Eğlenme Vakti
Ateşim düştükten sonra benim eve geldik. Ateşim düşse de halen faranjittim. Durumum hakkaten kötüydü. Ece'ye birkaç gün, hiç yoktan ev arkadaşlarım gelene kadar bana bakıp bakamayacağını sordum. Tabii ki dedi düşünmeden. Fakat daha birkaç saat geçmeden sıkılıyorum uf puf demeye başladı, arkadaşlarıyla mesajlaşmalar, telefonda konuşmalar felan. Birşey demiyorum, zaten diyecek birşey de yok. Film izledi tv izledi kitap okumak istemedi e canı sıkılıyor doğal olarak. Yatalak bir adamım orda. Aradan 1 gece geçti, bizim 3'lü komisyon benim hasta olduğumu ve bana sadece Ece'nin baktığını öğrendiler. Başlamışlar hemen kızı fişeklemeye. Gelsene, gelmen lazım, yaa partimiz vardı ne zamandır yapacaktık hani senin yüzünden yapamadık bilmem neler... Ama ben öyle kötü bir haldeyim ki kendime bir bardak su bile alacak gücüm yok. Ayağa kalktığım gibi başım dönüyor olduğum yere yığılıyorum. Ece ise bayaa bi mesajlaştıktan sonra geldi "ya bizim kızlarla bi eğlence yapcaktık yaz tatilinden gelince ona ısrar ediyorlar, ne zamandır yapamıyorlardı ben yokum diye ona gideyim mi?" diye sordu. Sen bilirsin dedim, imalı demeye çalıştım ama pek olmadı galiba sağol dedi zıplayarak bastı gitti. Sen burda napacaksın, ne edeceksin bu halde diye sormadı bile...

Gidişin Olsun Dönüşün Olmasın
Kapı sesi geldi, Ece evden çıktı. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. "Savaşı kaybettim" dedim içimden. Hem kazansam ne olacaktı diye düşündüm. Arkadaşlığa dostluğa önem vermesi güzel tamam ama ya beni bu halde bırakıp eğlenmeye gitmesine ne demeli? Peki ya ben ilerde bir kaza geçirirsem, hasta olursam bu kız beni gene böyle bırakır mı sırf canı sıkıldı diye? Ben nasıl güvenip evlenecem peki bana birşey olursa böyle bırakılıp gideceğini bile bile dedim kendi kendime. O kadar sinirledim, o kadar üzüldüm ve o kadar hayal kırıklığına uğradım ki resmen bir anda tüm sevgim tiksinmeye döndü. Çünkü ben kendimi biliyorum, Ece o halde olsa ben imkanı yok gözümü bile ayırmazdım ondan. Demek ki sevmiyor, yada yeterince sevmiyor ve bana gelecek için kesinlikle güven vermiyor. "Ben evlenemem Ece'yle, evlenemeyeceğim kız ile de devam edemem bu yaştan sonra" dedim içimden ve akabinde mesaj attım "Gidişin Olsun Dönüşün Olmasın, Hayatında Mutluluklar". içim yanıyor, içim kan ağlıyor onu nasıl seviyorum ama olmaz diyorum, sonradan nefret edeceksin, nefret etmeden ayrıl, bitir bu işi, nefsine yenilme. Sonrasında mesajlar akmaya başladı, aramalar geliyor peşpeşe derken kapı çaldı, açmadım, gene çaldı açmadım, dakikalarca çaldı gene açmadım. Aç kapıyı benim diye mesaj geldi, cevap vermedim. Tekrar aradı, defalarca aradı, numarasını engelledim. Başka bir numaradan mesaj geldi; "dışarda bekliyorum, sen gelene kadar da gitmiyorum".

