Bir cin asla alıcağından vazgeçmez. Sadece musallat için doğru zamanı bekler. Ademoğlu için zaman dolmuştu...

ilk partı 22.00'da atmaya başlıcam. Elimde halihazırda part yok. O yüzden yavaş yazabilirim şimdiden özür dilerim bekleticeğim için.

Tüm yazılarım (bkz: #190892280)

Sonunda üniversitede ki hemşirelik bölümünden mezun olmuştum. Elimde artık bir diplomam ve önümde uzun bir çalışma hayatım vardı. Üniversite bittikten sonra ailemin yanına geri döndüm. Her ne kadar dönüceğimden ailemin haberi olsa da bilmiyormuş gibi davranan annem beni görünce sımsıkı sarıldı.
+Yavrum sana en güzel yemekleri pişirdim. Evladım benim
-Anne yapma böyle. Askere gittiğimde ne yapıcaksın sen
Annemin sarılması bittikten sonra babam söze girdi
+Hoşgeldin oğlum
-Hoşbulduk baba
Babam bana sarıldığında çok huzurlu hissettim. Her ne kadar fazla sevgisini göstermese de bana güven veriyodu duruşuyla.
+Hadi evladım geç içeri en sevdiğin yemeği yaptım.
Karnıyarık kokusu alıyorum. Canım annem...

+Eline sağlık annem çok güzel olmuş.
-Aman oğlum daha ne yedin ki
Annemin ısrarlarıyla bi kaç lokma daha yedikten sonra masadan kalktım. Evimi gerçekten de özlemişim. Babam balkondan seslendi.
+Arthur gel bakalım senle biraz konuşalım
Balkona gittiğimde babamın surat ifadesini hemen tanıdım. En son bu surat ifadesine büründüğünde lisedeydim. Sokakta sigara içerken beni yakalamıştı. Ciddi bir şey konuşucağı her halinden belliydi.
-Efendim baba
+Otur oğlum otur
Karşısında ki sandalyeye geçtim.
+Var mı evlenmeyi düşündüğün kız
Hafif gülümseyerek devam ettim.
-Yok baba ne evlenmesi
Gerçekten de aklımda evlenmek yoktu fakat olsa da söyleyemezdim. Küçüklüğümden beri bu konuda kızıcağına dair bi korku var içimde.
Babam sigarasını yakarak konuşmasına devam etti.
+iş konusunu ne yapıcaksın
-internetten hemşire ilanlarına bakıcam baba. illa ki herhangi bir özel hastanede yer bulurum.
+Evdeyken paraya ihtiyacın olursa gel bana söyle
Babamın konuşmanın başından beri bunu söylemeye çalıştığına eminim. Babam gerçekten harika bir insandır...

Odamda uyanmayı gerçekten özlemişim. Hala kendimi lisede ki gibi hissediyorum. Haytalık yapan orda burda sigaran içen serseri. Artık büyüdüm. Büyümem beraberinde sorumlulukları getirdi. Kahvaltımı ettikten sonra internette hemşire iş ilanlarına bakmaya başladım. Telefondan arayıp görüştüğüm çoğu yer ya elemanın bulunduğunu söylüyor ya da geçmiş istiyordu. Geçmiş olarak sağlık meslek mezunu olup lisedeyken hastanede staj yaptığımı söylediğimde telefon suratıma kapanıyodu.
+Buyrun
-Ben internetteki hemşire ilanınız için aramıştım. ilanınız güncel mi acaba
+Tabikide. Çalışma saatlerimiz 24 saat nöbet 3 gün dinlenme şeklinde. Şu an elemana ihtiyaç duyduğumuz yer hastane acili kaldı. Eğer CV'nizi bize yollarsanız en yakın şekilde size geri dönüş yapacağız.
Bir süre daha konuştuktan sonra telefonu kapattım. Cv tabi ya. Özgeçmiş olmadan iş aramam aptallıktı. Apar topar evden çıkıp vegibalık fotoğraf çekindikten sonra özgeçmişimi hazırlayıp e posta ile göndermiştim.

Akşam yemeğine yakın telefonum arandı.
+Alo
-Arthur beyle mi görüşüyorum
+Evet buyrun benim
-Sabah saatlerinde başvurmuş olduğunuz hastaneden arıyorum. Özgeçmişiniz bizimle çalışmak için uygun. En yakın zamanda hastanemize gelmeniz gerekmekte.
+Ben şu an Kayseri'de oturmuyorum fakat 2 3 gün içerisinde orada bulunurum.
-Pekala Arthur bey. Hastaneye geldiğinizde geriye kalan işlemleri hallederiz.
Telefonu kapattıktan sonra içimi bi sevinç kaplamıştı. Akşam yemeğinde aileme söylemek için sabırsızlanıyordum.

