bu basina gelen sey, tecavuzun, sapkinligin ta kendisiydi. Esen'in tum kiyafetlerini hunharca cikardiktan sonra, o'nu zevkle izledi harun. Esen deli gibi korkuyordu. Ölecegini biliyordu. Isi bittikten sonra öldurecekti harun o'nu. Babasi cok uzulecekti.. Annesi.. Hele annesi. Ölen sadece esen olmayacakti. 4 kisiyi daha katledecekti harun pgibopati. Esen'in kucuk bedenini zevkle oksadiktan sonra, canini acitarak boynundan opmeye basladi, bazen isiriyor, bazen siddetle emiyordu. Gögüslerini siddetle avucluyor, gucu yettiginde canini acitiyordu esen'in. Gucu tukenen esen, agzina gelen her küfrü ediyordu, lanetler okuyor tehditler savuruyordu. Harun dogrulup nefretle esen'in gozlerine bakti. Gucu yettiginde bir tokat patlatti esen'in suratina..

yedigi darbeyle esen'in bilinci kuvvetini yitirmeye baslamisti. Beyninde karincalanma hissetti. Cani oyle yanmisti ki, ofkesi kat kat artmisti. Harun'un suratina tukurdu. Gozlerinden alevler cikan harun, esen'in ustunden kalkti. Bir hisim, dolabi acti. Icinden kucuk el kamerasini aldi.
'odeyeceksin bunu. Baban bunlari izledikten sonra, o da senin suratina tukurecek. Assagilik huur.'
nevri donmus gibiydi. Esen bunlari hakketmemisti. Kollari yatak basina bagliydi. Bacaklari ile vargucuyle harun'dan kurtulmaya calisiyordu. Ofkelendikce gucu artiyordu sanki harun'un. Kamerayi calistirdi. Pantolonunu indirdi, esen'in bacaklarini zor da olsa aralamayi basardi. Tum agirligiyla abandi zavalli kizin uzerine. Esen şokun etkisiyle, olanlari cok uzaklardan izliyor gibiydi...

elindeki kamerayi esen'in minik bir kus gibi titreyen bedeninin uzerinde gezdirdi. En kucuk ayrintiya kadar kayda aliyordu. Sonra kizin yuzune yaklastirdi kamerayi.
'konus bakalim. beni sevdigini soyle. Zevk aldigini soyle.cok ozledigini soyle!'
esen sadece agliyordu, kisilmis sesi ile yakariyordu..
'soyle dedim!',
insanliktan cikan harun ofkelendikce hizini arttiriyor, esen'in cani yandikca haz aliyordu.
'o zaman ozan'la neler yaptigini anlat. Bunu izleyen herkes bilmek isteyecektir. Ozan'in altindayken de boyle sizlaniyor muydun?',
'birak beni allahin belasi yalvariyorum birak.',
'ben seni, senin beni biraktigin kadar kolay birakir miyim esen, senin kadar karaktersiz degilim bi kere..' alayci bir kahkaha patlatti harun, var gucuyle esen'in icine girip cikiyor, canini daha fazla yakabilmek icin her turlu pisligi deniyordu..

Kendisi ile ilgili hic bir umudu ve endisesi kalmamisti esen'in. Ruhu tukenmis, gucu bitmisti. Tek korkusu, karninda bu siddete maruz kalan bebegiydi. Boylesine hirpalanmaya, zorbaliga o'nun yenik dusmemesini diliyordu. En cok istedigi seydi o hayatinda, onu koruyamiyordu ama.. kendisini koruyamiyordu. O'nu koruyabilecek olanlar su an uzaktalardi.. Yari baygin halde dusunceler aklindan gecerken, son ve ani bir sarsinti ile tekrar gozlerini araladi. Harun pgibopati isini bitirmis, esen'in uzerinden kalkiyordu. Iskencenin daha bitmedigini idrak etti esen.. Simdi ise, kamerayi televizyona bagliyordu. Goruntu ekranda belirdiginde, esen hayatina o an orada son verebilecegi bir cisim aradi etrafinda.. Omrunde ilk defa ölmeyi diliyordu. Bi istek bir kere kalbinden gecerse insanin, o insan zaten ölmüs demektir..

