nasıl piç oldum anlatıyorum

kızlar gibtirsin gitsin burada sırlarımız ifşa oluyor

selamlar panpalar,
bu son bir kaç gece için yine affınıza sığınıyorum, hafta sonu toptan yazıp en az 20-25 part atmayı düşünüyorum sıkıntı olmazsa, bu aralar epey kontrol dışı şeyler yaşıyorum, kayıplarımızı telafi edicez ;)

yorumlarınız için teşekkürler, hepinize sevgiler

@3944 hangi sırrınız ifşa oluyor beyfendi, erkeklerin niyetini bilmeyen bir kadın ya insan içine çıkmamıştır ya da mağarada falan yaşıyordur.
aynı şeyleri yaşadık, yaşıyoruz ve sanırım yaşamaya devam edeceğiz önemli olan tekşey kendinden ve kişiğinden birşeyler yitirmemektir, bir kadın için kendini düşüren erkekten de popülarite için kendini ortalık huursu yapan kızdan da hiçbir tak olmaz. bu çocuk hikayesini anlattığı dönemlerde daha toy, 20 yaşlarında falan henüz karakteri yeni yeni şekilleniyor ve hayatı öğreniyor. kadın eline değmeyi, sevmeyi, sevişmeyi bir kadını hissetmeyi öğreniyor o yüzden son derece normal olaylar yaşamış. ama hala ebru'ya attığı kazığı kınıyorum o ayrı haha. amma uzun yazdım be özet falan da geçmiycem işte okuyun oğlum okuyunnn eşşek olmayın hahaha.

reserved

reserved

panpa daha önce başlamıştım okumaya. ilgimi bayaa da cekmişti ilk okuduğumda. güzel anlatıyorsun çünkü gerçekten bağlayıcı bir anlatımın var,ya da buna benzer bi üniversiteye girişim olduğu için bana tatlı ve akıcı geliyor yazı.ama sonra insanlık hali unuttum amk, olur boyle. şimdi tekrar buldum.bi daha da kaybetmem amk.
aynı çıkma olasılığımız var panpa

nerde lan bu orrospu çocuğu dememek için kendimi zor tutuyorum

gel ve devam et bitirincede şu yukardaki kopyala yapıştır mevzusuna açıklık getir

reserved okurum belkı

rezerved

selamlar panpalar * ,
partları word e yazıyorum, pazar bu saatlerde topluca gireceğim sıkıntı olmazsa,

kopyala yapıştır olayı nedir bilmiyorum, buradan mı bir esinlenme olmuş, tam anlayamadım ama neyse (:
sonuç olarak yazan arkadaş da kötü niyetli değildir diye düşünüyorum, ama başkalarının anılarını kendininki gibi göstermektense, kendi anını yaşayıp, kendi ağzınla anlatmak daha güzeldir diye düşünüyorum ;)

hepinize tekrar sevgilerimi sunuyorum,

yarın gece 20.00 gibi 2. yılın 2. dönemine startı veririz, görüşmek üzere

panpa senin entry'den bi bölümünü direk kopyalamış yapıştırmış. bak nasıl okuyorsak, hemen çaktım olayı ;)

rezerved 1234'te kaldım.

panpa 1 haftadır geceleri soluksuz okudum ve bugüne senkronize oldum. gerçekten çok güzel yazmışsın amk artık gerçek olup olmamasının bi önemi kalmadı bizi kitledin kendine. yeri geldi seninle sevindik, üzüldük,aşık olduk, sinirlendik,heyecanlanadık ama sonunda seninle birlikte bin olmaya başlıyoruz. sayende hayat tecrübesi kazanıyorum birebir yaşamasam da.eline gibine sağlık devam et böyle.

hadi panpa nerdesin

bekliyoruz panpa hadi

selamlar panpalar, söz verdiğim gibi, tam vaktinde buradayım,
partları atmaya başlıyorum ;)

yolla panpa

Günler geçiyor..
Hele ki o günlerin niteliği, “tatil günü” ise, sanılandan çok daha hızlı bir şekilde geçme eğilimindedir panpalar, bilirsiniz.

Finallerin sonuçlarını, banko tatil olan ilk haftanın sonlarına doğru öğrenmeye başlamış ve beni şaşırtan şekilde, en az 2-3 tane bütünleme beklediğim 1. Haftadan sadece bir dersten büte kalmıştım.
Beni sinir edense, hepsini hallettim diye düşündüğüm ikinci haftada da bir tane bütümün kalmasıydı, anlayacağınız tatil yine bin olmuştu.

Bizimkilere okanın amerika teklifinden biraz bahsettim, babam konuyu açtığıma beni pişman edecek derece taşak geçti sağolsun (:, zenciler menciler, allah ne verdiyse girdi. Ben konuyu ciddiye bindirmeye çalışınca da, kırıcı olmayan ama kesin bir dille” henüz sırası olmadığını” söyleyerek açık kapı bırakmaksızın reddettiler. Daha küçük müşüm, o kadar da uzun boylu değilmiş, eşşeğin kulağına su kaçırmamak lazımmış vb..