+Bey biraz daha yoğurt katayım mı ister misin
-Yok hanım bu bana yeter
Yemeğin ortasında söze girdim
+Size çok önemli bir şey söylemem lazım
Annem endişeli bi şekilde bana baktı.
-Hayırdır inşallah. Noldu evladım
+Kayseri'de özel hastanede iş buldum.
-Allahım sen dualarımı kabul ettin. Yavruma yardım ettin. Şükürler olsun Yarabbim.
Babam mutluluğunu belli etmese de gözlerinin içi gülüyodu. Bi müddet bana baktıktan sonra konuşmaya başladı.
+Hayırlısı olsun inşallah oğlum. Ne zaman gidiceksin Kayseri'ye
-Yarın sabah yola çıkarım baba.
Annemin suratı düşmüştü.
+Noldu anne
-Aman evladım. Daha yeni geldin doyamadım ben sana
+işten izin aldığım her zaman sizi görmeye gelirim annem

Sabah otogara gelip annemlerle vedalaştıktan sonra Kayseri otobüsüne bindim. Yol boyunca içim içime sığmadı. ilk defa kendi paramı kazanıcaktım. Kayseri'ye geldiğimde akşam 17.00 olmuştu. Yakınlarda bir pansiyon bularak o geceyi orada geçirdim. Sabah pansiyonun ücretini ödedikten sonra taksiye binip ... özel hastanesine gidiceğimi belirttim. Özel hastanenin önünde indiğimde sigaramı yakıp biraz etrafa bakındım. Güzel bi yere benziyodu. Bir müddet sonra içeri girdim. Özel hastaneden dışarı çıktığımda fiyat konusunda anlaşmıştık ve avans almıştım. Yarın ilk işbaşım olucaktı. Bu kadar erken olmasını beklemiyodum. Yakınlarda emlakçı aramaya başladım. ilk gördüğüm emlak dükkanına girdim.

... Özel hastanesine yakın bi yerde eşyalı ev kiralamak istediğimi söyledim. Bana bi kaç evi gezdirdikten sonra müstakil ev hoşuma gitti. Kirasıda gayet uygundu. Anlaştıktan sonra anahtarı teslim etti. Evde gezinirken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Bavulum... Bavulumu pansiyonda unutmuştum. Pansiyondan bavulumu alıp eve döndüğümde hava kararmaya başlamıştı. Eve geldiğimde kapıyı açık bıraktığımı farkettim. Artık tek yaşıyorum böyle şeylere dikkat etmem lazımdı.

Bavulumu yerleştirdikten sonra salona geçtim. Eski tüplü televizyon, iki divan ve aşınmaya yüz tutmuş tahta bi sehpa vardı. Tüplü televizyonu açtığımda sesler cızırtılı geliyodu. Bu külüstürle atari bile oynanmazdı. Telefonla annemi aradım. içini ferah tutmasını avans aldığımı ve ev bulduğumu anlattım. Klagib kendine dikkat et tanımadıklarına kapıyı açma öğütlerinden sonra aparatif bir şeyler için dışarıdan sipariş verdim. Bir şeyler atıştırdıktan sonra dipteki depo olarak kullanılan odaya göz gezdirmek istedim. Kapıyı açtığımda eski eşyalardan başka bir şey yoktu. Köşedeki portreye gözüm ilişti. Yaşlı bi kadının büyük bir tabloda resmi çizilmişti. Bunu neden salona asmamışlar acaba ?

Sabah kahvaltımı etmeden hemen evden çıktım. ilk iş günümden geç kalmak istemedim. Hastane kafetaryasında simit ve çayla kahvaltımı ettikten sonra yorucu bir gün beni bekliyodu. Akşam saatlerine kadar hastalar gelmeyi sürdürdü. Geceye doğru karnı ağrıyan teyzeler, ateşi çıkan çocuklardan başka bir şey yoktu.

01.00
Acilin zili çaldığında ölüm ihtimali olan bi hasta geldiğini anladık. Acili boşaltıp resüstasyon odasına (canlandırma) geçtik. Bi süre sonra ambulanstan sedyeyle indirilen hasta bize getirildi.
+Trafik kazası doktor bey
-Entübasyona başlayın. Monitörü getir kızım. Yaşam bulgularını kontrol edin. Arthur hemen adrenalin takibine başla.
Adrenalin takibi her 4 veya 5 dakikada 1 mg civarında damardan adrenalin vermekti. Gözlerim saati takip ederken hastanın durumu kötüleştikçe dakikayı azaltarak adrenalin vermeyi sürdürdüm. Kalp masajına başlayan doktorlar, hastayı entübe etmeye çalışan hemşireler her yer birbirine girmişti. Yaklaşık yarım saatlik uğraşın ardından hastayı kaybetmiştik. Dışarı çıktığımızda yakınlarıyla konuşan doktor olmuştu. Bu sahneyi staj zamanımda hata yaparak öldürdüğüm hastadan hatırlıyorum. Hemen hastayı morga zütürmek için üstü kapalı bi şekilde başka bir sedyeye bindirip alt kata zütürmeye hazırlanırken hastanın yüzüne dikkatlice bakabilme şansı buldum. Gözlerinden biri yoktu. Allah rahmet eylesin...

