Nergiz'im ben. Çokça acılar çekmiş fakat bugünlere sapasağlam gelebilmişim. Bu anlatacaklarım uzun bir yolculuk ve sen sevgili dostum umarım iyi bir dinleyicisindir. Çünkü seni 24 sene öncesine yani hayatımın değiştiği günlere zütüreceğim. Bir mahalle daha. Bu sefer ki daha kıyıda köşede. Kimsenin haberi olmadığı ve büyük adamların tek bir ciklette çiğneyip ezeceği insanların bulunduğu ve o insanların yaşacağı eziyeti, ızdırabı unutmayacağım. Bugün varsam onların gücü sayesindendi. Oğlumun sayesinde, eşime ulaşmanın vereceği güçleydi.
Not1:Bu hikayede iki fazlıdır. iki güne bitecektir.
Not2:ilk hikayeyi okumayanlar için okuması önemlidir. (bkz: o kazayı aslında hiç)
Not3:Seri olacak hikayenin ikinci kısmıdır. Temel hikayedir.

Mahalleye taşınmamız üç gün sürdü. Mahallede gençler yardımcı oldu. Zaten üç kişilerdi. Kemal, Memduh ve Cihan. Bende kızların bulunduğu gruba kaynamıştım. Dört kişiydik kızlar olarak. Ben, Munise, Satiye ve bizlerle kucak açan Filiz Hanım. Çok güzel bir gruptuk. Her gece sokakta eğlenirdik. Mahallenin erkekleri bize kur yapardı.
Evdede pek bir sorun olmazdı. Ta ki o geceye kadar. Babam ilk kez bana saldırdı. Kapının anahtarını bulup kapıyı kilitledim. Babam bana sövüp kapıyı yumrukladı. Fakat açmadım.
Bana saldırma sebebi ise annemdi. Annem merdivenlerden yuvarlanma sonucu sol tarafı felçli kalmıştı. Yamuk yumuk yürürdü. Babam bu ya abazaydı. Bana musallat oluyordu. Allah'tan kapıda cam yoktu da kırıp giremiyordu.

Rez alın beyler bugün biraz yoğunum kusura bakmayın

Bir sene bu sesler mahalleyi ayağa kaldırıyordu fakat dedim ya umursanmayan mahallelerden diye kimse de ne şikayet vardı ne de polis uğruyordu. Bende babam işe diye çıkıp kahvelerde sürterken Filiz Hanım'ın yanına gidiyorum. Bazı geceler onun yanında kalıyorum fakat bu seferde anneme fiziksel şiddet kullanmaktan çekinmiyordu. Zaten yarı sakat onunda sakatlık maaşına çöküyordu.
Yine bir gün Filiz Hanım'dayım. Bu konu açıldı.
Filiz Hanım:F Ben:N
F:Kızım Nergiz. Gençsin. Güzelsin. Kapıyı kilitliyorsun fakat bu durum annene patlıyor farkındasın.
N:Ne yapılabilir ki Filiz Abla(hanım dememize kızardı)?
F:Yaşın olmuş 18. Anneni rehabilitasyon merkezine göndermeliyiz?
N:Rehabilitasyon nedir abla?
F:Engelli insanların diğer engelli insanlarla oturup konuştuğu, tedavi gördüğü bir yer.
N:Aslında güzel bir yere benziyor. Kaç para ki orası çalışayım ben?
F:Benim bir tanıdığım var o halledecek. Eğer uygun görürsen.
N:Babamdan kurtulsunda. Ne olacaksa ablam sana güveniyorum.