Nefret icinde, bir zamanlar sevdigini sandigi adamin cirkin suratina bakti. Cok erken yasta aldigi yanlis bir karar bu kadar buyuk bir felaketle sonuclanmak zorunda miydi? Cok guvenmis oldugun biri, hic tanimadigin biri ise aslinda.. Bundan daha buyuk hayal kirikligi olamazdi. Harun, kaydettigi goruntuyu buyuk bir zevkle izlerken, esen'in zorla aralanan gozlerinin onunden en guzel hatiralari geciyordu. Sanki coktan ölmüstü ve kendine cok uzaktan bakiyor, guzel anilara veda ediyordu..

'beni öldürecek misin?'
esen'in solgun yuzunde yer yer ezikler meydana gelmisti ve titreyen bedeni cirilciplakti. Vucuduna atesler bastigi halde, soguktan titriyordu, şoka girmisti, kasiliyor, firtinanin ortasinda kalmis kucuk bir kus gibi titriyordu..
'öldürmek mi? Sen de beni pgibopat yaptin esencim. Sen degigib fantezilere aciksindir, hem ne guzel ayni anda iki kisiyi de idare edebiliyorsun, arada gelirsin iste bana da. Zamanla memnun kalirsam, ucretini de oderim.' koca kizarik suratindan ter damlalari akan harun en pislik siritişini yerlestirdi yuzune.
'ne olur öldür beni. Sana yalvariyorum harun, öldür beni.'

'kes sesini. Defol git simdi. Bu aksam olanlar hakkinda birine agzini acacak olursan, bir saat icinde sosyal medyada ünlü yaparim seni. Giy ustunu cik git evimden.'
duyduklarina uzulmustu esen, cikip gitmek istemiyordu cunku. Su an burada ölmek istiyordu... Sabaha çikmaktan korkuyordu, yeni bir gune daha tahammulu yoktu. Yine de insanlik icguduleri, o'na, eziyet edildigi bu yerden bir an evvel kacip gitmesini emrediyordu. Eli kolu tutmuyordu, gucu yoktu.. Cok zor giyindi uzerini. Harun pisligi gozlerini bir an bile esen'in uzerinden ayirmadan zevkle izliyordu. Su an herseyi yapabilecek olan esen, gucu olsa harun'un oracikta canini alir, o allahin belasi kamerayi da paramparca ederdi. Ama korkuyordu, cok korkuyordu. Ayaga kalkmaya yetmeyen gucune guvenemiyor, bir an evvel bu zindandan cikmak istiyordu.

O kabus evin bulundugu apartmaninda, isigi yakmak icin otomatigi bulamadi. Yerini ezbere bildigi dugmenin yerini hafizasinda yoklayamadigindan, karanlik icinde, merdivenlerde duse kalka indi katlari. Uzerinde ne para vardi.. Ne cuzdan ne telefon. Neyi vardi ki zaten artik? Kimsesizdi. Kimsesi yoktu. Ailesi yoktu artik, onlarin yuzunu yere egmektense hayatlarindan usulca cikmayi tercih etti. Ozan... Peki ya ozan. Kalbinin icini sizlatan mis kokulu, guzel yuzlu, insanin ömrüne ömür katan sevgilisi... Sicak kokusunu keske son bir kez daha icine cekebilse, veda edebilse.. Uzaktan bakacakti. Günün geceye yaklastigi bu saatler, ozan'in sihirli parmaklari ile sanatini icra ettigi zamanlardi. Bara gidip, son kez yuzunun ışığı ile aydinlanacakti.. Usulca cekip gidecekti sonra.

