Recep Çetin:
Sene yaklaşık 99 baharı büyük deprem olmadan 4-5 ay öncesi tabi ben öyle hatırlıyorum. O zamanlar çevik bir askeriz hani vur desen vururum, sık desem sıkarım. Gözüm çok karaydı, acımayı bırak, merhametim dahi yoktu. Uzun zamandır astsubay olarak Diyarbakır’da görev yapıyordum fakat Diyarbakır’da olaylar çok karışıktı. içimize adam sokuyorlardı, sürekli sıcak temaslar yaşıyorduk fakat bu gidişe ben dur diyecektim. Albay Mehmet Mutlu bana bir görev verdi, görevin sonu: Ya ölüm ya Vatandı. Kabul ettim.

Tek başlık altında okumak için: http://www.incisozluk.com...rbak%C4%B1r1999/sahibi/1/

Sabah bir er tarafından uyandırıldım “Komutanım, komutanım” diyordu. Yaklaşık 1 haftadır askerlikle uzaktan yakından alakam yoktu hep uyuyordum ve saçım sakalım birbirine karışmış durumdaydı. Gözlerimi açtım “Uyandırdığın için sağ ol oğlum” dedim ve askeri yattığım odadan yolladım. Yataktan doğruldum ve lavaboya gittim ellerimi yüzümü yıkadım sanki şehitlik mertebesine yürüyor gibi kendimi tertemiz hissediyordum. O gün öğle vakti sağlam bir yemek ve sıkıntıdan 2 paket sigarayı bitirmiştim açıkçası korkuyordum fakat belli etmiyordum. Hava kararmaya başlayınca karakol komutanının yanına gittim odasına girdi ve “Artık ben hazırım komutanım” dedim. Komutan bana bakıp “Allah yar ve yardımcın olsun astsubayım, birazdan helikopter gelecek.” Dedi. Şaka maka tek başıma bir dağa bırakılacaktım ve tek başıma olacaktım bu cidden benim hayat sevincimi öldürüyordu. Komutana tekrar döndüm “helikopter gelene kadar müsaadenizle sigara içeyim komutanım” dedim. Komutan “tabi tabi müsaade senin astsubayım” dedi ve yaklaşık yarım saat boyunca sigaramı sigarayla yaktım üst üste içtim. Nihayet komutanın kapısı açıldı “astsubayım birazdan helikopter burada olacak hazır ol” dedi. “Hazırım komutanım” dedim ve beklemeye başladık.
Helikopter geldi ve toprağa doğru iniş yaptı. Karakol komutanına son kez baktım “Allah yanında ve seninle birlikte” dedi. “Eyvallah komutanım” dedim ve elimi kalbime koydum, başımı eğdim ve helikoptere doğru yürüdüm.

Albay Mehmet Mutlunun görevi çok basit gibi görünüyordu fakat ölebilirdim, fark edilebilirdim hatta işkenceye bile maruz kalabilirdim. Albayın görevi dağda belirli koordinatlar üzerinde ki terörist mağarasına terörist gibi girecektim ve artık o hainlerle beraber yaşayacaktım, kabul edilmez bir şeydi fakat mesele vatandı. Albayın bu görevinden sonra karakol komutanıyla beraber ufak bir sohbet ettik “Recep yapabilir misin aslanım” dedi. “Komutanım Allah yardımcımız olsun eğer bu görev şehit analarının kahrını bir nebze düşürecekse ben yapmaya hazırım.” Dedim. Komutanım yüzüme baktı “Çok yaşa Recebim. Çok yaşa.” Dedi.

