Nergiz'im ben. Çokça acılar çekmiş fakat bugünlere sapasağlam gelebilmişim. Bu anlatacaklarım uzun bir yolculuk ve sen sevgili dostum umarım iyi bir dinleyicisindir. Çünkü seni 24 sene öncesine yani hayatımın değiştiği günlere zütüreceğim. Bir mahalle daha. Bu sefer ki daha kıyıda köşede. Kimsenin haberi olmadığı ve büyük adamların tek bir ciklette çiğneyip ezeceği insanların bulunduğu ve o insanların yaşacağı eziyeti, ızdırabı unutmayacağım. Bugün varsam onların gücü sayesindendi. Oğlumun sayesinde, eşime ulaşmanın vereceği güçleydi.
Not1:Bu hikayede iki fazlıdır. iki güne bitecektir.
Not2:ilk hikayeyi okumayanlar için okuması önemlidir. (bkz: o kazayı aslında hiç)
Not3:Seri olacak hikayenin ikinci kısmıdır. Temel hikayedir.

Mahalleye taşınmamız üç gün sürdü. Mahallede gençler yardımcı oldu. Zaten üç kişilerdi. Kemal, Memduh ve Cihan. Bende kızların bulunduğu gruba kaynamıştım. Dört kişiydik kızlar olarak. Ben, Munise, Satiye ve bizlerle kucak açan Filiz Hanım. Çok güzel bir gruptuk. Her gece sokakta eğlenirdik. Mahallenin erkekleri bize kur yapardı.
Evdede pek bir sorun olmazdı. Ta ki o geceye kadar. Babam ilk kez bana saldırdı. Kapının anahtarını bulup kapıyı kilitledim. Babam bana sövüp kapıyı yumrukladı. Fakat açmadım.
Bana saldırma sebebi ise annemdi. Annem merdivenlerden yuvarlanma sonucu sol tarafı felçli kalmıştı. Yamuk yumuk yürürdü. Babam bu ya abazaydı. Bana musallat oluyordu. Allah'tan kapıda cam yoktu da kırıp giremiyordu.

Bu sefer eskisi gibi olmayacak üç sene yaşadım. Sanırım Orijin 18 yaşındaydı. Yanımda bir tabancam, birkaç şarjör mermi ve bir parça umut. Bu sefer olmayacak. Kokular artmışken bu sefer kaybedemezdim. Geçen sefer ki gibi yaptım. O sekiz kahramanın adına herkesi teker teker sırayla öldüre öldüre çalıştığım mekana girdim.
Laboratuvar Görevlisi:Lg
N:Bunlarda ne böyle?
Lg:Kaç yıldır üzerinde uğraştığımız bir şey. Sende bende çok iyi biliyoruz. Bu sonun başlangıcı.
N:izin yok! Başaramayacaksınız!
Her kafayı çıkarışımda üçer beşer indiriyordum. Çok kalabalıklardı.
Lg:iznini lütfetmedik senin.
Kafamda bir darbe hissettim. Bayılmışım. Uyandığımda beni dikey bir sedyeye bağlamışlardı. Başımda bir şeyler diyorlar fakat anlamıyordum. Birkaç gün öylece geçti ve sonrasında...

Bir sene bu sesler mahalleyi ayağa kaldırıyordu fakat dedim ya umursanmayan mahallelerden diye kimse de ne şikayet vardı ne de polis uğruyordu. Bende babam işe diye çıkıp kahvelerde sürterken Filiz Hanım'ın yanına gidiyorum. Bazı geceler onun yanında kalıyorum fakat bu seferde anneme fiziksel şiddet kullanmaktan çekinmiyordu. Zaten yarı sakat onunda sakatlık maaşına çöküyordu.
Yine bir gün Filiz Hanım'dayım. Bu konu açıldı.
Filiz Hanım:F Ben:N
F:Kızım Nergiz. Gençsin. Güzelsin. Kapıyı kilitliyorsun fakat bu durum annene patlıyor farkındasın.
N:Ne yapılabilir ki Filiz Abla(hanım dememize kızardı)?
F:Yaşın olmuş 18. Anneni rehabilitasyon merkezine göndermeliyiz?
N:Rehabilitasyon nedir abla?
F:Engelli insanların diğer engelli insanlarla oturup konuştuğu, tedavi gördüğü bir yer.
N:Aslında güzel bir yere benziyor. Kaç para ki orası çalışayım ben?
F:Benim bir tanıdığım var o halledecek. Eğer uygun görürsen.
N:Babamdan kurtulsunda. Ne olacaksa ablam sana güveniyorum.