Birkaç hafta babamın saldırılarıyla geçti çünkü ertesi gün annemi rehabilitasyon merkezine yatırdık. O gün babama anlatırken mahallenin ortasında çıkardığı rezilliği hiç unutmam.
Baba:B Kemal:K Filiz:F Ben:N
B:Nergiz! Çabuk eve.
N:Baba sana güzel haberlerimiz var.
B:Alkol mü getirdin?
F:Ne alakası var beyefendi? Hem alkol şimdi yani.
B:Sanane be kadın!
F:Eşiniz hakkında iyi haberlerimiz var.
B:Ne olmuş yamuk ağızlıya.
F:Onu iyileşmesi için rehabilitasyon merkezine yatırdık.
B:Rihibinintas. Ney?
F:Engelli insanları iyileşmesi için tedavi ettikleri yer.
B:Evden mi kaçtı yani?
F:Kendi iyiliği için zütürdük.
B:Seni öldürürüm kadın!
Tam Filiz Abla'nın üstüne atılacakken Kemal tuttu yumruğunu.
K:Akıllı ol züt herif! giberim seni.
Hoşuma gitmedi değildi bu durum. Babam sessiz sedasız eve çekildi. Bende Filiz Hanım'da bir gece daha uyudum.

Babam sakinlesin diye birkaç gün Filiz Hanım'da kaldım. Nabız yoklaması için beni bir geceliğine göndermişti. Anahtarı çevirip eve girdim. Korkuyordum. "Baba" diye seslendim. Ses yoktu. Odama geçip kapıyı kitledim. Elime bir defter alıp bir şeyler karalamaya başladım.
Akşam olduğunda ayyaş babamdan inleme sesleri geliyordu. Anahtar sesini duydum. içeri girdiğinde aynen şöyle dedi.
huurnun kızı Nergiz bugünde mi gelmedin lan!
Şoke oldum. Kapıya geldi. Kapı altından gölgesini gördüm. Kapıyı açmaya çalıştı. Sonra içkisinden bir yudum aldı. Bağırıp çağırmaya başladı. Kapıyı tekmelemeye başladı. Ahşap kapıydı köhneleşmemişti fakat o kadar darbeye rağmen dayanacak gücü kalmayıp kırılmıştı.

Ses verin beyler

Karşımda babam var öfke dolu gözlerle. Kapı yerde öylece duruyor anahtar ise bana doğru fırlamıştı. O çok güvendiğim anahtar bu gece yüzüstü bırakmıştı beni.
B:Şimdi gibtim belanı!
Üzerime doğru koşunca tek çarem atlamaktı camdan fakat açmadan. Her yanım acıyacak şekilde de olsa atladım camdan yalınayak mahallede koşarak ağladım. Mahallenin köşesine gelince de oturup hıçkıra hıçkıra ağladım. Omzuma biri dokundu ve bana "Nergiz iyi misin" dedi. Evet dedi eminim. Acılarımın oyunu değildi gerçekti. Kafamı çevirdiğimde Kemal'i gördüm.
K:Aç olabilirsin.
N:Teşekkür ederim.
K:Battaniye getirdim ama istersen eve geçebiliriz.
N:Biraz burada oturmak iyi gelecek.
K:içersen bira alacağım.
N:Güzel olur.

Kemal elinde iki şişe birayla döndü. Bende o sırada battaniyeye sarılmış sandvici bitiriyordum.
K:içelim güzelleşelim.
N:Kıyak adamsın.
Yanağına bir öpücük kondurdum Kemal'in. Ondan bundan konu açıp kafamı dağıtmaya çalıştı. Camdan millet de bizi dikizliyor, Filiz Hanım yeni fark etmiş durumu. O da camda. Sonra ben Kemal ile kalkıyorum kafalar güzel birbirimize omuzlarla destek oluyoruz yere kapaklanmamak için. Evlerine gidince herkes şaşırdı. Birkaç "Hiyy" tepkisini kulaklarımla duydum. Adım ya şıllığa ya da çaresize çıkacaktı ama dedikodular ki mahallede boldur hangisine karar verecekti bilmiyorum.

