yeter bende anlatıyorum

ve diyarbakırda 7. ayım, ağustos 2012. gece koğuşa geldim. üstümü değiştirdim, yatağıma yattım. selmayı aradım açmadı. tekrar aradım yine açmadı. işi vardır diye bekledim, 1 saat bekledim, aradım açmadı. gece 12 oldu aradım açmadı, 1 oldu aradım açmadı, 2, 3, 4, 5 aradım açmadı. böyle bir çaresizlik yok, böyle bir acı yok. sabahı uykusuz getirdim. canım alkol, esrar, yada herhangi bi uyuşturucu madde istiyordu. ama yoktu. ne selma vardı, ne tesellim, ne derdimi anlatabileceğim birisi, ne çıkar yolum. komple bitmiştim. 1 gecede bütün hayatım değişti. karakol komutanına gidip en yakın zamanda izin kullanmak istiyorum komutanım dedim. 6 eylül 2012 olur ancak dedi, tamam dedim. ağustos ayı bitmedi, bitiremedim. 1 gün 1 sene gibi geliyordu. pgibolojim çok bozuktu. kimseyle konuşmuyordum, sürekli sigara içiyordum. firar etmeyi düşündüm. ama yapamadım. nolmuştu selmaya? askerde terk mi edilmiştim? ama hayır, selma beni terk etmezdi. 6 eylül 2012 ye kadar her fırsatta aradım. belki benim numaramı açmıyordur diye arkadaşlardan aradım, yine sonuç yok.

6 eylül 2012 sabahı, izine ayrılmak üzere kışladan ayrıldım. yine aradım, böyle bir numara kullanılmıyor dedi. benim hayatımda sırtımı dayadığım tek insan, selma artık yok muydu? ankaraya, kaldığımız eve geldim. kapıyı çaldım açan olmadı, tekmeledim, yumrukladım açan olmadı. çilingir çağırıp kapıyı açtırdım. evde selmaya dair tek bir iz bile yoktu, ne kokusu, ne elbiseleri, ne o çok sevdiği şalı, ne parfümleri. hiç birşey yoktu. babamın ölümünde ağlayamayan ben, salonun ortasında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. kapı komşusu neriman teyze geldi aklıma, perişan bi halde kapıyı çaldım. hoşgeldin dedi, selma nerde neriman teyze dedim. 2 hafta önce kadar elinde iki bavulla gitti dedi. dizlerimin üstüne çökekaldım. ne yapacaktım şimdi? aklıma yine arkadaşı gül geldi. telefonla aradım, gül dedim selma yok nerde biliyomusn dedim bitik bi sesle, iyi misin dedi, soruma cevap ver nerde biliyor musun dedim, bilmiyorum dedi. kapattım. 10 tane bira aldım, 5 fişek esrar aldım, eve geçtim. bi yandan içiyorum, bir yandan düşünüyorum. ne yapacağımı bilmiyordum. nerdesin selma?

mesai bitti kankalar, zaten bu iş yerindeki son günümdü. dikiş tutturamadım, burdan da ayrılıyorum. eve geçince devam edicem. iyi bakın kendinize...

Devam hızlı seri ol

rezerved

anlat panpa merakla bekliyoruz neler cekmissin allah yardimcin olsun bu arada hala devam ediyor musun mala?

dinliyoruz panpa anlat

lan su sozlukte en uzun okudugum basliktir. ee pampa

reserved amk fena

7 eylül 2012, saat sabaha karşı 4. nuri bini aklıma geldi. memleketten seloyu aradım saatin farkında olmadan, açmadı doğal olarak. sabahı bekledim, yine uyku yok. selo uyanınca geri dönüş yaptı. dedim nuriyi bulun, ona selmayı sorun. doğru cevabı vermeden bırakmayın. ben öğlen otobüsü ile geliyorum. tamam dedi. öğlen otobüsü ile memlekete gittim, nuriyi sıkıştırmış bizimkiler bekliyolar. yanlarına gittim. nurinin boğazına sarıldım, tek sorum var, tek cevabın olsun dedim. selma nerde? bilmiyorum dedi, karnına bi yumruk attım, selma nerde? yine bilmiyorum dedi. bu sefer suratına yumruğu attım, son kez soruyorum, selma nerde? yine bilmiyorum dedi. bilmediğine ikna etmişti beni gerçekten. orda bıraktık onu, cafeye geçtik. durumu arkadaşlara anlattım. haberi olan bilen yok. artık emindim, selma iki çift söz söylemeden çekip gitmişti.

