nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/126xpc

planladığım üzere, ebruyla öğle arası çardağa gittik, sonunda öküzün boynuzu zütüme girecekti..daha fazla erteleme yok..

fazla düşünmek ve beklemek iyi değildi, çabuk çabuk konuşmalı ve duraksamalara yer bırakmamalıydım..

ebru,

"hayırdır niye buraya geldik?" diye sordu,

"benim..sana bir şey söylemem lazım ebru" dedim,

gülmeye başladı, "hay allah ya, neymiş çok merak ettim, kızamık çıkarıcaksın valla sonunda" dün geceki duygusal sahneler işe yaramayınca, bu kez hafif alaylı şekilde yaklaşmayı denemişti ağzımdaki baklayı alabilmek için..

"sana yalan söyledim" dedim birden bire..resmen sözler fırlayıvermişti ağzımdan..hapşurmak gibiydi..engelleyemedim..gerçi, engellemek de istiyor değildim..

"nasıl? anlamadım?" dedi ebru..

güzel yüzüne bakmamaya çalışarak devam ettim, susmaksızın,

"arkadaşlarıma gidiyorum dediğim hafta sonu, eskişehirde başka insanlarlaydım..birinci sınıftan bir grupla..onların arkadaşlarına gittik..benim orada tanıdığım sadece 1-2 kişi vardı.."

kısa bir anlığına da olsa susup bir sonraki bölüm için güç topladım, o ara yine ebrunun yüzüne bakmadım, yerdeki karıncıları izliyordum, ebrudan da herhangi bir tepki gelmemişti ilk bölüm için,
devam ettim,

"o grupta benim daha önceden tanıdığım bir kız da vardı..biz, hepimiz aynı evde kalınca, yer sıkıntısı nedeniyle bu kızla aynı odaya düştük..sonra..olmaması gereken bir şeyler oldu..daha başka ne diyebilirim bilmiyorum..açıklayabilmek mümkün değil ama..sanırım ben o kızdan... "

derin bir soluk alış duydum, ister istemez konuşmamı kesmek zorunda kaldım, yapmamam gerektiğini bile bile gözlerimi yerden kaldırıp ebruya baktım..

irileşleşmiş gözler ve donuk bakışlarla karşılaştım..yanakları kızarmaya, gözleri bulutlanmaya başlamıştı..bir eli yüzüne gitti, ağzını, burnunu kapamaya çalıştı..

benim de midem yanmaya başlamıştı aniden..enseme ateş bastı..başım, boynumun taşıyamayacağı kadar ağırlaşmış gibiydi..öne eğildi..

"çok üzgünüm..bunu söylemek zorundaydım sana..çok üzgünüm.."

hıçkırdı,
bir kaç saniyeliğine her şey flulaşmıştı etrafımda..benim de mi gözlerim doluyordu yoksa? neden?
yüzüne baktım bir kez daha refleks olarak,
yeniden hıçkırdı, göz yaşları yanaklarına doğru süzülmeye başlamışken, az önce yüzünü kapayan eli şimdi bir yandan gözlerini silmeye uğraşıyor bir yandan da onlara set çekip benden gizlemeye çalışıyordu..

onu teselli etmek için bir şeyler söylemek istedim...
ama ne diyebilirdim mi? bu duruma sebep olan zaten benim..
yine de ağzımı açtım..
bir ses çıkarmayı başaramadım..

http://fizy.com/#s/1ainud

..sonra, zaten gerek de olmadığını gördüm zira bir kaç saniyelik kontrolsüz halinden sonra ebru toparlandı,
gözlerini sildi, burnunu çekti, ellerini yana indirdi, kıpkırmızı bir suratla bana bakmaya başladı..

şimdi mine gibi kalkıp gidecek diye düşündüm..ama yapmadı, minenin telefondan söylediklerini, o yüzüme mi haykıracaktı?
konuşmaya başladı,

"niye yaptın böyle bir şey?" dedi titreyen bir sesle..

verecek bir cevabım yoktu..yüzüne bakmaya devam ettim..

"neden yani? bahanen filan yok mu? açıklamaya çalışmayacak mısın?"

yeniden gözyaşları süzülmeye başlamıştı..titreyen sesi biraz daha yükseldi, benim suskunluğum onu iyice kendinden geçiriyordu..hıyar gibi, odun gibi, öküz gibi bekliyordum sadece..ya da infazını bekleyen bir mahkum gibi demeliyim ha?..