Kemal'in evine girince annesi biraz tuhaf bakıyordu bana sanki dövecekmişcesine. Her şeye rağmen Kemal'in bana evini açması, annemin rehabilitasyon merkezine kaldırılması ve sokakta kalmam benim suçum değildi.
A:Kemalin Annesi
A:Kemal! Buraya gel!!!
K:Sen içeri geç ben geleceğim.
N:Kemal! Minnett...
K:Şişt! Duymadım sayıyorum.
Kemal salona geçti. Tabii kavga ediyorlardı duyuluyordu sesleri.
A:Kemal ne demeye getirdin bu kızı?
K:Ne demek ne demeye getirdin anne. Kız benim arkadaşım. Sokakta mı bıraksaydım?
A:O anası baksın sen neye bakıyorsun?!
K:Ya anne kızın annesi hasta!
A:Mahalleli ne diyecek arkanızdan hem senin için hem kız için. Allahım Allahım!
K:Elalemin ne dediği umrumda değil. ikimizde evlenecek yaştayız. Gerekirse bu namussa ben o kızı seviyorum tamam mı?
Büyük bir hışımla odaya geliyordu. Ben ise kanepeye oturdum fark etmesin diye.

K:Daha nasılsın?
N:Alkolun etkisiyle iyi çıkıştın annene.
K:Duydun mu?
N:Evet. Ciddi miydin peki?
K:Elbette. Ciddi olunmaz mı senin gibi bir sarışın için.
Üzerine yürüdüm. Kafam bulanık ama olsun. Köşeye sıkıştırdım.
N:Kıyafetini çıkar.
K:Ne?
N:Duydun beni.
Karşımda ürkek bir şekilde soyunmaya başladı. Başladık sevişmeye. Yanaklarımdan tutup dudaklarıma yapıştı. Beni yatağa yatırdı. Üzerime çıktı. Beni soymaya başladı. En sonunda anadan doğmaydık. Hafiften kasılmaya stres olmaya başladım. Kemal artık içime girip çıkıyordu. Kan geldi. Hafif inliyordum ama zevk alıyordum. En sonunda beni besledi, değiştirdi. Biliyordum artık farklıydım bende.
N:Bazen alkolü artırmalıyız.
K:Bencede.

Sabah oldu ve annesi odaya geldi. Ben ayrı yerde Kemal ayrı yerde yatıyordu. Mahalleden sadece Filiz Hanım hariç herkes kapıya gelmişti. Çıksın o huur o evden diyorlarmış annesi hışımla Kemale yürüdü.
A:Kemal bu kız evden gitmeli!
N:istenmediğim yerde kalmam ben!
Deyip Kemalin suratına bakmadan çıktım evden. Ardıma bakmadan Filiz Hanım'ın evine koştum. O beni korurdu. Kapıyı çaldım. Mahalleli peşimi bırakmıştı da.
F:Hoşgeldin.
N:Beni alır mısın?
F:O nasıl soru kızım? Buyur gel.
içeri geçtim. Yüzünde içten bir gülümseme vardı. Sigarasını yaktı. Beni baştan aşağıya süzdü.
F:Sen sevişmişsin.
N:Aaa! Şey. Sayılır.
F:Kemalle mi?
N:Evet.
F:Ben sana güzel bir şey anlatayım gel.
ikinci sigaraya geçti.

F:Bundan on beş sene önceydi. Ben o zamanlar 30lu yaşlarımı aşmışım fakat hayatımda hiçbir erkekle birlikte olmamıştım. Bir adam vardı ismi pek önemli değil. Yanında kendimi mutlu hissediyordum. Bir gün beraber olduk. O günden sonra bir kız çocuğum oldu fakat evlenmedim hiç. Mecrada bir ton laf döndü. Bilirsin zengin kesmindeydim önceden. Çevrem vardır. Sonra çocuğumu doğurdum. Adam çocuk doğmadan öldü zaten. O gün bugündür bu mahalleye taşındım. Ne hikayeler vardır dedim kendimce. Çoğuna yardım ettim. Çoğuna küfür ettim. Bu mahalleli oldum. Şimdi kendimi sende görüyorum. Bu müthiş bir his. Sen Kemali, Kemalde seni seviyor değil mi?
N:Evet abla.
F:O zaman o çocuğu doğur.
Zil çalındı. Gelen Kemaldi.