Bitti panpalar. Üçüncü hikayede görüşmek üzere. Yorumlarınızı beklerim. Rez alan ellerinize teşekkürler. Okuyan o güzel gözlere teşekkürler

O gün Filiz Hanımla biraz muhabbet ettik fakat annemi göremedim. Yine de bu ayrı bir güç verdi bana. Annemin kötü halini görmektense iyi halini hayal ederek bu gücü kendinde bulmak... Benim bir görevim var fakat önce biraz mahallede zaman geçirmeliydim. Kemalin illegal işlerle zenginleştiği şu günlerde onun yanında sırf eski günleri yad etmek için pamuk şeker sattım tam iki sene. Orijinin on beşinci yaş gününde de vardım. Sonra da olacağım. Ama benim Rıfat denen adamı bulmam gerek.
Bir gün bağlantılar buldum ve yeni bir laboratuvarda çalışmaya başladım. Orada genel bir bilgisayar ağı ile anlaşıyorlardı.

Bu aşamalar biraz sıkıcı bu yüzden hızlı anlatacağım.
Defterde yazan yirmi dokuz ismin sadece yedisi benimle savaşmayı kabul etti ve bu ikna süreci sadece yedi senemi aldı. Şimdi sekiz kişi sadece tek bir amacımız var. Bu işin yani virüsün yayılmasını engellemek. insanlığın durumu kötü ve her gün 4 5 kişi zorla kaçırılıp alıkoyuluyor. Ben ise bir laboratuvarda temizlikçi olarak işe başladım. Ara ara neler neler oluyor mekanda öğrenebiliyorum. insanlar nerede tutuluyor, mekanın yöneticisinin kiminle işi var, kiminle nelerin ticaretini yapıyor artık hepsini biliyordum.
insan organlarının ticareti, ölümler ve daha fazlasını gördüm fakat en kötüsü şuydu. Ölümden sonraki hayat. Hayatını sonlandıran ve ısırarak veya parçalayarak diğer insanların hayatlarını söndüren varlıklar. Zombiler...

Kemal tefeciye bulaşmıştı. Borcunu ödeyememiş. Sonunda da mekanını taramışlar. Bana çocuğu korumamı söyledi fakat mahalle bu aralar hiç olmadığı kadar karışıktı. Eve bırakıyordum çocuğu Filiz Hanım'ın yanına. O sırada da ara ara pamuk şeker satıp üç beş masrafımı çıkarıyordum. Zaten Kemal'in annesi de ölünce mahalledeki eski itibarımı kazandım. Munise ile ara ara laflardık. Bir gün takım elbiseli bir adam geldi.
Takım Elbiseli:T
T:Selamlar. Pamuk şeker kaç para?
N:Bir lira. Kaç tane lazım?
T:Hepsini.
N:20 lira rica edeyim.
T:Buyrun.
Parayı aldım. Teker teker pamuk şekerleri veriyordum adama.
T:Siz bayağı güzel bir hanımsınız.
N:Teşekkür ediyorum.
T:Tefecinin selamı var size.
Duraksadım. Sadece korktum. Kemal için çalışıyordum ama tefecinin bana da saracağı hiç aklıma gelmezdi.
T:Ben olsam bende duraksardım. Pamuk şekerlerimi alabilir miyim?