Komutan çavuşa sesli şekilde bağırdı “Çavuş” diye ve bir anda komutanla konuştuğum odaya çavuş girdi “emredin komutanım” dedi ve komutanın yüzüne baktı. Komutan: “Çavuş bir şekilde terörist kıyafetleri bulun, Recep abiye yeni don, atlet, muska falan ayarlayın 1 hafta süreniz var” dedi. Çavuş “Emredersin komutanım” dedi ve odadan çıktı. Komutan bana dönüp “Recep sakallarını kesme oğlum” dedi “tamam komutanım” dedim. Komutan tekrar yüzüme baktı “hadi sen git dinlen oğlum Allaha emanetsin.” Dedi. “Sağ olun komutanım” deyip odadan çıktım. Aslında kafam çok karışıktı ölümle burun burunaydım o dağa gidersem çok acılı şekilde ölürdüm fakat gitmezsem ben değil başka askerler ölürdü değişik bir ikilem arasında kalmıştım fakat bu iş bitecekti Recep Çetin o dağa gidecekti ve artık ajan asker olarak hayatıma devam edecektim.
“Sonsuza kadar mı?”
“Hayır. Ölene kadar.”

1 Hafta sonra.
Dağa gidiş günü.

ilgi ve istek gelirse devam ederiz. Şimdilik müsadenizle..

Komutan bana baktı eliyle asker seldıbını verdi. Ulan cidden şaka gibiydi şu an bir dağda tek başımaydım elimde hiçbir şekilde silah yoktu sadece donuma sakladığım tütün sigaralar ve bıçak birde çakmak vardı. Sanki savunmasız bir insan gibiydim. Üzerime giydiğim şalvar tarzı şeyler çok hava alıyordu ve gece esen serin rüzgar taşşaklarıma kadar estiriyordu. Ne yapmam gerektiğini biliyordum indiğim yoldan aşağıya doğru yürüyecektim, dedikleri gibi yaptım kayalıkların sağ tarafında bir dar patika yol vardı o yola girdim, o yoldan düz şekilde yolu takip etmeye başladım yaklaşık 15 dakikalık bir yürüyüş sonrası 10 metre ilerimde elinde silah olan terörist kıyafetli bir adam gördüm ve direk yere eğildim. Yavaş adımlarla çömelerek bu kişiye yaklaşıyordum, yaklaştım yaklaştım ve tahmin ettiğim gibi adamın boğazında sarılı bir kırmızı tülbent vardı “ohhh” dedim “bu bizim içeriye soktuğumuz asker” rahat bir nefes aldım ve yavaşça gördüğüm adamın üzerine doğru yürümeye başladım. Aramızda 3-4 metre kalınca korkmaması ve ürkmemesi için “pişttt” diye seslendim ve seslenir seslenmez silahı benim olduğum yere doğrulttu “sen kimsan ulan” dedi ve bana sert şekilde bakıyordu.

Boynunda ki tülbenti görünce bana bir güvence gelmişti. “Lan benim astsubay Recep” dedim. Ulan benim gibi biri nasıl böyle bir hata yapmıştı daha ne olduğunu bilmediğim kişiyi kendi askerimiz sanıp kendimi ifşalamıştım. Bu lafı söyledikten sonra kafamda bin bir türlü düşünce geçti hemen orada ölebilirdim fakat ne olacağını hiç bilmiyordum. Bir anda karşımda ki adamın şivesi değişti “hoşgeldiniz komutanım” dedi. “Hoşbulduk aslanım” dedim. “Ne yapıyoruz komutanım” dedi. Karşımda ki 5-6 yıllık subaya bakarak “oğlum sen buradasın ben yeni geldim sen söyle ne yapacağız.” Karşımda ki subay düşündü ve “Komutanım bu gece teröristlere 12 kişi katılacak bakın benim düşüncem şu şekilde bu gece 12 kişiyi alırken 1 adamı düşürüp onların yerine seni koyacağız fakat bu film gibi bir şey olacak eğer sizinde kafanıza yatarsa bu plana ne diyorsunuz” dedi. “Oglum çok zor fakat başka bir çaremiz yok” dedim. Subay bana baktı ve “komutanım siz burada bekleyin bir şekilde saklanın ben akşam çıkacağımız vakit sizi buradan bir şekilde alırım” dedi. Ulan resmen film gibi bir plandı fakat bu plan başarılı olursa büyük bir sızma başarılı olacaktı neyse subaya baktım ve “oğlum ben nerede saklanacağım” dedim. “Komutanım şu kayalıkların üst tarafına gidin oraya kimse gelmez, uğramaz asker helikopterleri tarafından çok net görünür siz görevdesiniz bir sıkıntı olmaz” dedi. “Tamam oğlum” dedim ve yavaş adımlarla kayalıklara basarak yukarıya doğru tırmanmaya başladım.
Yukarıya doğru çıktım ve yüz üstü pozisyonda yere çömeldim bir diğer subay olan Hasan astsubaya el işaretiyle “tamam” yaptım ve o da yavaşça mağaraya doğru yürümeye başladı.
Hasan astsubaydan bahsedeyim: 5-6 yıllık asker, aslen ağrılıydı ve Kürttü fakat Vatanı için canını verebilirdi. Yaklaşık 4 aydır teröristlerle aynı mağarada yaşıyordu ve çok sağlam bir ajandı. Onun için bunları söyleyebilirim.
Neyse o gece saat 12 gibi saklandığım yerlerde tekrar bir hareketlilik oldu.