"ya ben..anlayamıyorum tsigalko... anlayamıyorum..hiç mi sevmedin beni? ya..her sözün mü yalandı? yani..hiç mi değer vermedin? daha dün gece omuz omuza oturduğum adam sen değil misin? sarıldığım adam sen değil misin? bana sarılan, beni öpen sen değil misin?..nasıl bu kadar soğuk kanlı olabiliyorsun?..ben anlayamıyorum artık..artık..bir şey diyemiyorum.." burada büsbütün kontrolünü yitirip ağlamaya başlayınca yanına geçtim, biraz olsun acısını dindirmek maksadıyla kolundan tuttum,

"dokunma bana!" diye haykırdı.."dokunma..nasıl bir adamsın sen ya..nasıl bir düşünce yapın var, kafan nasıl çalışıyor..ne düşünüyorsun bunları yaparken?... daha çıkmaya başladığımızın akşamı yedin aynı haltı... sonra nasıl bir daha... ne... ne bir de, ne diyorsun? olmaması gereken şeyler oldu ha... allah kahretsin... allah kahretsin.."

donakalmış bir şekilde, karşımda ağlaya ağlaya, kah fısıldayarak kah bağırarak, sesi dalgalana dalgalana beni yerin dibine sokan kızı izliyordum..

"ne düşündün bunları yaparken... hiç mi düşünmedin... nerden gördüm seni?? nerden sevdim..nerden bileyim ruh hastası olduğunu! hastasın sen..hastasın, normal insan yapmaz bunu..yapmaz, yapamaz!... bu aldatmaktan filan da öte, sen, sen resmen bana acı çektirip o şekilde mutlu oluyorsun... ben..kendi elimle kurban oldum sana resmen... onca adam varken seni buldum... "

tıkanmıştı artık..dolan burnu yüzünden hem konuşup hem nefes alışını ağzından yapıyordu, daha fazla konuşamadı..kesildi..bir kez daha elimi uzatır gibi oldum, zorlukla "dokunma" dedi yine.."allah belanı versin senin..hayatımı, bütün hayallerimi mahvettin.."

sendeleyerek kalktı..ayağına taş bağlıymış gibi ağır adımlarla ilerledi,

arkasından kalktım, yanına yetiştim, "ebru"

"gibtir git.." diye fısıldadı..çok nadir küfrederdi, "tamam işte, artık ondan hoşlanıyormuşsun..git..git ona?!..nasıl hoşlantıysa..ne verdi de hoşlandın o kadar? ne yaptı? ha? gibiştiniz mi?gibtin mi? ne verdi sana beni veremediğim..git.."

tehditkar fısıltıları beni şoke etmişti, "ben, hoşlandığımı söylemedim"
"söyleyecektin" diye bağırdı.."gerizekalı mıyım ben? ama doğru... gerizekalıyım..gerizekalıyım..daha geçen sene anlamıştım ne mal olduğunu ama..kaçamadım işte..sen de kaçama..benden beter ol..gerçi, kimseyi de sevemezsin ki sen? gene birilerinin ağzına sıçar durursun işte..yalnız ölürsün sen.."

peşinden yürümeyi bıraktım,

gider ayak kallavisinden bir beddua da okumuştu, hadi hayırlısı..

sarsak adımlarla köşeyi dönüp gözden kaybolurken, çok değil 10 dakika önce benim kadınım olan, şimdiyse yağmalanmış bir şehri andıran kıza baktım..bunu hak etmemişti..kesinlikle..bunun on da birini bile hak etmemişti..saçının teline bile kıyılmaması gereken bir kızı kurban etmiştim göz göre göre..kendimi ateşim çıkmış, hastalanmışım gibi hissediyordum..bitkinlik hakimde üzerimde..duyduklarım, gerçekler, acı gelmişti, ağır gelmişti..
daha önce, kendi kendime bile zorlukla itiraf edebildiğim şeyler, bir başkası yüzüme boca edivermişti..

düşünceler havuzunda yüzer şekilde arkamı döndüm, ebrunun tam aksi istikamette yürümeye başlamadan önce, bana bakan bazı gözlerin üzerimden kaçtığını fark ettim..birileri rezilliğimize şahit olmuştu anlaşılan..
ne kadar rezil olduğum umrumda bile değildi,

telefonumu çıkarıp ceydaya mesaj attım,

"ebruyla ayrıldık..turuncu kantinde buluşalım."