Hamileliğimin dokuzuncu ayı evde doğum yaptım. O sırada Kemal kendine iş kurdu. Sanırım biraz illegal tarafı var ama nakit nakittir. Turp gibi bir oğlan çocuğu. Adını Orijin koyduk.
Doğumdan birkaç ay sonra mahalleye çıkacak yüzü kendimde aramaya başladım. Zaten huur babam yarı ölü gibiydi doğru dürüst konuşamıyordu bile. Anneminde birkaç kez yanına gittim. Yine de bu günlerde bana büyük dostluk yapan Munise'ydi. Cihan ile Satiye'de evlenip mahalleyi terk etmişlerdi bu yüzden Munise sayesinde mahallede yavaştan gözüktüm. Kemal işini yeni kurmuş olabilir ama uzun yıllar boyunca yapacağım pamuk şeker satıcılığını da Kemale destek olsun diye mahallede yapacaktım. Her şey güzel gidiyordu ta ki...

Biralar geldi.
N:Çok büyümüş ya. Bunca zamandır savaşıyor olamam herhalde.
K:Sen hikayeni başa sar.
N:Kaçırıldım biliyorsun. Üç sene orada esir kaldım. Orijini sırf bana işkence olsun diye yerini söylediler. taktan aile falan filan. Babası piyasada yoktur Allah bilir.
K:Burdayım oysaki.
N:Sana demiyordum.
K:Şaka ya devam et.
N:Orada benimle ilgilenen iki kişi vardı karı koca. Onlarla kaçmak istedim. O mekanın sahibini parçaladık.
K:Parçaladınız mı?
N:Gerçek manada evet. Saniyede üçer bıçak darbesi seri. Neyse orada defter buldum. Paramda oldu. Evli çift binadan çıkamadı para bana kaldı. Ezilen insanlardan ordu kurdum. Uzun süre onlarla yaşadım. ilk savaşımda patladım. Biri hariç herkes öldü. Onunla iki otel odası tutup kaldık. Otele saldırı düzenlendi. Dün gece o arkadaşımı da kendim gömdüm. Şimdi elimde çokca adres, kararsız bir tip olan ben varım. Birde sana duyduğum aşkım. Oğluma olan özlemim. Almam gereken intikamım var.
K:Biliyorum duramazsın ama bir süre silkelenmelisin. Biliyorsun. Yorgunsun. Kokuyorsun. Ve sarı saçların toprak rengiyle karışmış. Biraz mahallede kal. O muallak baban artık evden çıkamıyor devlet maaş bağladı.
N:Yaa! Dur şunu ben bir gibeyim! Geleceğim.

O günün ardından bir ay geçti. Kemal bana hiç dokunmadı ama farkındaydım hamileydim. Annemin yanına gitme fırsatım olmamıştı. Onun yanına gittim. Konuşamıyordu fakat sağ eliyle yazabiliyordu. Beni duyabiliyordu.
N:Annem nasılsın güzel annem.
"Beni düşünme. Burası iyi."
N:Nasıl düşünmeyeyim ki annem? Sen benim her şeyimsin.
"Ben iyileşemem. Sen git hayatını yaşa. O domuz babanı öldür gerekirse. Ama git özgürce yaşa."
N:Sevdamın peşinden mi koşayım yani anam?
"Nasıl özgürsen güzel sarışın Nergiz'im. Sen beni dert etme. Git! Moralin bozulmasın. Sanki ben yokmuşum gibi."
N:O nasıl söz annem? Ağlatma beni.
"Anayım ben. Yamuk bir annen olmasını istemem. Sen mutlu ol bana yeter güzel kızım. Karnındaki çocuğa, kocana iyi bak."
N:Annem!
Gözyaşlarına boğuldum orada. Koşarak gitmek istedim ve annem komutunu verdi.
"Git ağla kızım. Son kez! Bir daha da üzülme."
Koştum. Sonsuza denk koştum.

Filiz Hanım, kapıyı açtı ve içeri buyur etti Kemali. Kemal ağlıyordu. Hemde hüngür hüngür.
K:Nergiz! Seni çok seviyorum ben.
N:Evde olmalısın. Annenin öfkesini almalısın. Git!
K:Hayır. Terk ettim onu ben.
N:Yapma Kemal. Annen o.
K:Sırf rahat etsin çocukluğumu yaktığım bir insan sadece. Babam yok benim anlıyor musun? Küçük yaşta çalışmak kolay mı ki?
F:Hayır değil. Hiç olmadı. Eğer insanlar birbirlerini seviyorsa desteklenmeli. Bunu sizin için değil kendim için yapacağım.
N:Abla?
F:Tatava istemez.

