nasıl piç oldum anlatıyorum

Gitmeden önce çiçeği burnunda odamda birkaç gece geçirme fırsatım oldu, yeni yatağımı, masamı, dolaplarımı raflarımı izledim durdum, dokundum vernikli ahşabın her bir köşesine, pastel duvarları yokladım ellerimle.. benim odam.. yeni bir ben, e yeni bir oda…ben yenilik ve değişiklik istedikçe, şaşılır şekilde hızla ve bir biri arkasına geliyordu yenilikler.. çiftler ayrılır, dargınlar barışıyor, insanlar-dünya değişiyordu.. insanlar taşınıyor, insanlar tanışıyor, insanlar sevişiyordu…hızla, bitmek bilmeyen bir devinimin rüzgarına kapılmış bir şekilde, hayatlar, hayatım bambaşka bir biçime bürünüyor, öyle ki düne bakıp hatırlamaya çalıştığımda, sanki yıllar öncesinden kalma tozlu bir defterin silik satırlarını okumaya çalışır gibi hissediyordum.

Bizimkilerle vedalaştım.. anneannem yine ve yine ağladı..bir tanem benim, koruyucu meleğim.. annem beni epey şaşırtarak “böbrek-dalak-alırlar-aman-dikkat et” gibi kelimeleri random olarak içeren tavsiyelerinde bulunmadı, onun yerine ebruya selam söyledi ve sözde sevgilime zütürmem için fazladan sarma ve zeytin koyduğunu söyledi.. ayçaya versem? (:

Babamla motorcu çetelerinin reyizleri gibi sıkı bir vedalaşma yaşadık, kardeşimden josh ve Leonardo ya selamlarımı iletmesini söyleyip böğrüme veda cimciğini yedim..

öyle ya da böyle, bu kısa görünümlü ama yoğun ziyaretimin ardından yeniden hayallerimi yıkan, yerine yenilerini koyan ve beni başkalarının hayallerini yıkmam için sürekli zorlayan malum şehre doğru yola çıkmıştım yeniden..
daldığım bir sırada rüyamda ceydayı gördüm, el ele yürüdüğümüz yabancı bir sokakta bana dönüyor ve “daha bir şey görmedik aşkım” diyerek sıcacık gülümsüyordu, ardından “yetişelim, onu kaçırmak istemezsin” diye neşeyle cıvıldadıktan sonra dalgalı kızıl saçlarını uçuştura uçuştura, koşuyor, beni de peşinden sürüklüyordu adeta.. koşa koşa ilerlediğimiz yabancı yol tanıdık bir yere, mühendislik kantinine çıktı..
zaten tavşan uykusu modunda olan şekerlememden aniden uyandım, normalde otobüste hayatta uyuyamam, hele ki gündüz vakti.. nasıl dalmışım hayret.. yanımda göz ucuyla beni izleyip gülen yaşlıca amcayla göz göze geldik,

“gece uyku tutmamış heral yeğenim” deyip gevrek gevrek güldü, oradan bir muhabbettir başladık, manisada inene kadar konuştuk adamla..

Asansör kata geldi..ben de dudaklarımı zorlukla ayırdım dudaklarından,

“bak şimdi” dedim, “şu senin kapıya kadar kaç metre var burdan?”

“ne?? Olm sarhoş olmuşsun ha (:”

“ya sen söyle bana, kaç metre?”

“kucağına mı alıcan x)”

“onu da yaparız, sorun değil de, kaç metre söyle?”

“ne biliyim len (: , 2 metre? 3 metre?..”

“hah, bak şimdi o 3 metreyi sessizce geçiyoruz tamam mı? milleti ayaklandırmaya gerek yok, saat bir olmuş okey?”

“oookeyy” dedi bağırarak,

“hişşşt, ben ne diyorum sen ne yapıyorsun be deli (:”

O sırada asansörün ışığı söndü tabi, “hıyar gibi ne bekliyonuz lan” dercesine,

Karanlıkta bunun solukları daha da yaklaştı yüzüme, yanağımı öptü, sonra kulağıma fısıldadı,

“tamam hadi sessiz oluyoruz.. operasyon başlasın” dedi ve der demez yine kıkırdamaya başladı,

Asansör kapısını açtım,

“kaç numara?”

“4..yürü hadi go go go” dedi ve yine kıs kıs güldü..

Elini yakaladım, anahtarı da elinden aldım, başladım çevirmeye, bir..iki.. üç? üçüncü de açıldı,

“oha ne saklıyon evde bu kadar?”

“seni de kitliycem böyle” deyip sırıttı.

“önce kendi kilitlerinden kurtul bir hele de” dedim, kapıyı açtım, elinden tutup içeriye doğru uçurdum, ben de peşinden.. kapıyı
kapadı aceleyle,

“lan dur manyak, ayakkabıyla girmiyoz” deyip yine gülme krizine girdi.

Bir süreliğine sakin kalmayı becerip ayakkabıları çıkardık, bu aldı ayakkabılığa attı ikisinide, sonra,

“ee kucağına alcaktın?” dedi.

Bir elimle kalçasından bir elimle omzundan kavrayıp bir hamlede kaldırdım…işte o “bir” hamlede kaldırmamak lazım beyler, takum olsa kesin dona bırakmıştım, neyse ki osuruk sessiz çıktı, fakat biliyorsunuz sessizler genelde daha tehlikelidir, o yüzden hemen,

“yön göster yavrum?” dedim,

“dümdüz ileriii” diye cırlayıp eliyle hücum işareti yaptı, kucağında ayçayla, gösterdiği doğrultuda hızlı adımlarla odaya doğru ilerlerken, kafamın içinden neşeli şeytanın sesi çınladı,

“tsigalko, ısındıysan hazır ol, birazdan sen giriyorsun, taraftar gol bekliyor x)”

“sen rahat ol” dedim, “hattrick sözü veriyorum ;)”..”en az”

“hahaha, hadi bakalım genç forvet görelim seni (:”

Aralık kapıyı omzumla açtım, ayçanın başına dikkat ederek eşikten geçirdim,

“güzel oda” dedim sırıtarak,

“sabahları daha güzel olur” dedi,

“görücez bakalım x)”

Yatağa doğru uçtuk, nihayetinde, bütün engellerden ve tehlikelerden uzak bir biçimde, unutulmaz gecemiz başlamak üzereydi..