Helikoptere bindiğimde karşımda Albay yan tarafımda 2 uzman vardı. Albay beni görünce “Nasılsın astsubayım” dedi. “Teşekkür ederim komutanım daha iyiyim” dedim ve sustum. Albay benim hemen yan tarafımdaydı ve cebinden bir kağıt çıkardı “Bak oğlum bu harita hep sende kalacak ne olursa olsun bunu sakın kimseye kaptırma” dedi “tamam komutanım” dedim. Daha sonra albay cebinden küçük bir bıçak çıkardı “oğlum bu bıçak çok zor zamanında kullanman için asker bıçağı değil normal gerilla bıçağı derler buna aman deyim zorda kalmadıkça başını belaya sokma.” Boş bakıyordum “tamam komutanım” dedim. Daha sonra biraz heyecanlı olduğumu görmüş olacaklar ki “Neyse seni sıkmayalım yol boyu biraz rahatla ve olumlu ol” dedi Albay. Gülümsedim ve yolumuza devam ettik. Kafam da bin bir türlü senaryo kuruyordum korkuyordum. Albay bana son kez döndü ve “oğlum biz seni dağın zirvesinde indireceğiz oradan sen aşağıya doğru yürüyeceksin terörist mağarasına 50 metre kala seni orada bizden biri karşılayacak üzerinde kırmızı bir ince tülbent olacak oradan tanı onu” dedi. “tamam komutanım” dedim. Şaka maka kendime bakıyordum da bu terörist elbiseleriyle epey teröriste benzemiştim “komutanım ne kadar kaldı” dedim. “5-6 dakika sonra zirvede olacağız.” Dedi. “Tamam” dedim ve beklemeye başladım.
Nihayet helikopter yavaş yavaş aşağıya doğru inmeye başlıyordu ve benim heyecanım artmaya başlıyordu. Helikopter inerken Albay yüzüme baktı “Hadi aslanım yüzümüzü kara çıkarma şu görevi hallet biz seninle yeteri kadar iletişimde olacağız merak etme, bir sıkıntı olmayacak aslan oğlum benim” dedi ve sırtıma vurdu. Gaz vermişti, güven vermişti ve helikopter toprak zemine yakın şekilde inmişti albay “haydi oğlum” dedi ve “rapppp” helikopterden toprağa atladım.