Morga inerken tek başımaydım. Morgta ki görevliye teslim etmek için alt kata indiğimde tabelaları takip ederek morgu buldum. Etrafta kimse yoktu. Hastane koridorunun diğer ucunda beni izleyen küçük bir çocuk vardı. Kaybolduğu aşikar.
+Gülüm senin ne işin var burada
-Beni sen öldürdün
Daha cevap veremeden anlık olarak tüm koridorların ışıkları sönmüştü. Işıkların geri yanmasının ardından sedyenin üzeri boştu. Arkamdan biri hemşire dediği anda korkuyla arkama döndüm. Trafik kazasında kaybettiğimiz adam arkamda iki gözü sağlam şekilde dimdik suratıma bakıyodu. O an ki korkuyla sedyeyi kenara itip koridoru koşturmaya başladım.
+Hemşire bey ben morg görevlisi
Adamın arkamdan bağırmasıyla kafamı döndürdüm. Az önceki ceset sedyedeydi. Morg görevlisi olduğunu söyleyen adam farklı bi insandı. Yorgunum sanırım sadece.

+Özür dilerim kardeşim
-iyi misiniz
+Nöbet beni çok yordu o yüzden
Daha işimin ilk gününde şikayet edilmek istemiyodum. Ölülerden korkum olduğunu söyleyerek aptalca bi yalan uydurmuş oldum. Morg görevlisi hafif gülerek
-Hemşire hiç ölüden korkar mı
Görevli morgun kapısını açarken etrafı kolaçan ettim. O küçük çocuk hala koridorun diğer ucundan bize bakıyodu. Aptalca bi haraket yapmamak için görevlinin açtığı kapıdan sedyeyi iterek içeri girdim

Görevli en köşede ki soğuk dolabı açıp
+Getirin hemşire bey
Sedyeyi soğuk dolabın yanına kadar sürükledim.
+3 dediğimde kaldıralım. 1... 2... 3. Ya Allah Bismillah.
Cesedi dolaba koyup kapatan görevli yüzünü bana döndüğünde cesetteki adamdı. Öylece kapıya doğru ilerleyeşini izledim.
+Hemşire bey burda kalmak istiyosunuz galiba
irkilerek kendime geldim. Kapıda bana bakan morg görevlisi vardı. Hemen morgdan çıkıp etrafıma baktım. Küçük çocuk yoktu. Morg görevlisi kapıyı kitleyip koridorda ki odasına doğru ilerledi. Asansöre binip zemin kata bastım. Asansörün aynasında kendime bakarken arkam da o küçük kız çocuğu vardı. Dikkatli baktığımda elinde oyuncak bebeği olduğunu farkettim. Hayır sakin ol kimse yok orada. Aptalca bir şey yapma. Asansör zemin kata çıkana dek aynadan onu izledim. Donuk bakışlarla bana bakmayı sürdürdü. Asansörün "zemin kat" sesiyle arkama döndüğümde kimseden eser yoktu. Uyumam lazım çok yorgunum...

Sabah nöbetten çıktıktan sonra market alışverişi yapıp evin yoluna koyuldum. Eve geldiğimde dış kapı açıktı. Evden çıkarken kitlediğime eminim. Market poşetlerini girişe bırakıp yavaşça içeri girdim. Depo olarak kullanılan odadan ıslık sesleri geliyodu. Kapıyı araladığım da ses kesilmişti. Kafamı yavaşça içeri uzattım. Görünürde bir şey yoktu.
+Beni sen öldürdün
Arkamdan gelen sesle irkilerek sırtımı depoya döndüm. Koridorda kimse yok. Hastane morgunun koridorunda gördüğüm kızın sesiydi bu. Bu evde bir şeyler oluyor...

Akşam sürekli tedirginlik içerisinde salonda etrafa bakıyodum. Evin tüm lambalarını açıp televizyonun sesini sonuna kadar yükseltmiştim. Bir daha o küçük kızın sesini duymak istemiyorum. Televizyonda ki haber kanallarını gezerken melodili bir şekilde banyodan ıslık sesleri gelmeye başladı. Yerimde doğrulup banyoya doğru ilerledim. Işığı açıktı. Banyonun ışığını açmadığıma yemin edebilirim. Kapıyı aralayıp içeriye bakındım. Banyo perdesinin arkasında siyah bir silüet vardı. Oraya girmek istemiyorum. Kapıyı kapatıp ışığı söndürdüm. Arkama döndüğümde küçük kız karşımdaydı. Kolları ters bir şekilde gözlerimin içine bakarak
+Beni sen öldürdün
Arkama dönüp mutfağa doğru koşturdum. Arthur saçmalama. Sadece uykulusun kendine gel.