F:Bundan on beş sene önceydi. Ben o zamanlar 30lu yaşlarımı aşmışım fakat hayatımda hiçbir erkekle birlikte olmamıştım. Bir adam vardı ismi pek önemli değil. Yanında kendimi mutlu hissediyordum. Bir gün beraber olduk. O günden sonra bir kız çocuğum oldu fakat evlenmedim hiç. Mecrada bir ton laf döndü. Bilirsin zengin kesmindeydim önceden. Çevrem vardır. Sonra çocuğumu doğurdum. Adam çocuk doğmadan öldü zaten. O gün bugündür bu mahalleye taşındım. Ne hikayeler vardır dedim kendimce. Çoğuna yardım ettim. Çoğuna küfür ettim. Bu mahalleli oldum. Şimdi kendimi sende görüyorum. Bu müthiş bir his. Sen Kemali, Kemalde seni seviyor değil mi?
N:Evet abla.
F:O zaman o çocuğu doğur.
Zil çalındı. Gelen Kemaldi.

içerisi adamdan geçilmemeye başladı. Hepsinde birer silah vardı. Hazırlardı fakat liderleri yeterli değil diyordu. Zaten öyle de olmuştu. Bir grup genç saldırmıştı fakat çabuk ölmüşlerdi. Mekanın yarısını bile geçememişlerdi.
Lider:L
L:Çabuk olun! Kaçan adamı yakalayın!
Büyük bir hınçla mekanda geziyordu. Bir ara göz göze geldik. Öfke dolu gözleri vardı. Kan çanağı.
L:Bana bak Nergiz! Senin bu arkadaşlarını öldüreceğim. Elbet daha güçlü bir şekilde saldıracaklardır.
N:...
L:Buna hazır olup sevdiklerinin nasıl öldüğünü zevkle izleyeceksin.
Suratına tükürdüm.
N:Sen anca başını öldürürsün.

Neyden bahsettiğini, ne yapmamız gerektiğini anlamıştık. Sadece herkeste ciddiyet vardı. Suratlar gergindi. Biz iki kız tabancaları almıştık. Fakat yüzyılın esprisi geliyordu.
Munise:Mu Memduh:M Kemal:K Nergiz:N
M:Eyvele Kemal!
Mu:Hay ben!
N:Hahahaha!
K:Yürüyün lan gibicem zütünüzden amk!
Korku yoktu kimsede. Sokağın ortasında ellerimizde silahlarla yürüyorduk. Birkaç kişinin korku dolu gözlerle bakması bana hafiften motivasyon kazandırmıştı da. Kafamı çevirdiğimde Munise'nin ciddi bir hal takındığını fark ettim.
N:(fısıltıyla) Munise?
Mu:Efendim.
N:(fısıltıyla) Sen bi gaza gelmişsin?
Mu:Olabilir. Emin değilim. Neden fısıltıyla konuşuyorsun ya?
K:Hanımlar. Gıybetinizi bölüyorum ama geldik sayılır. Yokuşun sonundaki mekan.
Mu:Hadi kazamız mübarek olsun.
N:Yok yok bundan Rambo çıkacak belli.

Biz kızlar silahları saklasak da beyler pompalıyı saklayamamıştı. Hafif eğilmiş bir vaziyette mekana yaklaştık. Neden eğildik hala bilmiyorum Memduh yapmıştı bizde uymuştuk. Sonra Memduh ve Kemal kendi aralarında anlaşıp kapıyı tekmeleyip kırdılar. içeri girdik ve kendimizi ilk dolap, masa vb engellerin birinin arkasına attık. Kafamdan vızır vızır kurşunlar uçuyordu. Zor kafamı çıkarıp birkaç el sıkabildim. O sırada üst kattan Tefeci gözüktü. Kemal ve Memduh birkaç saçma sıktı ama isabet yoktu.
T:Siz ne anlarsınız lan mekan basmaktan! Aranızdan birinizi kaçırayım da görün siz!
Arkamızdan üç tane gaz maskeli adam belirdi. Üç tane şey fırlattı. Gaz çıktı ve biz bayıldık sanıyorum. Yani en azından ben bayıldım. Sonra arabanın tekinde buldum kendimi. Ardından da depo gibi bir yer. Piyango bana çıkmıştı belli. Beni kaçırmışlardı.