Bana doğru gelen 2 adam görebiliyordum fakat gözüm tam seçemiyordu. içimden “ Lan bu bizim subay olmasın boşuna heyecan yapmayalım” diye düşdündüm fakat yaklaşan kişiler subay değildi ve başka birileriydi. Her seferinde yaklaştıklarında seslerini daha net şeklinde duyabiliyordum aralarında şu konuşmalar geçiyordu “yav dur hele şuraya bi işeyim ondan sonra gideriz de kim kim gidecekmiş diğer yoldaşlarımızı almaya” yanında ki terörist “vallah abi ben giderem sen gidersen bide 2 kişi aldık mı biz tamamız.” Dedi. Ulan içimden ne yapmak geliyordu biliyormusunuz o anda aşağıya inip bunları boğazından kesmek isterdim fakat sadece onları izliyordum. Terörist saklandığım kayalıkların alt tarafına geldi ve işemeye başladı, çişinin şarıltılarını duyabiliyordum. Bir anda feci şekilde hapşurasım geldi ama nasıl ellerimi ağzıma dayadım, burnumu tıkadım fakat galiba hapşuracaktım ne kadar kendimi sıksam da o sırada “hapşuğğğğ hıy dıbına koydgm” diye bir ses çıkarttım. Bu sesi duydularmı bilmiyorum fakat bir terörist “lan kefo orada bişey vardır goş goş” dedi ve bir anda yanında duran terörist benim saklandığım kayalıklara doğru koşmaya başladı.

9. Hikayemize başlıyoruz. ilgi ve istek gelirse bu gece bitiririz. iyi okumalar.
(bkz: ahtapotniyazi1996)

ilk entrye şuku atın gerisi önemli değil dostlarım devam ediyoruz.

Ulan ne yapacaktım adam olduğum yere geliyor ben mal gibi bekliyorum fakat aklımı kullanmalıydım. Hemen hızlı şekilde doğruldum ve cinsel organımı açıp arkamı döndüm, ayak seslerini duyabiliyordum saklandığım kayalığın üzerine terörist gelmişti “laa oradaki kimsen” dedi. Şivemi değiştirdim ve bir anda cinsel organımı kapatır gibi yaptım “lao heval benim ben” dedim. Terörist bana doğrulttuğu silahını indirdi gece karanlıktı yüzümü seçemiyordu ve bende onun yüzünü seçemiyordum. “Sen kimsen oglım” dedi. “Heval benim yav bi işemeye geldim” dedim neyse kanmış olacak ki silahı indirdi “çoh oyalanma” dedi ve diğer arkadaşının yanına gitti. Diğer arkadaşı “kimdir” dedi yanımdan az önce giden terörist “bekir yav işiyor” dedi ve ardına “haydin gidek” dedi ve yavaşça gitmeye başladılar. iyi bir şeymi yapmıştım kötü bir şeymi yapmıştım? Bilmiyordum fakat bir zütümü çok zor kurtarmıştım ve silahın nerde falan bir şey sorsaydı büyük ihtimal ayvayı yerdim her neyse hemen konum değiştirip kayalıkları gören bir yere gittim ve diğer subay arkadaşımı orada beklemeye başladım.
Yaklaşık yarım saatlik bir bekleyiş sonrası kimse gelmedi, 45 dakika oldu, 1 saat oldu fakat ne gelen vardı, ne de giden.

Selamlar. Devam ediyoruz. dıbını bulup kılını aramayın hikayenin keyfini çıkarın. 1 günde 2 hikaye yazdım ikiside beğenildi bence bir teşekkür edin sövmek yerine.

Uydurma hikayelerde bugün

"beyler 5 10 suku atında devam edim hikayaye" is coming

okumadım ama fotoğraf çok hoş

Okumadım ama rez

Uydurma hikâyelerden bugün

La o değilde subay hasan 5-6 yıllık astsubay demişsin subaylıkla astsubaylık farklı statüde. En küçük rütbeli subay asteğmen iken en büyük rütbeli subay orgeneral dir. En küçük rütbeli astsubay astsubay çavuş iken en büyük rütbeli astsubay astsubay kıdemli başçavuştur. Ve bir subay astsubay a komutanım demez .

Şerefli TÜRK Bayrağımıza TÜRK Askerimize Şuku