Amerika hayalim başlamadan bitmişti anlayacağınız.. okanı gene buraya bekleyeceğiz belli ki.
Ceyda ile pek mesajlaşmadık, daha ziyade geceleri msn den konuştuk. Ailemleyken, mal gibi elimde telefonla dolaşmak hoşuma gitmiyor, zaten mesaj olayına pek sıcak bir adam değilim, bir de bizimkilerleyken ve onlarla zaman geçirmek varken elde fık fık telefonla oynamak çok abes kaçar doğrusu.

Siz de bu hataya düşmeyin derim, ailenizin yanındayken onlarla ilgilenin, onların ilgilerine karşılık verin, sonra uzaklaşınca ya da kaybedince değerini anlıyorsunuz, geç kalmayın. O mesaj attığınız, geceleri uğruna uykusuz kaldığınız binlerin, kevaşelerin hiç biri yarın yanınızda olmayacak, onların uğruna ailenizi ihmal etmeyin..

Neyse,
On günlük kesintisiz bir tatilin ardından ilk bütünlemem için okula gittim, sınava girip, dıbına koyduktan sonra aynı gün geri dönüp 6 gün daha bizimkilerle kaldım.

Bu süre zarfında aklıma daha önceden gelen ama bir türlü hayata geçirmeye fırsat bulamadığım “günlük” fikrini de uygulamaya koydum, aynen, artık bir günlüğüm var (:

Gerçi hiçbir zaman tam anlamıyla günü gününe yazamadım, günlükten ziyade, işime gelince içimi döktüğüm saçma sapan bir şey haline geldi, ilk birkaç hafta hevesimi aldıktan sonra. Öbür türlü sürekli yazmak zor aq..karı işi..ben dayanamam o istikrara (:

Yine de, o güne ışık tutması açısından oldukça iyi bir kaynak oldu benim açımdan, o mavimsi yapraklı, bordo kapaklı, iki kapağını birbirine bağlayan uyduruk “sözde asma kilidi” ile, bu defter parçası, benim geçmişimin bir parçası. O yıllardaki ruh halimi ve düşünce yapımı bana öyle güzel aktarıyor ki, bazen ağlanacak halime güldüğümü hissediyorum.. nereden nereye..ahh tsigalko..sen adam oldun, daha da olacaksın, ama öyle kolay değilmiş o yolları geçmek öyle.. hangi parçalarını bıraktın, kaybettin karanlık koridorlarda, kimlerin nelerini çaldın karambollerde, kumpaslarda..

Ağaç dallarının takıldığı kazağı yırtması misali, hangi dallara takıldın, nerelerinden yaralandın.. kimleri yaraladın..
Kolay olmadı.. hiç kolay olmadı..ama başardın..
başardın mı? Kim bilir..

sevgili günlüüük (hayır böyle bir salaklık yapmadım tabi ki)

açıkcası yazacaklarımı oradan direkt kopyalayabilirdim ancak anlatım dili oldukça fark ediyor ve hikaye üzerindeki hakimiyetim de kayboluyor o yüzden ayrıntıları oradan almakla beraber yazım dilini 2012 model tsigalkonunkiyle sürdürmekte fayda var.

Klagib bir Cuma gününü anlattığım günlüğümün ilk safyasında, komşunun ikizlerinin saçlarımı onlara vermem gerektiğini söyleyerek ağlamaları (3 er yaşında, iki sarı, tombalak şey), anneannemle pazara gidişimiz, babama karşı hala trip atışım filan (amerika meselesi) yazıyor, ayrıca sessiz sırdaşımı da pek istikrarlı ve stabil bir adam olmadığım konusunda daha en başından uyarıp “hani günlük dediğime bakma, haftalık, hatta aylık bile olabilir bu” diye ayarı veriyorum.

ilk haftaki sınavımdan döneli bir gün olmuş, ikinci bütüm ise haftaya Çarşamba..amk nurdan hoca senin.. fazladan 5-6 gün daha takılırdım eğer taku takuna bırakmamış olsaydı..ne ki efendim, nasılsa bütünlemesi var bunların diye bırakıyorlar işte, 5 puan ekleyeceğine, 5 puan daha eksiltiyor ki, itiraz etmeye de yüzümüz olmasın..ahh ah..hoca milleti işte.
O hafta sonu, bizimkilerle avm lere gittik, pirinç handa oturduk,

Çoğu genç adamın ailesiyle vakit geçirmekten utanma derecesinde hoşnutsuz olduğunu biliyorum.. ergenlik yapmayın dıbına koduklarım, ne yani, sap sapa ya da gibindirik manitalarıyla takılan okul arkadaşlarınız ola ki sizi annenizle kol kola, babanızla omuz omuza görür diye mi tırsıyorsunuz? Bırakın bu işleri..

Ben ailemletakılmaktan hiç gocunmam, öyle karizmam çizilir diye korkmam, canım ulan onlar benim?

Tabi tüm bunları yaparken, bazı sorumluluklarımı neredeyse tamamen ihmal etmem ise bu iyi özelliğimin kötü bir yan etkisi olsa gerek..

Ceydayı taa pazartesiye kadar ihmal ettim farkında olmadan, kendimi muhallebi çocuğu rolüne o kadar kaptırmışım ki, bir ara gerçekte ne olduğumu bile unutabilmişim.. canavar, ailesinin yanında insana dönmüş, sakinleşmiş, temizlenmiş ve dinginlemişti..