Duse kalka yurudu yollari.. Bir saat sonra varabildi taksime.. Belki binlerce insan gecenin karanliginda kalabaligin icindeydi, kimse esen'e olanlarin farkinda degildi.. Ama o neden herkes o'na bakiyormus gibi hissediyordu? Bitkin halde, heavy metal club'in oldugu sokaga girdi. Sesleri duyuyordu.. Karanlik ortamin koruyuculuguna siginarak suzuldu iceri. Ozan'in guzelligi karsisinda bir kez daha solugu kesilde. Duvara yaslandi, dayanamiyordu.. Agladi, o'nu izledi, agladi.. http://m.youtube.com/watch?v=AInIG1plgzM

kendi icinde yasadigi veda torenini sonlandirmak orunda oldugunu hissetti sonra.. Eger simdi gitmezse, bir daha gidemeyecek ve sevdigi herkesin hayatini kendi elleriyle mahvetmis olacakti.. Pangalti'na yurudu.. Kucuk evlerindeydi... Esyalarini toparladi, yurda tasiniyordu, cok esyasi yoktu burada.. Zar zor isini bitirince son kez bakti salona, battaniyenin altina girip film izleyemeyecekti bir daha ozan'la.. Yatak odasina gecti.. Hayatinin tarifi imkansiz en guzel saatlerinin gectigi yataga uzandi.. Ozan'in yastigina sarildi, saclarinin sicacik kokusunu hafizasina kazidi. Bundan sonra yalniz devam edecekti, hatalarinin bedelini tek basina ustlenecek, sevdiklerini kendi pisliginden uzak tutacakti. Boylesinin en dogrusu olduguna inandirdi kendini..

Kucuk bir not yazdi, elinden geldigince kisa ve net olmaliydi ki duygulari belli olmasin..
'gitmek istiyorum, huzurlu degilim, yanlis zamanda karsilastik, lutfen unutalim... Esen bahar.'
cantasini sirtladi, son bir gayret sokaga indi, ilk taksiye bindi ve yurda gitti..

Hic birsey olmamis gibi yaparak, rol keserek, maske takarak geciyordu gunleri. Telefonu o gunden beri yoktu. Olsaydi da hattini kirip atacakti zaten. Ozan'in yureginin parcalandigini hissediyordu. Onu affetmeyecekti, boylelikle unutacak ve onun icin en iyisi bu olacakti.. Okula gitmiyordu.. Yakin bir arkadasina gidip duzenli olarak notlarini aliyor, deli gibi ders calisiyordu. Yurtta ot gibi yasiyordu. Insani ihtiyaclari disinda birsey yaptigi soylenemezdi.. Oda arkadaslarina birsey hissettirip halinin hatrinin sorulmasina sebep olmaktan korktugu icin, onlarin yaninda yapmacik bir gulumseme maskesi takiyordu.. Yurttaki genel telefondan annesini arayip telefonunun kayboldugunu soylemisti. Derslerine odaklanmak icin telefon kullanmayacagini, gerektiginde onun, onlari arayacagini da eklemisti. Olabildigince soguk konusuyordu ki, boylece ailesi de esen'i gozden cikarabilecekti..

Karninda tasidigi ozan'in bebegi idi. Muhtemelen ozan, esen'in bebekten coktan kurtuldugunu saniyordu. Ama esen yapmayacakti, karni buyuyene kadar yurtta idare edecek, sonra kucuk bir eve cikacakti.. Burslari ona yetebilirdi, gerekirse calisacakti. Simdilik gelecek icin baska bir plani yoktu.. Karnindaki bebeginin hatrina gunde bir iki lokma birsey atiyordu agzina. Cok zayiflamisti, yuzu degismisti.. Ölüyordu sanki yavas yavas... 7-8 gunde bir annesini ariyordu, babasiyla konusmaktan kaciyordu. Annesi ne oldugunu sordugunda yalanlarla gecistiriyordu.. Son konustuklarinda, annesi, babasinin artik bu durumdan cok rahatsiz oldugunu, o'nu taniyamadigini, ne yapmaya calistigini anlayamadigini anlatti. Esen'in ici yaniyordu.. Canindan cok sevdigi babasinin kendisi hakkinda boyle dusunmesini isteyerek saglamisti.. Plani iyi isliyordu.. Artik iki haftada bir arayacakti onlari..