Filiz Hanım, kapıyı açtı ve içeri buyur etti Kemali. Kemal ağlıyordu. Hemde hüngür hüngür.
K:Nergiz! Seni çok seviyorum ben.
N:Evde olmalısın. Annenin öfkesini almalısın. Git!
K:Hayır. Terk ettim onu ben.
N:Yapma Kemal. Annen o.
K:Sırf rahat etsin çocukluğumu yaktığım bir insan sadece. Babam yok benim anlıyor musun? Küçük yaşta çalışmak kolay mı ki?
F:Hayır değil. Hiç olmadı. Eğer insanlar birbirlerini seviyorsa desteklenmeli. Bunu sizin için değil kendim için yapacağım.
N:Abla?
F:Tatava istemez.

O günün ardından bir ay geçti. Kemal bana hiç dokunmadı ama farkındaydım hamileydim. Annemin yanına gitme fırsatım olmamıştı. Onun yanına gittim. Konuşamıyordu fakat sağ eliyle yazabiliyordu. Beni duyabiliyordu.
N:Annem nasılsın güzel annem.
"Beni düşünme. Burası iyi."
N:Nasıl düşünmeyeyim ki annem? Sen benim her şeyimsin.
"Ben iyileşemem. Sen git hayatını yaşa. O domuz babanı öldür gerekirse. Ama git özgürce yaşa."
N:Sevdamın peşinden mi koşayım yani anam?
"Nasıl özgürsen güzel sarışın Nergiz'im. Sen beni dert etme. Git! Moralin bozulmasın. Sanki ben yokmuşum gibi."
N:O nasıl söz annem? Ağlatma beni.
"Anayım ben. Yamuk bir annen olmasını istemem. Sen mutlu ol bana yeter güzel kızım. Karnındaki çocuğa, kocana iyi bak."
N:Annem!
Gözyaşlarına boğuldum orada. Koşarak gitmek istedim ve annem komutunu verdi.
"Git ağla kızım. Son kez! Bir daha da üzülme."
Koştum. Sonsuza denk koştum.

Hamileliğimin dokuzuncu ayı evde doğum yaptım. O sırada Kemal kendine iş kurdu. Sanırım biraz illegal tarafı var ama nakit nakittir. Turp gibi bir oğlan çocuğu. Adını Orijin koyduk.
Doğumdan birkaç ay sonra mahalleye çıkacak yüzü kendimde aramaya başladım. Zaten huur babam yarı ölü gibiydi doğru dürüst konuşamıyordu bile. Anneminde birkaç kez yanına gittim. Yine de bu günlerde bana büyük dostluk yapan Munise'ydi. Cihan ile Satiye'de evlenip mahalleyi terk etmişlerdi bu yüzden Munise sayesinde mahallede yavaştan gözüktüm. Kemal işini yeni kurmuş olabilir ama uzun yıllar boyunca yapacağım pamuk şeker satıcılığını da Kemale destek olsun diye mahallede yapacaktım. Her şey güzel gidiyordu ta ki...

Kemal tefeciye bulaşmıştı. Borcunu ödeyememiş. Sonunda da mekanını taramışlar. Bana çocuğu korumamı söyledi fakat mahalle bu aralar hiç olmadığı kadar karışıktı. Eve bırakıyordum çocuğu Filiz Hanım'ın yanına. O sırada da ara ara pamuk şeker satıp üç beş masrafımı çıkarıyordum. Zaten Kemal'in annesi de ölünce mahalledeki eski itibarımı kazandım. Munise ile ara ara laflardık. Bir gün takım elbiseli bir adam geldi.
Takım Elbiseli:T
T:Selamlar. Pamuk şeker kaç para?
N:Bir lira. Kaç tane lazım?
T:Hepsini.
N:20 lira rica edeyim.
T:Buyrun.
Parayı aldım. Teker teker pamuk şekerleri veriyordum adama.
T:Siz bayağı güzel bir hanımsınız.
N:Teşekkür ediyorum.
T:Tefecinin selamı var size.
Duraksadım. Sadece korktum. Kemal için çalışıyordum ama tefecinin bana da saracağı hiç aklıma gelmezdi.
T:Ben olsam bende duraksardım. Pamuk şekerlerimi alabilir miyim?

