nasıl piç oldum anlatıyorum

rezerved

reserved

@3269 ersintepe kardeşim, adam bu gece evliliği ve askerliği aradan çıkarıp torunu kucağına verince ... gibi bişey yazdı,sen eşinin haberi varmı diyosun. ne içtin a güzel panpam *

yeni başladım lan okumaya, mine'nin mesajındayım şu an, olm bu kızı da mundar edersen gözüme gözükme

Panpa aslında bu yaptığın aldatmaktan daha kötü. daha fena bir yavşaklık kusuruma bakma

okumaya üşendim

@3273 sen o zaman iyi geliştirecen küfür dağarcığını *
amk reyiz şu dünyada bi senin en önemli yerde kesmen bi de maçkolikte takip ettiğim maçın beni yatırması beni kanser edecek aq *
ama şu cümleye bittim
"her kitap bir şehre benzer, her şehir bir kadına. kitaplar, kadınlar, şehirler metruk kervansaraylar gibi boş. onları dolduran senin kafan, senin gönlün"

reserved

iyi geceler panpalar, gece yarım gibi geleceğim, görüşmek üzere *

rizröv

ya sen gececımısın be abı yarın ıse kalkacaz amk *

tekrar iyi geceler panpalar, birazdan başlıyorum.

bu gece pek yazamayacağım, yarın gündüz telafi ederiz panpalar

ebru ile mekana gitmiş, her zamanki gibi havadan sudan konuşuyoruz.. sanki birazdan ayrılmak isteyeceğini söyleyecek olan adam ben değilim aq..

ve olay şu ki, kızın da üzerinde ekstra bir sevimlilik var bu gece, sanki farkında olmadan yaptığı son bir çırpınış gibi..
güzel gülüşü, gözleri, saçlarının, ahenkle omuzlarına ve oradan da koynuna doğru dökülen kahverengi dalgaları..
oturuşu, kalkışı, konuşması..
her şeyi çok güzel bu akşam, her zamankinden de güzel.. hiç olmadığı kadar mutlu görünüyor yanımda, omzuma yatıyor, yanağımdan öpüyor, tatlı tatlı..

telefonum titredi,
bozuntuya vermeden baktım, ceyda "iyi şanslar" diliyordu.
ebru sordu,
"kimmiş hayatım?"
"telsim * kampanyamıza katılmak ister misin diye soruyorlar"

gülüştük,

"sahi, ben senin yazdığın mesajların hepsini saklıyorum biliyor musun?" dedi.

"oha, binlerce vardır, nasıl sığıyor telefona?"

"telefonda değil ki? hayatım * ajandaya yazıyorum"

nasıl yani? yok artık... ona yazdığım her şey, dahası bütün yalanlarım, bir de kalem kağıt ile kayda mı tutuluyordu? inanılır gibi değil..

şaşkın şekilde gülerek,

"ne..na..vay be * ... neden peki?"

"bilmem * hoşuma gidiyor yazdıkların, şiir gibi oluyor hele bazıları..bir de tabi, sen benim ilk ciddi erkek arkadaşımsın, o yüzden ilersi için hatıra olsun istiyorum.. senin hoşuna gitmedi mi yoksa bakiyim? ;)"

"gi..gitti.. şaşırdım sadece.."

"kızlar yapar böyle şeyler ;)"

sadece senin gibi sevecek kadar deli olanlar belki.. hepsi değil..
muhtemelen bu geceden sonra hışımla yırtılacak ve yakılacak olan ajandanın kim bilir kaç sayfası doludur diye düşündüm,
ve işte o gece, en azından ebruya olan saygımdan ötürü bazı mesajlarını sim de saklama kararı aldım, ayrıca 2. dönemden itibaren başlayacağım günlük tarzı şeyin de çıkış noktası burası oldu..

vay tşikalgo buldum seni oğlum

yapamayacağım sanırım..en azından bu gece.. eğer yüzümü ve mimiklerimi kontrol edebilmeyi öğrenmemiş olsam, çok daha zor bir gece olabilirdi benim için, kafamın içinde çarpışan duygu ve düşünceler yüzünden ortalık savaş alanına dönmüş durumda, yine, yeniden..

