nasıl piç oldum anlatıyorum

Köye gittim.. hatta son 1-2 hafta orada geçti diyebilirim, köy güzel ya..tereyağlı, salçalı ekmekler.. kendi zeytinimiz.. mangal keyfi…avludaki tavukları kovaladım canım sıkıldıkça.. komşunun kazlarıyla dalaştım, kovalattım kendimi (:

Belki eskisi gibi bidon kapağıyla kayamıyor, çağlaya, eriğe dalamıyorum eşek kadar adam olmamdan mütevelli, ama yine de köy deyince.. nasıl anlatsam lan…güzel be…valla güzel.. onca hır gürün, hengamenin içinde, şehir yaşantısının gürültüsünde geçen ayların ardından, sabahları kuş sesleriyle yarısı asma yaprakları ve üzümlerle kapanmış pencerenizin dantel oymalı perdelerinden sızan güneşle uyanmak, kahvaltınızı, hemen aşağıda, avludaki taş fırında pişmiş köy ekmeğini, yine kendi zeytin yağınıza banıp, bahçenizden ellerinizle topladığınız, büyük misket iriliğindeki domatesi, iki ısırışta, sularını fışkırta fışkırta yiyerek yapmak,

Öğlene kadar evin içinde bir o divana bir bu divana yayılmak, anneanneye yardım etmek, teyze çocuklarını sevmek, güreştirmek,

Akşama doğru köy kahvesine çıkıp, o sıralarda bayırdan yeni gelmiş olan yaşıt, tanıdık köylü çocuklarıyla laflamak, onların sizin saçlarınızla inceden inceye gır gır geçip, “adam şehirli ya” diye gülmeleri, sizin onların kasketlerini alıp traktör tepesinde poz verme çabalarınız.. gır gır.. geyik..en naturelinden futbol, karı kız muhabbetleri.. ardı ardına ısmarlanan oraletler, salepler, oynanan bataklar, pişpirikler..

Yani köy iyidir.. havası da temizdir.. suyu da ucuzdur.. hamamı güzeldir.. alttan odunu verirsin, ateşi yakarsın, yukarda kazan kaynar, kerbin sıvalı banyonun içi buhar olur komple.. çeşmenin suyuyla kazananın suyunu ılıştırıp öyle yıkanırsınız, enişteniz kese atar..siz ona kese atarsınız.. birbirinizi haşlarsınız arada, kazana itmekle tehdit eder şakalaşırsınız..

Gece oldu mu “hayat”ta oturur, efil efil televizyonunuzu izlerken bir yandan da çerezinizi yer, çekirdeğinizi çitlersiniz..

Arada tarlaya gidersiniz, şehrin kaldırımlarına aşina ayakkabılarınız suni gübreyle, toprakla tanışır..o gübre çuvallarının üstüne oturursunuz mola verdiğinizde, çayınızı içersiniz termostan.. enişte uyarır, “tırtıl yuvalarının altına oturma, kaşındırır” diye..

Ve o yaz da öylece geçer gider işte..

Kalbinizin bir yanı sizinledir ama, bir yanı kalmıştır ege de..

Ne yaparsanız yapın avunamazsınız..her gece, o otogarda aklınıza kazıdığınız hayale sarılırsınız..

Nihayet bir gün, o hayalin gerçekliğiyle kucaklaşacağınız an gelir..

Yeniden kalbinizin diğer yarısını bıraktığınız yerdesinizdir..

Artık “veteran” statüsüne ulaştığınız üniversitenizde, dördüncü seneniz, bıraktığı yerde sizi kucaklamaya gelen sevgilinin güzel yüzünü görmenizle, o güzel kokusunu içinize çekmenizle başlar.. evinize zütürür sizi, orada size ait başka sevgilerle karşılaşırsınız, dostlarınız!..onlara da sarılırsınız.. hasret bitmiştir.. muhabbet gırla gider, bir yandan yerleşedurur eşyalar.. sonra bir duş alınır.. odaya çekilinir gece geldiği vakit..o gece bütün sevdicekler de evdedir.. işte bilin ki o zaman o ev, ev değil, seyran yeridir (:

Sevişilir.. sevilişilir..sevişilir.. ayların, yaşanamayan yılların özlemi tekrar tekrar giderilir…birbirinizin kollarında uyuyakalana kadar durmaz eliniz kolunuz, yorulmaz dudaklar, şikayet etmez kalbiniz böyle delicesine gümbürdemekten, kaburgalarınızı yontarcasına atmaktan..”amaan sabahlar olmasın!” denir..