Salona döndüğümde ne ıslık sesi vardı ne de koridorda ki küçük kız. Uyumam lazımdı. Sadece yorgun olduğum için zihnimin bana oyunlar oynadığını düşünüyodum. Salonda yatmaya karar verip divana uzandım. Hepsi hayaldi. Hepsi sadece hay---. Göz kapaklarım ağırlaştı. Uykuya daldım. Yarı uyanık şekilde mutfaktaydım. Suyumu içtikten sonra koridorda ilerleyip salona girmek için döndüm. Salonda divanda yatan bendim. Karşı divanda küçük kız çocuğu vardı. Hastanede ki kız. Salona girmeye çalışsam da içeri girmemi engelleyen görünmez bir kalkan vardı sanki. Birileri bunu izlememi istiyor. Birileri acı çekmemi istiyor.

Sabah gözümü açtığım anda derin bi nefesle uyandım. Sanki bütün gece koridordan kendimi izlemiş gibiydim. Çok yorgun hissediyorum. Mutfağa gidip kendime birşeyler hazırlayıp salonda yemeye karar vermiştim. Kahvaltımı ettikten sonra aklımı dağıtmak için bir şeylerle meşgul olmam gerekiyodu. Dışarı çıkıp alışveriş merkezinde zaman öldürdüm. Teknoloji mağazasında gördüğüm afiş ilgimi çekmişti. "Ps3 + LCD Televizyon %30 iNDiRiMLi" . Eve dönerken yanımda konsolu getirdim fakat bana verilen avansın ciddi bir miktarını teknoloji mağazasında harcadım. Televizyonu getirmeleri için mağaza görevlilerini beklemeye başladım.

Yeni televizyonum gelmeden önce bu külüstür televizyonu depoya taşıdığım anda kapı çaldı. Mağazadan gelen görevliler televizyonu teslim edip gittiler. Akşama kadar konsolun başından kalkmadım. Yemek için mutfağa gidip kendime aparatif bir şeyler hazırladım. Ne bir ses duydum ne de tuhaf bir şeyler gördüm. Aklımı dağıtmanın iyi geliceğini biliyordum. Saat gece 01.00 gibi yatmak için hazırlandım. Odama geçip derin bi uykuya daldım.

Yarı uyanık şekilde mutfaktaydım. Suyumu içtikten sonra koridorda ilerleyip odama giricektim fakat salonun ışığı açıktı. Kapatmak için salona döndüğümde dona kaldım. Dün gece gördüğüm rüya. Her şeyi bi anda hatırladım. Tekrar tekrar denememe rağmen dün ki gibi odaya giremedim. Bedenim divanda uyuyor. Karşı divanda ki küçük kız ise beni izlemeye devam ediyordu. Bi süre sonra küçük kız kalktı. Odanın ortasında ki sehpa havalanıp odanın diğer yanına fırladı. Yakınlaştı. Yavaşça eğildi. Bedenimin kulağına "Beni sen öldürdün" dedi. Fısıldamasını koridorda arkamdan duymuş gibiydim. O an bana dönüp bakmasıyla uyandım. Odaya göz gezdirdiğimde sehpa odanın diğer ucunda yerdeydi. Evden çıkmak için yeltendiğimde rüyamda küçük kızın oturduğu divanın üstünde oyuncak bebeği kalmıştı. Ağzı dikilmiş, gözleri kapkara...

Evden çıktığım gibi bu evi bulduğum emlakçının dükkanına gidip başka bir ev aramak istediğimi söyledim.
+Evde bir şey mi oldu
-Yok hayır sadece hastanede ki işimden ayrıldım. Başka ev bakmak istiyorum
Söylediğim bu yalandan sonra emlak evleri gezdirmeye başladı. Avansımın çoğunu saçma "ps3+lcd" kampanyasında harcadığım için hiçbirini kiralayabilicek gücüm yoktu. Apar topar ilk geldiğim de kaldığım pansiyonun yolunu tuttum. Pansiyona geldiğimde sahibi beni karşıladı.
+Merhaba
-Merhaba boş odanız var mı
+Tabikide buyrun
-Benim eşyalarımı almam lazım akşama doğru gelirim. Odayı tutuyorum
Odanın kirasını ödedikten sonra eve geldim. Kapısı açıktı. Allahım sen aklıma mukayyet ol.