Rez panpa güzel gidiyorsun

internet gitti kusura bakmayın beyler yeni part hemen geliyor

Ayrıca Sancar Han’ın Tulga’da surlara astırdığı Balaban Noyan yerine de Dustum Han beni Noyan ilan etmiş, hemen ardından da yaveri yapmıştı. Bu olaydan sonra Sancar Han moralimi bozmak için benim doğduğum yer olan Bhulaban Köyü ve Sungetche Kalesini Kramuk Noyan’a verdi. Biz de karşılık olarak Unuzdaq ve Weyyah kalelerini alıp Sancar Han’ın batımızdaki hakimiyetini yok ettik. Batı harekatı olarak adlandırılan bu olaydan sonra bir de Dustum Han “Kıskaç Harekatı”nı hazırlamıştı. Bu harekata göre 3 alay Uhhun Kalesi ve Narra’yı diğer 3 alaysa çölden geçerek Ahmerrad, Samarra ve Jameyyed’i alacak, kalan 4 alaysa geride olası karşı saldırıları önlemek için duracaktı. Ben Narra Kolundaydım. Kısa sürede hazırlanıp yola çıktık. Vardığımızda önceden konuştuğumuz gibi alayımla Uhhun Yaylasının girişini koruyordum. O sırada Sancar Han tüm tümeniyle gelmiş ve yamacın aşağısına kamp kurmuş olduğunu farkettim. Uhhun Kalesi’nin düşüşünün haberini getiren ulağa Sancar’ın geldiğini kaleye söylemesini söyledim. Ve daha sonra beklemeye başladım. Bir tümene onun 10’da 1’i kadar güçle saldırmak zorundaydım. Ve öyle de yaptım. Sancar daha Uhhun yaylasına tırmanırken ben tüm alayımla bir anda onun sağ ve sol kanatlarından saldırdım. ilk anda uçlardaki tüm askerler kargıların hedefi oldu. Kargıcılarım, resmen üzerlerine ölüm kusuyordu. Ama yavaş yavaş benim askerlerimde ölmeye başladı. Akşama doğru alayın yarısını kaybetmiştik. Ama onların hala 4-5 tane yüksek mevcutlu alayı vardı. Kısa süre sonra Sancar’ın askerleri bizleri bayılttılar.
Sonra gözlerimi tanıdık bir yerde açtım. Tulga’da zindana atılmıştım. Bir asker gelip bana Uhhun’la ilgili sorular sordu. Ben de hiçbirine cevap vermedim. Ama anladığım kadarıyla Sancar’ın tümeninin yarısını biz eritmişiz. Kalanını da yok olmamak için şimdilik geri çekmişler.

Ayrıca şu sağ taraftaki adını unuttuğum yere girmişiz. Hepinize çok teşekkür ediyorum

Trendde 30. sıra için de teşekkürler

Kıskaç Harekatı kısmen başarılıydı. Güney kanadından haberim yoktu ama gardiyan bana Narra’nın da düştüğünü söyledi. Sevinmiştim. Çünkü Narra Sancar’ın batıya çıkan son kapısıydı. O kapı da kapanmıştı. Eğer Ahmerrad da düştüyse, bu iş bitmişti. Fakat öyle olmamıştı. Gardiyan bana Ahmerrad hala Sancar’da dedi. Demesiyle dünya başıma yıkılmıştı. Ama çare yoktu. O 3 alay düşmüştü. 6 tane alay kalmıştı. Bu sırada daha da kötü bir olay olmuş, Alagur Noyan ve onunla birlikte Narra Şehri, Sancar’ın tarafına geçmişti.

Bu olaylar üstüne kaçıp tekrar orduya katılmam gerektiğini düşündüm. Gardiyana rüşvet verip bir ulak tutturdum. Ulağa da Dustum Han’a yazdığım mektubu verip yolladım. 15-20 gün sonra cevap geldi. Mektupta”istemi Noyan, bana bugüne kadar hep yardım ettin. Ama en büyük yardımın şimdi lazım. Acilen buraya gelmelisin. Elimizde 3 alay kaldı. Narra, Unuzdaq ve Weyyah beğleri de isyan edip Sancar’a katıldı. Halmar’da düşmek üzere. Bu haftadan tezi yok Halmar’a gel” yazıyordu. Ertesi gün zindandan kaçtım. Tulga’da normal bir yerli gibi dolanarak bir at ve bir kılıç çaldım. Bunlarla 2 gün hiç uyumadan ilerleyerek Halmar’a vardım. Halmar’a vardığımda gördüğüm şey maalesef inanmak istemediğim şeydi. Çünkü Sancar Han’ın orduları şehrin doğusundan kuşatmıştı. Ben batı kapısından girebildim. Dustum Han şehrin ortasında emir yağdırıyordu. Yanına gidip “Ben geldim Beğim” dedim. Bana “Yanına sadece en iyi 10 addıbını al. Artık bir bozkır senin evin” dedi. Anlamadım başta ama galiba yeniliyorduk. Ve benim ölmek ya da esir düşmek yerine bozkırda hayatıma devam etmemi istiyordu. Ben dediğini yapmadım. Askerlerimle surlara çıkıp ok yağdırmaya başladık. Çılgın gibi ok atıyorduk. Öyle ok atıyorduk ki bölgede başka askerler olsa kıllarını bile bırakmazlardı ama ölen birkaç yüz kişi dışında kimse hareket etmiyordu.

