıvırcık kız da yanımdan bir kere daha geçmişti.

    Lavanta kokuyordu..

    Yürümeye devam ettim. Parkın önüne geldim, oturdum.

    Düş sokağı sakinleri hâlâ çalıyordu.
    "hüzün kovan kuşu gelmiş 
    gecenin yanağına konuvermiş 
    ay tenli aşık şarkıma 
    karşılık vermiş."

    Düşünmeye başladım. Ne olacaktı?
    ···
  3. 3.
    +1
    O reyiz hg rez
    ···
  4. 2.
    +3
    Okumayin ışık oldum
    ···
    1. 1.
      0
      Sözlüğün en iyi yazarı net
      ···
    2. 2.
      +1
      Benmi knk?
      ···
  5. 1.
    +81 -6
    Ben Gia. gayri intihari adam

    Birazdan okuyacaklarınızın gerçek veya kurgu olup olmadığı hakkında bir şey söylemeyeceğim. Bunu kendiniz anlayacaksınız.

    Benim için iki okuyucu kâfidir.

    Atilla ilhan demiş ki; "insan bir akşamüstü ansızın yorulur"
    Ben de o akşamüstü yorulmuştum hayattan. Evde kimse yoktu. Balkonda sigara içiyordum. Köyde yaşadığım için etrafta pek ışık yoktu. Yıldızlar o kadar parlak görünüyordu ki buna dolunay bile engel olamıyordu.
    Bir anlığına kafamı yere çevirdim.
    Yolda bir kız yürüyordu. Üzerinde normal pantolon t-shirt vardı ama yürüyüşü o kadar alımlıydı ki bir an gözümü alamadım.
    Sonra saçları dikkatimi çekti. Beline kadar uzanan kıvırcık saçları vardı ve ay ışığında parlıyordu. Bu bir rüya mıydı?
    Saç,ay ışığında parlar mıydı böyle?
    Sonra karanlıkların arasından yürüdü yürüdü ve kayboldu...
    içime daha bir sıkıntı yerleşti. Gitti işte. Bir an bana yaşadığımı unutturdu ve gitti.
    Yukarı baktım o kıvırcık saçlardan sonra ay bile ışığını yitirmişti gözümde. Eve tekrar girdim.

    Edit: Beyler bu hikâyem biraz pgibolojik bir hikaye. Olay örgüsünden çok yaşadıklarım, hissettiklerimi anlatıyorum. Sıkılırsanız kusura bakmayın.

    Edit2: Kitapla ilgili çok soru var. imkanlar pek yeterli değil şimdilik. Kitabım yayınlanırsa sözlükte paylaşırım. Kitaplarınız benden. Hikâye de bitmiştir. Bir süre olmayabilirim. Paketim bitecek. Geldiğimde görüşürüz. Merak ettiklerinizi PM den sorabilirsiniz.
    ···