sikerler öyle işi dedim ben de amk

"nasıl dönerim kulube, nerdeydin bunca zamandır diyip yakama yapışırlar, cevap alana kadar bırakmazlar beni."

"bu taku kendin yedin kendin çıkacaksın içinden. ne yaparsan yap iyi bi hikaye bul, yedir, işini geri al, orda eski gunlerdeki gibi çalışmaya başla, dikkat çekme, ne derlerse yap, ve benden haberin oldugunu sakın belli etme, sana verdigim telefonu açık tut, talimat gelirse sadece yap."

bıraktılar beni. kulube gittim. içeri girdigim anda beni tanıyanların hepsi şok olmuş gibiydi. güvenlik kısmında sadece bir kişinin şaşırmadıgı açıkça belliydi. birlikte silah seçtiğimiz güvenlikçi tabi ki. bekir sanki kriz geçiriyor gibiydi.

içeri girdigimde iki güvenlik görevlisi kollarıma girip beni dogruca metin'in yanına çıkardı.

metinin odasında koltuğa oturttular. metin bunlara çıkın işareti yaptı. bunlar gidince bana döndü. "nerdesin lan sen ırzını namusunu gibtiğim?" dedi. ard arda yalalarımı sıralamaya başladım.

işte birinin beni takip ettigini sandıgımı, çok korktuğum için kaçtıgımı ama paranoya oldugumu farkettigimi, pişman olup geri döndüğümü falan anlattım. "benden çıktı aslanım bu iş, patrona haber vermem lazım" dedi.

metin gibtirip gitti patronun odasına, ben mal gibi bekliyorum. elimde olsa gözüme kestirdim bu bini, kücücük boyu var zaten öldüresiye döverim. iki saattir ne konusuyorlarsa amın feryatları. lan inşallah başıma kötü bi iş gelmez

döndü geldi metin. "patron bu seferlik affediyor, gibtir git işinin başına" diyince rahat bi nefes aldım. şimdi yapmam gereken; hiçbirşey. oh dıbına koyum ilk defa rahatım

indim aşağıda direk geçtim barın arkasına işe başladım. bekir bana öyle bir bakıyor ki elinden gelse gibecek. o derece hırslı, sanki herseyi tak etmişim bakışı var. bi anda kafama dank etti. eger bu mekan temizlenirse bekir de kimvurduya gidicek.

haber verirsem olacakları, bu sefer ben kimvurduya giderim çünkü bekir bundan herhangi birine bahsederse o güvenlikçi binin kesin haberi olur. o hayatını riske atmıştı benim için ama bende o yürek var mı bilmiyorum.

vicdan muhabesindeyim ama bekire birşey söyleyemem şimdilik, o güvenlikçi binin gözü sürekli üstümde. gece boyu hiçbi tak olmamış gibi çalıştım. işim bitince mekandan çıkıp arabama gittim, tam binecekken arkamda beni takip eden bini bida gördüm. beni izliyordu, yaptığım hareketleri kontrol ediyordu.

bu da bana güvenmedikleri anldıbına gelirdi. eğer beni kontrol ettiriyorsa bana güvenmiyordu ve öldürmemesinin tek nedeni bana ihtiyacı olmasıydı. yani iş bittiğinde daha fazla bana ihtiyaç kalmayacaktı. çok fazla şey bilen bir adam olarak da ortadan kaldırılmam gerekecekti

gittim evime direk yatağa attım kendimi. birşeyler düşünmek için çok yorgunum dıbına koyum. saatlerce uyucam, acısını çıkarcam şu son günlerin. üstümü bile çıkarmadan direk kendimi yataga bıraktıgım gibi uyudum

ne kadar uyudum bilmiyorum ama kapıda ısrarla zili çalan bi huur cocugu var, simdi kalkıp kafayı gömücem suratının ortasına. o hırsla kalktım bi açtım bizim ev sahibi kirayı istiyor. 5 kuruş param kalmamış ne kirası da diyemedim. "şimdilik üzerimde para yok çekip veriyim" dedim. halbuki yalan ortada çekilecek bi para yok. bi anda atarlandı herif "bi kere daha gec getirmene tahammülüm yok it, ben sürekli seni pesinden mi koşcam. ya yarın sabah parayı kapıma getirirsin ya da direk evdeki eşyalarını kapının önüne koyarım" dedi

ev sahibi gibtirolup gitti. tedarikçi adamın verdiği telefona baktım. rehberde tek bir numara var. aradım numarayı. direk tedarikçinin kendisi açtı telefonu, "umarım önemli birşeydir" dedi.

