sosyal fobi yüzünden hayatım mahvoluyor

sunlar gibi sorunlarınız varsa sizde de vardır bu illet diyorum:

-örneğin otobüste 2 kişilik boş bi yere oturdunuz, otobüse her yeni binenin yanınıza oturmaması için düşünürsünüz adama acayip bakarsınız

-toplumda biri utanılacak bişey yaptığında, o kişiden fazla siz utanırsınız titrersiniz.

-1 kişiyle başbaşa kalınca ne konuşsam diye düşünürsünüz 2 saat. sonunda bişey bulamazsınız karşıdaki takar kulaklığını müzik dinler

-herhangi bir rahatsızlık hissettiğinizde açarsınız interneti, hemen bi ton hastalık bulursunuz kendinize.

-çoğumuzun hayatı ev okuldur. anneniz babanız bile sorar hiç arkadaşın yok mu diye.

-çoğumuz fazla kiloluyuzdur. yağ oranımız çoktur. çoğumuzda pc başında oturmaktan kıl dönmesi olur.

-hepimiz dişimizi sıkarız. dişlerimiz sıkmaktan çenemiz ağrır.

-yanlış bişey yapınca kesinlikle giblememe gibi bir olayımız yoktur. en ufak bi yanlışta sanki adam öldürmüşüz gibi olur.

-ailemize çok değer veririz ama onlara bişey olursa yardım edememekten dolayı içimiz geçer.

- yolda 2 kız karşıdan gelirken güldüler mi acaba bana mı güldü, bi yerimde bişey mi var diye düşünürsünüz.

-arkadaş ortamında konu açma girişiminiz hep başarısız olur. en fazla 2 3 cümlelik konu açarsınız

-gelgelelim çevrenizdeki büyükler ( tanıdık eş dost, öğretmen falan) sizi çok iyi biri olarak tanımlar, çünkü hep içine kapanıksınızdır hiç bir zaman birini incitme gibi bi durumunuz olmamıştır


• **sonuçta bunun gibi sorunlarınız varsa büyük bi ihtimal sizde bizdensiniz.

bence bu illetin nedeni genetik falan kesinlikle değil. hayata yanlış başlamanın yol açtığı bir şey ve çoğumuza göre asla düzeltilemez. örneğin 3 yaşındayken düştünüz ve eliniz kanadı bunun üzerine anneniz size şefkat göstermek yerine size kızdı; bu durum giderek büyür ve gittikçe yanlış yapma korkusu olur.

sonuç olarak bu hastalık grubundaki insanların bence hayata bakışı herkesten farklı.

sizin temel amacınız bir skıntı çekmeden yaşamaktır başka hiç bir amacınız yoktur. diğer insanların bir ton amacı vardır ama hiç bir zaman sizin kadar amaçlarında ısrarlı değildirler.

finally amk bence bu hastalık değil hayat tarzıdır. doktorlar bunu seratonin ekgibliğine felan bağlıyo. tam bilmiyorum fizyolojik özelliklerini ama bence bu durum bi hastalık değil insanın kendini yanlış yetiştirmesidir. bu durum şanssızlıkla oluşuyor her kim sizin gibi çocukluğunda böyle travmalar geçirse aynı sizin gibi olur.

sonuç olarak bu durum belli bir dönemde değil bütün hayat boyunca olur hiçbir zaman hafiflemez, ama her zaman azda olsa artış gösterir. durumunuz biraz iyileşince kesin başınıza bi dert açılacağınız düşünürsünüz.
vesselam özet geçemdim kusura bakmayın.