"ehliyet alıcam bu sömestr" dedi, "babam araba için şimdiden araştırmaya başladı bile * "

"oo iyimiş"

"gezdiririm seni, şöför nebahat mod on" kahkahalarla güldü, ben de eşlik etmeye çalıştım..

ne güzel hayalleri vardı öyle,
hatıra olsun diye yazılan ajandalar,
arabayla gezmeler..
biraz daha konuşsa, belki çocuklarımızın isimlerine bile gelebilirdi mevzu..

ya şimdi yapmalıydım bu işi, ya da asla yapamayacaktım..

ama burada değil..

"ebru, kalkalım mı canım ne dersin?"

"farketmez, ama daha yeni geldik sayılır, gitmeyeceksin ya?"

"yok, şey, bankımıza gidelim diyorum?"

duygusal ve fiziksel olarak pek çok şeyi paylaştığımız, üzerinde isimlerimizin kazılı olduğu o klagib tahta bank, bu işi bitirmek için en uygun yer gibi göründü gözüme..

bendeki rahatsızlığı ve banka gitme isteğini yanlış yorumlayan ebru,

"hımm, birileri azdı galiba?" deyip kıkırdadı.. belime sarılıp boynuma bir öpücük kondurdu.. emin olun oraya bir ok saplansa daha az acı hissederdim.. midem yanmaya başlamıştı.. birazdan yapacağım şeyin ağırlığı altında eziliyor, ama bir yandan da bu yükü bir an önce omuzlayıp, cefası neyse çekmek ve nihayet, ceydaya kavuşmak için sabırsızlanıyordum..

çok sancılı ruh halleri bunlar.. allah düşmanıma bile vermesin..

sarmaş dolaş çıktık kafeden, aşıklar yoluna kadar biraz yolumuz vardı,
aşıklar olarak girip,
parçalanmışlar olarak çıkacağımız o sokağa gidene kadar, attığım her adımda beynim beni sorgulamaya devam etti..

"tsigalko? umarım ne yaptığını biliyorsundur.."

banka vardık, her zamanki gibi boş ve son kez "bizim"...

oturunca ebru gülümsemeye başladı, sırnaşmamı bekliyordu, bense, "ebru, seninle bir şey konuşmamız lazım" demekle yetindim, ciddi olması için çaba sarfettiğim bir sesle, çünkü nedense ağzımı açınca, sesim küçük emrah gibi çıkacak sanmıştım.

gülümsedi, onu, bir şey konuşmak için bankımıza getirmiştim..bu şey, ciddi ve güzel bir şey olsa gerekti.. ilişkimizde bir sonraki aşamaya mı geçiyorduk yoksa?

umut ve mutlulukla gözlerimin içine bakarak,

"konuşalım hayatım" dedi, şaşkın görünmeye çalışıyordu,
her kız gibi o da, benden birazdan duyacağını sandığı, ilişkimiz hakkında "ciddi ve güzel" şeyler öncesinde, sanki bu durumu tahmin edemiyormuş gibi görünmeye çalışacaktı..

duymayı beklediği sözlerin ardından, "ay, çok ani oldu, çok hoşuma gitti ama çok da şaşırdım" tarzı mutlu ama tedbirli cümleler kuracak, öyle hemen uçuş moduna geçmeyecekti..

oysa ben..pff.. inanın bunu nasıl cümlelere dökebilirim bilmiyorum.. bildiğim tek şey ise, bir daha asla bir kızla bu duruma gelmeyecek olduğumdur,

terk etmek, terk edilmekten çok daha zor beyler.. hele ki bunu sizi sevdiğine inandığınız birine yapıyorsanız.. resmen kendi kendinizi lanetliyor, damgalıyorsunuz.. kendi kendinizden damga yiyorsunuz.. suçlu gibi..ki suçlusunuz da zaten..

arkadaşlar bu gece pek iyi hissetmiyorum, yarın gündüz vakti açığımızı kapatırız, görüşmek üzere iyi geceler..

ulan tsigalko biz tanışsak ,ilk dakkadan kesin kavga ederiz.sen bana pgibolojik harp uygularken hakkımda binbir fikir yürütürken,ben de oracıkta senin edebiyatını giberdim, sen kimsin yafşak diye girişirdim ,o manipüle kişiliğini zütünde patlatırdım emin ol. bunu sana kimse yapamamış ve sonuçta zütün arşa çıkmış.

bu kadar çok kız kaldırmanın nedeni yafşak olman olabilir mi acaba...

bin olma, net ol aslanım

şimdi değişmissindir demiycem can çıkar huy çıkmaz

allah taksiratını affetsin

syf 74. bi yetişemedim amk.