anlattım evden kovulursam dikkat cekecegimi, kendi patronumdan para istersem o kadar parayla ne tak yedigimi soracagını falan. tamam 20 dakika içinde hallederiz dedi. 20 dakika sonra hesabıma yüklü bi para yatmıştı. kira kadar olanını çektim ama bu para beni çok rahatlatacak gibiydi.

bekir aramaya başladı bu sefer de amk. açsam olmaz açmasam olmaz. ama açmazsam daha da meraklanacak. çaktırmamak lazım. açtım telefonu. "sen kafayı mı yedin" diye girdi direk söze. yalan söylemek lazımdı. "bekir ben korkuyla yaşayamayacağımı anladım onun için geri döndüm, biri beni oldurmeye çalısırsa ben de döner sıkarım" dedim ama bu sacma sapan cümle bana bile inandırıcı gelmemişti.

"uyuşturucu kullanmaya başladın degil mi" dedi. demekki kafamın güzel oldugu seklinde yorumlamış. "hayır, artık ne olursa olsun, ölürsem de ölürüm bekir" dedim. kesinlikle bir sorunum olduguna inanmıs olacak ki üstelemedi, galiba yüzyüze konusmak isteyecekti

neyse ki bekirin de bizim patrona çaktırmaması gereken şeyler oldugu için evime gelemiyor. yoksa beni takip eden bin aşagıda biriyle konuşmayım diye takipte, alıverir aşağı beni. bu herifi daha cözemedim zaten, hiç mi yorulmuyorsun ırzını gibtiğim.

akşam kulupte konusmaya çalışırsa yine sıkıntı. orda da güvenlikçi var. dıbına kodumun aids virüsü gibi yayılmışlar her yere. gidince düşünürüm onu da

cuma gecesi, son mesai günüm bu hafta. kulube gittigimde şok oldum. mekanın 250 metre yakınında cinayet mahali kurulmuştu. yerler kan içindeydi ve görgü tanığı soruşturması vardı. polisler rapor yazıyor, olay yeri inceleme ekipleri incelemelerini yapıyor, oraya toplanmış kalabalık da korkmus sekilde olayı izliyordu.

hemen kulube koştum. metin çok sinirliydi. birşeyler olmuştu belli ki. bu sinirin daha deminki cinayet mahaliyle ilgisi olduguna emindim. herkeste bir huzursuzluk vardı. mekan açılmamıştı zaten. polisin sorusturmayı derinleştiip uyuşturucu işini ögrenmesinden korkup mekanı açmamışlardı, içeride müşteri yoktu

mekana girer girmez metin beni çağırtmış hemen haber verdiler. direk metinin yanına çıktım. "haberin varmı olan bitenden" dedi. "yok" dedim. "2 korumamız öldürüldü, hemde burda bizim mekanımızın yanında, polis olayı soruşturuyor, burda çalıştıkları ortaya çıkınca bizi sorgulamaya gelecekler."

2 koruma neden öldürülmüş olabilirdi ki? tedarikçiden süpheleniyordum ama anlam verememiştim durduk yere ortalıgı karıştırmasına. "buraya sorguya geldiklerinde sen burda çalışan bir barmensin sadece, hiçbir şeyden haberin yok. hatta beni bile görmedin daha önce, yanında çalışan adamın ismini bile bilmiyorsun" dedi. "tamam" dedim.

tahmin edildigi gibi polisler sorguya geldi. ellerinde arama emri de vardı. ama mekan daha önceden tertemiz edilmişti, illegal birşey yoktu. metin görüstü polislerle. sorulara cevap verdi, öldürülenlerin kişisel bilgilerini paylaştı. daha sonra tüm personel tek tek sorguya çekildi. ben dahil.

herkes rolünü güzel oynadı, hiçkimse hiçbir şey bilmiyordu. polis yemedi tabi. nasıl olur da 2 senedir burda çalışan elemanlar hakkında kimse birşey bilmezdi? ama yapacakları birşey yoktu ve mecburen sorgunun ardından serbst bırakıldık

patronun emriyle metin tarafından hepimiz sorguya çekildik. ama birşey çıkmadı. huzursuz olmuştuk. personeller arasında ben hariç herkes herkese güveniyordu. bir tek bana güvenmiyorlardı. 2 tane güvenilir korumanın öldürülmesi, hem bunu düzenleyen kişinin kim oldugunu bilmemenin verdiği huzursuzluğa hem de yetenekli ve güvenilir korumaların eksilmesi üzerine güvensizliğe yol açmıştı.