Oklarımız bitince kargılıları surların en dışına, uzun kılıçlıları onların arkasına, normal askerleri de en arkaya yerleştirdim. Diğer alaylardaki okçulara da ateş kes emri verip burçlara dağıttım. Koca tümenden kalan 3 alay, 8 alaya karşı ya kazanacak ya da ölecektik. Sancar, o sırada emir verdi askerlerine: SALDIRIN!!! Buna karşılık olarak okçulara “Gezle” emri verdim. Tam onlar ok atmaya başlayacakları zaman okçulara “Ateş Serbest” emri verdim. Bir anda ne olduğunu anlamayan düşmanlar teker teker dökülmeye başladı. Ama adamlar çok fazlaydı. Bu acayip katliam bile oları durduramamıştı. Gelip merdivenleri dayadılar. Tam bize kılıç savuracaklarken tüm merdivenleri devirdik. Bir anda yine ne olduğunu şaşırdılar. Ama çabucak toparlanıp yine saldırdılar. Bu sefer kapılara da saldırmışlardı. Biz kapılara adam yollarken bir anda kapı açıldı. Ve içeri onlarca düşman doldu. Biz onlarla ilgilenelim derken merdivenler yine geldi. Ama deviremedik. Ve şehire girmeye başladılar. Yavaş yavaş surlardan aşağı inmeye başlamıştık. Burçları, kapıları ve surları ele geçirmişlerdi. Okçularımızın hepsi botlarının bağcıklarıyla burçlarda asılıyorlardı.

Kısa sürede tüm burçlarda Sancar Beğin sancakları görünmeye başladı. Sadece batı kapısı bizde kalmıştı. Dustum Han’a orayı gösterip “Çabuk çıkalım buradan!” dedim. Ben kendi canımın derdinde değildim. Maksat Han kurtulsun. Bir yandan kapıya gidip bir yandan da geriye doğru ok atmaya başladım. 9-10 ok sonra elim sadağıma attığımda boş çıktı. Ve durmadan koşmaya başladım. Koşarken baya uzaktan ama baya güçlü bir yay sesi duydum. Duymamla sağ kürek kemiğime ok saplanması bir oldu. Bir yandan kanın sıcaklığını hissediyor, bir yandan da koşmaya çalışıyordum. Ama bir süre sonra dizlerim titremeye başladı. Dizlerim titriyor, dünyam kararıyordu. Düştüm. Dizlerimin üstünde durmaya çalışırken bir yay sesi daha... Bu sefer de sağ kürek gitmişti. Çok uzaktan Hanımla son bir defa daha göz göze geldim. O güçlü bakışları gitmiş, yerine çaresiz ve umutsuzluk gelmişti. Bir atın üstünde batı kapısından sonsuz bozkıra doğru koşuyordu. Yavaş yavaş Hanımı görememeye başladım. Nedense babamın görüntüsü geldi gözüme. Annemi dövüyordu yine. Yapma dedim. Dinlemedi. Ağlamaya başladım. Anneeeeee!!! Gözlerim kapandı... Ve yüzüstü toprağa uzandım...

rez alim

ilk baştaki yazıya şuku aq sabah sabah güldürdün

Kusura bakmayın beyler. Bir işim çıktı. Dönünce devam

Guzelmis

Güzel gidiyon devam

Rez adamsın

Rezerve

uyandığımda zindandaydım yanıma bir grup rodok geldi aman tanrım rodoklar nasıl zenci olabilirdi ki diye düşünüyordum ki rodokların çavuşu bana hin hin bi gülüş attı bütün rodok
lar hunharca gülüyordu etrafımı sardılar "biz rodoklar kundaklı yayla nasıl bu kadar seri atış yaptığımızı ve mızraklarımızın nasıl bu kadar uzun ve sağlam olduğunu biliyormusun" dediler ben başımı salladım onlarsa hayvani bir gülüşle "biz silah temin edicileriz dediler" ve asul çavuşları çıkartılar işte o zaman anladım mızrakları nasıl bu kadar uzun oluyor ama artık çok geçti beni 120cm likleriyle sabaha kadar sorguladılar ama benim ağzım sıkıydı mağlesef lanet olsun 120 cm ulan 120 cm bu nasıl bi işkence bu insanlığa sığarmı her neyse buda böyle bir anımdır adet yerini bulsun

Reserved

Rez alayım. sıkıldıgım zaman okurum

Rezzers