O gün tefecinin anlattığına göre Filiz Hanım'ın evine saldırı olmuş. Kemal ve Munise, evi savunmuş fakat Orijini kaçırmışlar. Orijini yine aynı mahalleye belalı bir dostunun yanına verecekmiş. Bu da Orijinin annesi ile babasını tanımadan yaşamasına tabiiki burnu taktan kurtulmayan bir hayat yaşamasına sebep olacaktı fakat istediği tam olarak öyle olmadı. Bir senelik süreç içinde burada çalışan vicdanlı bir çifte denk geldim. Aslında tam vicdanlı sayılmazlardı ama olsun. Onlar sayesinde buradan kaçmamın bir şansı olacaktı. Tabii daha güzel şeylerinde öyle.

Yine bir gün bu çiftin bakımı altındayım muhabbet ediyoruz. Çocuğumun kaçırıldığını da biliyorlar haliyle.
Erkek:E Kadın:K
K:Bugün biraz daha iyi gibisin.
N:Tek istediğim kaçmak. Bu zulümdür. Hem size hem bana.
E:Bizi bulurlar.
N:Nereden nasıl?
E:...
N:Burada sessizlik hep olmaz. Bir gün vurulur gidersiniz.
K:Tefecinin kasasını soyalım. Şifreyi gördüm. Bugün. Odayı temizlerken. Sonra bana sarkıntı oldu kaçtım.
N:Sen silahların yerini biliyor musun?
E:Bir depo var. Neden?
N:Oradan ikisi tabanca üç silah kaldır. Sonra buraya gelin ve beni çözün. Bir fikrim var.

O gece otelin birinde yattım. Birkaç gün kalacaktım o otelde. O sırada da zaten eve bira depoladım Kemalden yadigardır diye. Zaten Kemal demişken kaçırıldığımın üçüncü yılıydı. Yani Orijin üç yaşındaydı. Bir not yazıp postaladım. Notta da aynen şöyle yazdım.
"Umarım mahalleyi bırakmamışsındır. Orijinin yerini buldum. Sizin mahallede Xxx ailesindeymiş. Burada bulduğum defterde yazıyor her takları. O çocuk bizim Kemal. Bugün senin şerefine rakı içeceğim. Her şeyde sen olacaksın. Senin için büyük bir savaşa gireceğim. Büyük bir oyun var. Nedir bilmem. Ben mahalleye de dönebilir miyim bilmiyorum. Sadece bildiğim Orijinim emin ellerde. Sende ve Filiz Ablada. iyi ki varsın güzel adam."

Orhan ile beraber aynı otelde fakat ayrı odalarda yaşamaya devam ettik bir süre. Derdi vardı, söylemiyordu. Morali bozuktu dillendirmiyordu. Köşede sessiz sessiz otururdu bir yere gidince.
Orhan:O
N:Orhan iyi misin?
O:iyiyim sorun yok.
N:Emin misin?
O:Eminim.
N:Artık inanamıyorum.
Derin bir of çekti Orhan.
O:Sen uzun zamandır bu iştesin. Parayı da bu sayede hallettin. Bir elimiz yağda bir elimiz balda yaşadık. Sen olmasan belki de sokaklarda kalırdım bilinmez. Ama gördün. Kimse hayatta kalamadı. En az elli kişi öldürdük fakat yeterli olmayacak sende biliyorsun. Bu iş bizi aşacak artık. Sende de para azaldı bununda farkındayım. Ben diyorum ki o parayla savaşmak yerine bir iş kurup kendi safımıza insan çekelim.
Bir el silah sesi. Otel koridoru yankılamıştı ve Orhan, kanlar içerisindeydi.
X:Nergiz!!!