yine bir gun, dort duvar arasinda duvarlari bos bos izlerken, isminin anons edildigini duydu. Biri ariyor olmaliydi, hizla indi idare bolumune.
'sana telefon var, cep telefonun yok mu senin?',
cevaplamaya tenezzul etmeden kapti ahizeyi.
'efendim?' stresli ve tahammulsuz sesi merak icindeydi..
'kizim. Heyecanlanma. Ama buraya gelmen lazim.'
annesinin telefondaki sesi her zamankinden daha huzunluydu. Esen, tum planlarini unutup eski kimligine burunuvermisti farketmeden.
'annecim ne oldu?' hissediyordu, berbat birsey olmustu.. Bacaklari titriyordu, uzun suredir gozlerinde hapsettigi yaslar, laf dinlemiyordu artik.
'baban rahatsizlandi kizim. Ameliyata girebilir. Yanimizda ol. Ama uzme kendini, onemli birsey degilmis..'
'benim yuzumden anne. Ben uzdum di mi, ben yaptim.'
'simdi konusmayalim bunlari. Ilk otobuse bin.'
annesinin nazik sesi soguktu simdi, sitemkardi..

https://www.youtube.com/watch?v=djhOlGCHB6A
Aylar once gule oynaya gittigi bu yollar, simdi her kilometresinde esen'in sirtina bir bicak daha sapliyordu. Ters giden birseyler vardi,seziyordu. Ne yapacakti peki? Bunu surdurecek miydi? Baska ne olabilirdi ki.. Diger bir sansi yoktu. Herseyi nasil anlatirdi annesine babasina.. Nasil aciklayabilirdi.. Kahırlarından ölürdü ikisi de.. En iyisi buydu, kizlarinin artik eski kucuk sirin esen olmadigini, degistigini, soguk, sevimsiz, mesafeli,bencil bir tip oldugunu dusunmelilerdi. Aylardir uyuyabilmek icin ictigi haplardan bugun 3 tane icti. Bir sure sonra uyur uyumaz bir haldeydi, bilinci kayip gitti. Aklindan bir turlu cikmayan anilar, isimler.. Hatalar. Uyku guzeldi, beynindeki kasirgalara birkac saat de olsa ara veriyordu.

Yanina paradan baska birsey almamisti. Zaten su son zamanlarda uniforma gibi tek tip giyiniyordu. Aynaya bakacak, dusunecek hali yoktu.. Memleketinin eksi kokusunu duyunca farkinda olmadan kipir kipir oldu ici, birkac saniyelik bu sevimli his, sonrasinda yerini hali hazirdaki acilara birakti yeniden. Cep telefonu olmadigindan, direk hastaneye gitti. Bu ana kadar , babasinin o'nun yuzunden sinirlerinin gerildigini, belki tansiyonunun ciktigini dusundu. Daha once de olmustu, babasi duygusal bir adamdi. Fiziksel hic bir gibintisi olmasa da, sinirlenince veya uzulunce kaslari gerilir, cok agri cekerdi. Bazen kaskati kesilir hareket edemezdi, doktor bi igne yapar cozuverirdi babasini.. Doktorlar da buna alismisti artik. Yine oyle birsey olmustu tahminen, annesi de bu durumu esen'in lehine kullanarak,o'nu bu vesileyle buralara getirtmisti.. Sorunlar cozulup, buzlar eriyecek saniyordu annesi heralde.. Hayat bu kadar kolay miydi..?

Yuzundeki donuk ifadeyi, biraz daha sevimlisiyle degistirmeye calisarak girdi hastaneye. Cok buyuk bir hastane degildi, biraz dolasarak kimseye sormadan babasini bulabilirdi. 15 dakikalik hastane gezisinden sonra, hareketliligin oldugu kata cikmayi tercih etti. Annesinin tiz sesini isitti. Agliyordu. Yerinden firlayacakmis gibi atan kalbine ragmen hizla ilerledi, koseyi döndü. Annesi yerdeydi, agliyordu, bagiriyordu. Eren. Biricik kardesi. Duvara yaslanmis, elleri kucuk yuzunu kapatmisti. Ikisinin de baslarinda insan kümeleri. Ah vah icersinde birtakim telkin cümleleri.. Yaklasti, idrak etmeye calisti. Annesinin kahrolmus yuzunu daha net gordu, harap olmustu. Kardesi eren o'nu ilk farkedendi. Tepkisiz bakiyordu. Arkasini dondu ve hizla uzaklasti eren. Esen, duymak istemedigi, duysa da inanmayacagi sozleri isitmek uzere seslendi,
'anne. Babam, nerde.'