gibtirgit
Nerdeyse gece oldu, saat 7 civarı, açlıktan karnım birbirine yapıştı. internetten sipariş verecem ama hepsi salçalı, yağlı bilmem ne. Düşündükçe bile kusasım geliyor. Dedim kardeş iş başa düştü, bakkala gidecez. Ayağa kalktım, başım döndü kapıya tutundum. Kapıyı açıp tutunarak ilerlemeye başladım. Üzerimde ne varsa onunla terliği ayağıma geçirip dışarı doğru tutuna tutuna gitmeye başladım. Midem allak bullak, kustum kusacam gibi geliyor ama midem bomboş olduğundan sadece sarhoş gibiyim. Apartmanın dış kapısını açtım ve dışarda Ece beni bekliyordu. Önce yavaş yavaş sonra hızlanan adımlarla bana doğru geldi, sarıldı ve ağlamaya başladı. Ben ise tamamen tepkisiz bekliyordum. Birşeyler dedi ama anlayamadım tam, kafası göğsümdeydi. Sonra biraz hiddetlendi bağırmaya başladı, kolumu sıkmaya başladı "gibTiRGiT" diye bağırdım bir anda. Hemen ellerini çekti, yüzüme baktı ve gitti.

Duyguları Bastırma
Ece gitti, ben bittim. Zaten hastaydım, artık geberiyorum. Aldığım ekmek aynen duruyor. Hareket edemiyorum yerimden. Kendi kendime vurduğum bu darbe beni iyice yedi bitirdi. Derken Elif mesaj attı şans eseri. Durumumdan bahsettim çıktı geldi hemen. Eve geldi, çorba yaptı, sürekli yanımda durdu, erkek arkadaşının mallıklarını anlattı saatlerce güleyim diye ama dudaklarımdan bir gram ne bir kelime ne de bir gülümseme çıkıyordu. saat 11'e doğru geldi. Elif yurtta kaldığı için gitmek zorunda olduğunu söyledi ama beni de bu halde bırakamayacağını söyledi. Dedi ki "geçen ki Pınar var ya, o evde kalıyor ben ona mesaj attım gelir bakarım dedi ama Ece birşey demezse", dedim Ece diye biri yok, sıkıntı yok gelsin. tak yok dedi Elif, nasıl seviyorsun lan kızı ben biliyorum dedi, benden cevap çıkmadı, buz gibi sessizlik oldu. Taa ki Pınar gelene kadar. Pınar eve geldi Elif apar topar evden çıktı yurda yetişebilmek için.

insanlık
Pınar sabaha kadar yanımda bekledi bir sandalyede. Çok konuşmadı, su ister misin, birşeyler yemek ister misin sorularından başka birşey sormadı. Öylece uyuyakalmışım. Sabah uyandığımda Pınar sandalyede kafası düşmüş uyuyordu. içeride kanepe vardı ama yanımda kalmış. izlemeye başladım. Kollarını birbirine bağlamış, bir anne gibi başımda sabaha kadar beklemişti. Ne iyi insanlar var dedim içimden, tam bir eş ve çok iyi bir anne olacak kadın, sonra istemsiz bir öksürük sonrası Pınar uyandı, ona baktığımı anlamasın diye yeni uyanmış taklidi yaptım ama yemedi sanırım. Böylece 2 gün boyunca beni bekledi başımda. Ben biraz toparlayınca da gitti.

Yerine Koyma
Ece'ye olan aşkım bitmiyordu. Ne yaparsam yapayım içimde devam ediyordu ateş. Durmuyordu içimdeki, kendimi duvarlara vurasım geliyordu ama gene de geri dönmek istemiyordum. Çünkü ona güvenmiyordum. Derken aradan 1 hafta geçti geçmedi o kuyumuz kazan 3'lü koalisyondan mesajlar almaya başladım Ece'nin kötü olduğuna dair. Beni istiyormuş yanında, hiçbir şey yemiyor içmiyormuş. Tek tek engelledim onları. Ece'nin evinin önüne gittim bi keresinde. Dış kapısını tuttum apartmanın. Onun daha önce dokunduğu yerler olduğunu düşündüm, daha da üzüldüm. Gözümden yaşlar orda süzüldü ilk. Sonra apartmanın içerisinden bir ses geldi hemen arkamı döndüm gittim. Kimdir nedir bakmadım bile. Eve geldim, akşam Pınar mesaj attı iyi oldun mu diye. iyiyim sağol dedim, tamam o zaman iyi geceler yazdı. Hemen o an aklıma Ece'ye geri döncek olsam bile bir kız ile bu arada ilişki yaşadığımı öğrenirse hayatta istemez artık dedim. Pınar'a mesaj attım, yarın boş musun görüşelim mi diye.

