Odaya bir iki dakika boyunca sessizlik hakim oldu. içerdekiler dikkatle beni izliyorlardı. Patlayacak bir bomba gibiydim. Dayanamadım nasıl oldu dedim nasıl olur? Bağırmaya başladım kendimi kaybediyordum. Gözüm kararıyordu. Polislerin kolları arasından kurtulma mücadelesi veriyordum. Kalp atışlarım hızlanıyordu terliyordum. Bayılmadan önce duyduğum son şey ise ‘trafik kazası evlat üzgünüm’ oldu.

17.01.1995
Yaşadığım şok sonucu girdiğim komadan çıkalı yaklaşık 1 hafta olmuştu. Yeni yeni kendimi toparlıyordum. Sanki her şey bir rüyaydı yada öyle olmasını istiyordum. Kazanın tüm detaylarını okudum. Benim gözlerinde gördüğüm hayal ile nerdeyse örtüşüyordu. Ben bunu durdurabilirdim. Görmüştüm ama bir şey yapmamıştım. Katil aslında bendim. Tek dostumu ben öldürmüştüm.

Evet bir gücüm vardı ve farkına varmıştım. insanların gelecekleri ile ilgili bir takım şeyler görebiliyordum. Ama tam olarak nasıl çalışıyordu bu her gözlerine baktığım insanda işe yaramıyordu. Kesin işe yarıyor da diyemezdim. Belki de bir tesadüftü. Yalnızca bir tesadüf. Bir an önce bu sorunu çözmeliydim

22.02.1995
Aradan bir ay gibi bir zaman geçti. Ne bir hayal gördüm nede olağan dışı bir durumla karşılaştım. Artık pes ediyordum. Denemediğim hiçbir şey kalmamıştı çalışmıyordu. Tanrı bir kereliğine bana her şeyi değiştirme yeteneği vermişti ve ben başaramamıştım. Bunları düşünürken oturduğum kafeye hamile bir bayan geldi. Tam yanımdan geçerken göz göze geldik ve bir hayalle daha baş başa kaldım. Bana 2. Bir şans verilmişti.

rezerved

rezerved

resmi solda görünce önce am sandım lan

Değerlenir buralar

başarılıı reserved

Ayraç...

rezzannn

hadi bea

Bir bankadaydım etrafımda onlarca insan vardı dikkatlice çevremi izliyordum. hamile bayanı arıyordu gözlerim. Sıradaydı. Yanına yaklaştım ve yine sanki orda yoktum. Tam bir hayalet gibiydim. Birden kapıdan giren 3 maskeli adam gördüm. Önce güvenliği etkisiz hale getirip sonra insanlara bağırmaya başladılar. Herkes korkuyordu ama bağırmamaları için uyarılmışlardı. Kasadaki parayı istemiyorlardı acele ediyorlardı. Birkaç dakika içinde polisler her yeri kapatacaklardı ve bunu biliyorlardı. Veznede ki paraları alıp çıkıyorlarken hamile bayanın bağırmasıyla irkildiler. Galiba doğum sancısıydı ama bu soyguncuların paniklemesine neden olmuştu ve gelen bir kurşunla hamile bayan yere düştü. Karnından kanlar akıyordu herkes çığlık atamaya başlayıp hayatları için yalvarıyorlardı. soyguncular bile şaşırmıştı sanki bir birlerine küfrede küfrede çok hızlı bir şekilde çıktılar. Kapıda onları bekleyen arabayla gözden kayboldular. Ve Döndüm.

Hala o bayanla göz gözeydik. Ne yapmalıydım polislere mi haber vermeliydim. Bana inanmazlardı yetimhanede büyümüş pgiboloji bozuk bir çocuk geçmişiyle bana direk deli damgasını vururlardı. Kadını izlemeye başladım. Kadın bir kahve içip çıktı. Peşine takıldım ve evet gördüğüm şekilde bankaya girdi. Her şey aynıydı. Kel güvenlik, genç veznedar hatta ağlayan bir çocuk. Soygun tam kaçta olacaktı bilmiyordum saate bakmak hiç aklıma gelmemişti. Hamile bayana yakın duruyordum onu kurtarmalıydım. Yaklaşık yarım saat içinde beklediğim gibi 3 maskelimiz girdi. Her şey gördüğüm şekilde devam ediyordu. Artık hamile bayanın sancısının başlamasına saniyeler kalmıştı ve bir planım bile yoktu.

Kadına baktım yüzünden ne kadar acı çektiğinin farkındaydım. Ve beklenen çığlık geldi saniyeler vardı kadının vurulmasına. Kadının üzerine doğru atladım daha silah bile ateşlenmemişti. Milisaniyeler sonra silah sesini duydum ve omzuma inanılmaz bir acı girdi. Evet kurtarmıştım onu ama vurulan ben olmuştum. Soyguncular kaçtı ve herkes etrafımıza toplandı. Bana kahramanmışçasına bir şeyler söylüyorlardı ama anlamıyordum sadece acıyı hissediyordum. Gözlerim kararıyordu galiba yine bayılacaktım ve karanlık yine beni hapsetti.

lan hadi aq hızlı yazsana amk

olm çok pis sarıyo haa :D supernatural bile bole sarmadı hadi devam panpaaaa

Beyler bi sahur yapıp devam edicem

rezörvıd

girişi beğendiğim için devdıbını okuyacağım umarım bozmaz