Bu konuyu o gece Kemal'e açtım. Tabii Filiz Hanım'ın yanında.
N:Senin tefeci beni buldu.
K:Bundan korkuyordum. Pamuk şeker satmasan artık.
N:Bunda anlaştığımızı sanıyordum.
K:Anlaşmayı bozsak ya.
F:Çocuklar size destek olmak isterdim fakat her şeyimi yatırdım size.(Kemalin her şeyi Orijine bırakmasındaki öncü durumdur. Ailemizden görmediğimiz iyiliği bize Filiz Hanım misliyle yapmıştı) isterseniz iş arayabilirim. Emekli maaşım var ama yeter mi bilmem?
K:Filiz Abla iyi ki varsın ama inatçı keçiyi ikna etmek zor. Sen bebeğe baksan.
F:Siz bilirsiniz gençler.
N:inatçı keçi!
K:Sensin beğenemedin mi?
Anlaşılan hiçbir şey değişmeyecekti. Ben itiraz edecektim. Kemal diretecekti fakat o sözlere kadar.
K:Var mısın bir çılgınlık yapalım.

N:Nedir ki o?
K:Yarın sabah Muniseyi çağırabilir misin?
N:Tabiiki.
O gece yattık. Sabah oldu ve Munise'nin yanına gittim.
N:Kemal bize bir çılgınlık yapabileceğimizi söyledi. Nedir bilmem ama eğlenceli olabilir. Bizi çağırıyor gelecek misin?
M:Tabiiki arkadaşım. Seninle sen nereye dersen oraya.
N:iyi ki varsın.
Muniseyi de alıp Kemalin yanına gittim. Kemal de yanına Memduh'u almıştı.
K:Arkadaşlar çılgınlık yapacağız dedim. Memduha anlattım kabul etti zaten. Şimdi siz kızlara sormam lazım. Benim borç ve mahalleye dadanan it sürüleri malum. Diyorum ki onların bana yaptığını biz de onlara yapalım.
M:Mekan baskınından mı bahsediyorsun Kemal?! Ne ile hangi silahla?
K:Gelin benimle.
Kemali takip ettik üç kişi. Bizi kendi ofisine zütürdü. Dolabına uzandı ve çekmeceyi açtı. iki tabanca çıkardı. Ardından masasına gidip iki pompalı tüfek çıkardı.
K:Bunlarla. Umarım silah kullanmayı biliyorsunuzdur.

Neyden bahsettiğini, ne yapmamız gerektiğini anlamıştık. Sadece herkeste ciddiyet vardı. Suratlar gergindi. Biz iki kız tabancaları almıştık. Fakat yüzyılın esprisi geliyordu.
Munise:Mu Memduh:M Kemal:K Nergiz:N
M:Eyvele Kemal!
Mu:Hay ben!
N:Hahahaha!
K:Yürüyün lan gibicem zütünüzden amk!
Korku yoktu kimsede. Sokağın ortasında ellerimizde silahlarla yürüyorduk. Birkaç kişinin korku dolu gözlerle bakması bana hafiften motivasyon kazandırmıştı da. Kafamı çevirdiğimde Munise'nin ciddi bir hal takındığını fark ettim.
N:(fısıltıyla) Munise?
Mu:Efendim.
N:(fısıltıyla) Sen bi gaza gelmişsin?
Mu:Olabilir. Emin değilim. Neden fısıltıyla konuşuyorsun ya?
K:Hanımlar. Gıybetinizi bölüyorum ama geldik sayılır. Yokuşun sonundaki mekan.
Mu:Hadi kazamız mübarek olsun.
N:Yok yok bundan Rambo çıkacak belli.