…okulun ilk günü.. pazartesi…

Ebru saçlarımı örmüştü Allah razı olsun bir o kaldıydı başıma gelmeyen, o da oldu (: kalın örgü ama böyle tek bir tane, balık sırtı gibi (gülmeyin giberim) neyse..bir de top sakal bırakmışım, üzerimde gömlek kazak, altta koyu renk kot, çok acayip bir tipim yani, olgunlaşma işini abartmış olabilirim çünkü aynaya bakınca kendimi tanıyamadım aq..yarın kesicem sakalı komple..bu ne lan?..

Normalde ilk haftadan okula gitmek pek adetimiz değildir ama, bu sene son sene be beyler..bu son sene başı..”ilk birkaç gün ders işlenmez pek bea” lafını son kez duyacağımız yıl bu yıl…

Gittik o yüzden.. bizim gibi düşünen insanların çoğunlukta olması da doğru kafayı yaşadığımızı göstermişti..bu senenin müstakbel mezunları, üniversitenin legal veteranları, 4. Sınıflar hasretle sarıldı birbirine..

Sınıftan pek muhabbetimin olmadığı adamları bile görüp selam vermek iyi geldi.. bitiyor lan.. bitiyor işte..aha, bu son ilk gün merhabalaşmamız bizim..

Bizim tayfa, sınıftan ya da bölümden, ya da diğer komşu bölümlerden tanıdıklarla, kalabalık bir grup olarak çardaklarda oturuyoruz dersten önce.. herkeste o tanıdık, tatlı heyecan..bir yandan “gene başladı tipini gibtiğimin okulu, bitti tatil” diyoruz, bir yandan da

“özlemişim lan ama” deyip iç geçiriyoruz..

Atsan atılmaz, satsan satılmaz bu üniversite hayatı işte.. varlığı bir dert, yokluğu yara (:

Biraz sonra kalabalık dağıldı, o ilk kaynaşmanın ardından biz grup olarak biz bize kaldık.. asıl geyik de o zaman başladı.. tabi gene taşak geçilen benim aq..bir numaralı hedef tsigalko.. yanımda manitam var diye acımak filan da yok.. nasılsa ebru bizim kız..

“aga senin bu saçlar, moda dünyana yeni bir soluk getirir lan bence x)”

“aynen, hele şu kazağa bittim, bir gün ver de tur atayım lan merkezde ahaha”

“muallakler (: ne var lan saçımda başımda.. ebru ördü, lütfenn.. emeğe saygı”

“haa pardon yenge o zaman, yalnız o kazak işte…afasfsa”

“tam emekli öğretmen gibi değil mi lan tipi şu an? Saçı kes, hatta kesme, kalsın.. beyaza boya hafif ağart, bir de gözlük tak buna, böyle emekli olup bodrumdaki yazlığına yerleşen proflar gibi adam, birazdan golfe gidecek işte arkadaşlarıyla aahahahah”

Tolga yazıyor da yazıyor bin kurusu, yerlere yatıyoruz biz gülmekten, çenem ağrıdı..

“Nurettin..aga, gözlüğü versene bi Allah aşkına..ver ver x)”
Nurişin gözlüğü alıp bana taktılar.. kahkahaları daha da şiddetlendi..lan şopar olduk resmen (: ebru da gülüyor katıla katıla,

“alacağın olsun yavrum senin de..gül gül sen (:”

“hocam nasılsınız? Afiyetlisiniz inşallah? Ahahahaha”

Eiiiyyy.. yandık aq..artık tüm gün gider bu geyik..ben de inadına gözlüğü de vermedim,

“böyle gezicem lan bugün inadına”