Pınar
Pınarla buluştuk, konuştuk. ilk başlarda biraz taklit yaptım Ece'yi unuttuğumu kanıtlamak için ama sonradan ciddi ciddi yüzümde gülümsemeler belirdi. işe yarıyor herhalde dedim içimden. Sonra Ece'den ayrıldığımı anlattım, iyi kızdı aslında dedi, evet iyiydi de işte naparsın hayat dedim. O gece öylece ayrıldık ama akşam mesajlaşmaya devam ettik. Ertesi gün tekrar buluştuk. Evet iyi kızdı hoş kızdı ama içimdeki Ece bağırıyordu, ciğerimi alevlere veriyordu sürekli. Olsun dedim, buna rağmen teklif edecem. Pınar'a açıldım, sevgili olmak istediğimi söyledim, ilk önce afalladı, hakkaten beklemiyor, Ece ile ilgili konuşmak ve rahatlamak için onu çağırdığımı düşünüyormuş. Dedim Ece bitti gitti benim için. Hadi kabul ettim farzedelim, daha 2 hafta önce böyle sevdiğin bir kızı bu şekilde bırakırsan beni bırakmayacağın ne malum dedi. Dedim o durum tamamen farklı. Süre istedi benden. Evlere dağıldık, akşam mesajlaşmaya devam ettik. O sıra kabul etti, artık Pınar ile sevgiliydik ama benim ciğerim halen Ece'ya yanıyordu...

Ece’nin Durumu Kötü
Ece ile ayrıldık, aradan 3 hafta kadar geçti ve ben 1 haftadır Pınar ile beraberim. Sırf Ece aklıma gelmesin diye sürekli Pınar'layım. Sürekli yanyanayız, yanyana değilsek de telefonlayız. Pek de bir faydası yoktu Ece'yi unutmak için ama olsun. Pınar'ın elini de tutmuştum, artık ben istesem de Ece beni istemezdi. Nefsime yenik düşerim diye kendime emniyet sibobu yapmıştım Pınar'ı. Derken bir akşam kapı çaldı, ev arkadaşım açtı. 3'lü komisyonun en fesat üyesi kapıdaydı. Beni çağırdılar, Pınar süpriz yapıp geldi zannettim, o kızı görünce şok geçirdim. Bana doğru nefretle baktı, Ece'nin durum iyi değil, kızı göreceksin dedi tehtitvari bir şekilde. Sen mi karar vereceksin buna dedim, evet ben karar verecem dedi, kardeşim senin yüzünden eriyip gidiyor dedi gözünden yaş geldi. O kız bile bu hale geldiyse görüşmem gerekli diye düşündüm, ev arkadaşlarım da tamam oğlum yeterince üzdün bari bi konuş dediler tamam dedim. Apar topar evden çıktım. Bir cafeye geçtim Ece'yi çağırdılar bekliyorum. Beni gördü, ben de onu. Görmez olaydım. Zaten ufak zayıf çıtı pıtı bişeydi, nasıl zayıflamış 3 haftada, kurumuş kalmış. Bana doğru geldi karşıma oturdu, 2-3 saniye sonra kalktı yanıma oturdu, gene birkaç saniye öylece durdu sonra bir anda bana sarıldı ve ağlamaya başladı. Tepki veremedim. Dedim Ece ben artık biriyle beraberim dedim kısık bir sesle. Bir anda beni bıraktı, sonra tekrar sarıldı. Ne olursa olsun seviyorum seni dedi. Sen ne istersen yaparım artık, çok özlüyorum seni dedi. Ellerim titredi, orda ağlamadım ya artık ağlayabilir miyim bilmiyorum.