'kahrettin dev gibi adami esen. Ne yapti sana. Canini verirdi senin icin. Bunu mu istiyodun.'
herkesin onunde toplandigi odaya girmek uzere hamle yapti esen. duyduklarina ve sahit olduklarina anlam verememekte israr eden esen'i, yan komsusu yasli kadin kendine getirdi.
'girme kizim iceri. Bakma. korkarsin. Git hadi sen.'
... Atmosferin yercekimi etki etmeyen herhangi bir katmaninda, boslukta suzuluyordu. Herkese, herseye uzaktan bakiyordu. Film izler gibi. Film bitecek ve igiblar yanacakti birazdan. O an gelecek miydi gercekten?

O kargasa, mahser yeri misali koridor, bir ugultudan ibaretti sanki. Simdi sadece kendi nefesini duyuyordu. Onundeki omuzlari, kollari itekleyerek girdi bembeyaz odanin icine. Carsafin altinda dag gibi bir adamin silueti farkediliyordu. Onun altindaki adam, hani su adam gibi adam.. O daha kundaktayken, annesi altini degistirirken babasi isten gelmisti. Eve adim atar atmaz ilk isi bebegini kucaklamakti. Henuz alti bezlenmemis bebegini kavradi havaya kaldirdi, zamanlama bu ya, minik bebek butun çişini sabahtan beri bu an icin biriktirmis gibi birakti babasinin ustune. O adam, sadece guldu, gulumsedi.. Yillar sonra kizina ilk bigibletini aldi, hem de iki tekerlekli.. Binmek cesaret ister, beceri ister. Esen gayret ediyor, kan ter icinde dusmekten bikmadan tekrar cikiyordu bigibletin tepesine.. Dengede duramiyordu, boyundan buyuk bigiblete binmeyi hirs haline getirmisti.ama yapamadi bir turlu. En sonunda oyle sert cakildi ki yere, bugun bile dizinde izini tasidigi koca bi yara acildi bacaginda.. Kan icinde geldi eve, babasi yine kavradi kucuk kizinin bedenini. Sevdi, optu.. saclarini oksadi, su icirdi, yarasini temizleyip sardi. Esen cani yandigi icin degil, bir turlu su bigibletin tepesinde duramadigi icin agliyordu. Kucuk elini avucunun icine aldi babasi, sokaga ciktilar.. Esen bigiblete nefretle bakiyordu. Babasinin bacaklarinin arkasina gizlendi.

'hadi bakalim esen hanim, korkma, gel.'
urkerek cikti babasinin bacaklarinin arkasindan. Kizgindi bigiblete. Hirsli bir cocuktu kucukken, istedigini elde edemeyince dayanamaz aglardi. Babasi yine kucuk kizinin bedenini kavradi. Bigibletin tepesine oturttu. Hevesini kaybeden esen, kisa surede yureklendi babasinin destegi ile. Birkac dakika sonra sokagi boydan boya tavaf etmekteydiler. Pedallara zor yetisen ayaklarini vaz gucuyle donduruyordu. Gidonu simgibi kavramisti. Babasi arkasindan tutuyor, dengesini sagliyordu:
'yere bakma sakın. Hep ileriye bak, gorebildigin kadar uzaklari gor kizim. Dusmekten korkma, cesur ol. Acele etme sabret yavrum. Ileriye bak kizim, korkma ben arkandayim. Ben varken hic birsey olmaz..'
simdi bu ruhsuz beyaz odada sadece babasinin sefkat dolu boguk kalin sesi yankilaniyordu. Usulca yaklasti yanina. Beyaz carsafi elleri titreyerek asagi cekti. Babasinin solmus yuzunu gordu, dokundu kendisininkilerle ayni olan yuz hatlarina. Sicacik teni buz gibiydi simdi.. Icinde ofke ve aci birlesip volkan gibi patlamak uzereydi, daha fazla dayanamadi, hickiriklara boguldu, haykirdi o sihirli kelimeyi:
'babam! Baba yapma, ne lur gitme. birakma beni düşerim. Affet beni. Doyamadim sana, gercek olamaz baba!'