bense bunların tümünün ardında tedarikçinin oldugunu tahmin ediyordum

cumartesi ve pazar ben çalışmıyordum zaten. gittim eve yattım dinlendim. kimseden haber de çıkmıyordu. pazartesi akşamı tekrar işbaşı yaptıgımda ise beklenmedik bir olay olmuştu.

ölen korumaların yerine 2 yeni koruma işe alınmıştı ve bu yeni gelenler sanki direk ortama ısınmış gibiydi. silah almama yardım eden korumayla senelerdir arkadaş gibi konuşuyorlardı. sonradan olayı çaktım. büyük ihtimalle oluşan koruma açığını doldurmak amacıyla güvenilir birini aramışlar ve bu elemanları getirip onlara referans olmustu. yani 3 ü de tedarikçinin adamıydı. tabi bizim patronun bundan haberi yoktu.

eğer olay sandığım gibiyse, tedarikçi o korumaları oldürtüp kendi adamlarını sokmuşsa, bana vereceği talimat yakın demekti. ve o talimatını verdiginde benim sorgulama düsünme gibi bir şansım olmayacaktı.

ortalıgın karısması çok yakındı. bu işi sessiz sakin ve aklılla halledeceğini söylediğinde ne demek istemişti acaba?

bekiri uyarmam lazım bir şekilde. ama ucu bana dokunmadan. işten çıkınca telefon açar orda söylerim. çok geç kalmış olmak istemiyorum. talimat bir hafta içinde gelecek büyük ihtimalle.

telefon çalıyor. tedarikçinin verdiği telefon. açmam gerekiyor, talimatın vakti gelmiş olabilir. eğer öyleyse bekire haber verecek vaktim yok, o da tak yoluna gider, korka korka telefonu açıyorum

son kısmı anlatabilmem için öncelikle size çalıştığım yerin nasıl bir planı olduğunu anlatmam lazım. mekan büyük sayılabilir. 2 kapısı var. biri önden biri arkada. arkadaki kapı doğrudan araba garajına açılıyor, öndeki kapı ise yol üzerinde. arkadaki kapıyı yetkisi olmayanlar kullanamıyor çünkü sahne arkasında. tahmin edeceğiniz gibi bir sahne bölümü var yüksek, orada her gece grup çalıyor. bir de bar bölümü var bizim çalıştığımız, uzunca. 2 barmen çalışabilir zorlansa 3 de olur da gerek yok ikimiz yetiyoruz zaten. girişin hemen sol tarafında perdeli bir bölge var. oranın başında her zaman biri bekliyor ve herhangi birinin girmesi yasak. içeri girince bir koridor ve odalar var. en sondaki oda patronun özel odası, ondan önceki de metin binini odası. dışarıda bekleyen 1 tane güvenlik elemanı var, içeri girişleri kontrol edip ayarlıyor, 1 tane kapının yanında, ilk girince onu görmek mümkün, 1 tane odaların olduğu bilgenin önünde, izinsiz girişleri engelliiyor ve 2 tane de sahnenin iki tarafında. bar kısmında da benle bekir varız sadece

hastahaneye gidiyorum, akşam geldiğimde entry sayısına göre tamamlıcam anlattıklarımı. sağlıcakla kalın

telefonu korka korka açtım. "yarın iş biticek hazır ol, sabaha karşı seni takip eden eleman senle konuşcak" dedi ve direk kapattı. az cok rahatladım, hala biraz olsun vakit vardı.

bardan çıktım arabama binip evime gittim. tam arabadan inerken beni takip eden bin geldi arkamdan, benle birlikte yukarı çıktı. direk mevzuya girdi. "yarın akşam işe giderken sana verecegim kulak içi wireless kulaklıgı takacaksın ve gelen komutları yapacaksın, ufak bir hata bile tüm planı riske sokar ve sen ölürsün. ama sadece senin ölecegini de zannetme, sonra da gider o zeynep denen huuryu bulur onu vururuz, sen bilirsin"