20+4 iznim vardı, 30 eylülde teslim olmam gerekiyordu. günler geçiyor selmadan hiç bir haber alamıyordum. geçen her günüm alkollü, esrarlı günlerdi. bi gün bünyem dayanmadı bu kadar şeye, olduğum yere düşüp bayılmışım. arkadaşlar hasteneye zütürdü. kanımda yüksek dozda uyuşturucu bulundu ve ciğerlerimden birinin iflas etmek üzere olduğu söylendi. hiç biri umrumda değildi, selmam yoktu ki. ölmeyi kesinlikle aklıma getirmedim, ona inat yaşayacaktım. 30 eylül 2012 diyarbakıra geri döndüm. 2 hafta sonra 2010 girişli uzman çavuşun biriyle tartıştım. kavga boyutuna geldi. 7 gün diskoda yattım. 7 gün boyunca karanlık odada tek başıma, selmanın hayaliyle kaldım. o odadan çıktığımda herşey artık çok değişmişti. karamsardım, umutsuzdum, yaşama sevincim yoktu, üfleseler düşecek durumdaydım.

sallana sallana, günde 3 paket sigara içe içe 18 şubat 2013'de terhis oldum. ankaraya geldim. ne memleketten selo ve diğerleri, ne selma, ne gül, ne nuri ne diğerleri. hiç kimse yoktu artık. kocaman evde tek başımaydım, sigara alacak param kalmamıştı, çalışma isteğim sıfırdı, aile, arkadaş, maneviyat, maddiyat, saçlarımdan ayak tırnaklarıma kadar taka batmıştım. derken telefonum çaldı, hayatta beni aramayan halam arıyordu, nasılsın dedi, kısa kes mevzu ne dedim sen beni aramazsın dedim, benim 9 yaşındayken ölen dedemden, yani babam bildiğim dedemden bir arsa miras kalmış bana ve bu olayı öğrendiğim yaş 23. eğer uğrarsan gerekli belgeleri tapudur bilmem nedir vereyim dedi. hemen geliyorum dedim, evden çıktım.

halamın iş yerine gittim, gerekli belgeleri aldım. arsanın değeri standartta 130-140 milyar civari imiş. mart 2013, arsayı 140 milyara sattım. adıma açtırdığım hesabımda 140 milyar vardı artık. ama yine mutlu değildim. selmayı aklımdan çıkaramıyodum. nerde, kiminle, n'apıyor... hiç bitiremedim selmayı. 21 mart 2013'de işe başladım, 30 mart 2013 de ayrıldım. 5 nisan 2013'te başka bi işe başladım, 27 nisan 2013'te ordanda ayrıldım. mayıs ayını tamamen boş geçirdim, her gece alkol içiyor esrar içiyor sigara içiyordum. 22 haziran 2013 te başka bi işe girdim, 3 temmuz 2013 yani bugün o iştende ayrıldım. işten ayrılma sebebim ne mi? kendi kendime konuşmam, çevremdeki insanların bundan korkarak beni şikayet etmeleri, haklı olarakta iş yeri müdürünün patronunun bilmem neyinin beni işten atması.

şizofren oldum, akıl sağlığım gitti. iç organlarım iflasın eşiğinde, selma yok, bankada param var ama huzurum yok, kocaman evde tek başımayım, arkadaşım yok, annem babam yok, akrabam yok, annem bildiğim babannem yok, kardeşim yok, komşu yok, evde tek bir ses bile yok, aşk yok, umut yok, ümit yok, hiç birşey yok. bi ben varım, birde sigaram. selmayı bigün bulucam. o gün gelecek ve ben onun karşısına çıkıp iki kelime edicem; bana yaşattıkların için teşekkür ederim ama bunca şeye rağmen yine gelsen yine severim seni.

bugünün hayali için yaşıyorum. 4 temmuz 2013 yani yarın ne mi olacak? sabaha karşı 5-6 gibi yatıcam, sabah 9 da kalkıcam. ilk biramı içicem, sonra ekmeğin üstüne tereyağ çalıp yiyeceğim. 11 gibi ilk üçlümü içecem. 1e kadar sızıcam. 2 gibi biramı içmeye başlayacam akşam 6ya kadar. 7 gibi öveçler 4. caddenin üst tarafında yolun kenarına tezgahını açan kokoreççi hüseyin abinin yanına gidip kokoreç yiyeceğim. arabasının arkasında gizlice ikinci üçlümü vuracağım. sonra selmayı kollarıma alıp tekrar evime doğru yola çıkacağım. bankadaki param bitene kadar bu hayatım böyle devam edecek.

elbet birgün selma ile karşılacağız. okuduğunuz için teşekkür ederim. başka bi hikayemle tekrar görüşmek isterdim sizinle ama benim ilk ve son hikayem budur. geceniz iyi olsun, tabi öyle birşey mümkünse.

allahını severim lan senin gibi adamın helal olsun sana allah yolunu açık etsin kolaylıklar versin

@24 eyvallah kanka.
@50 bazen 1 kişinin üstüne dünyaları yıkmak istersin, mevzu sevdiğinse.
@56 @57 @66 tamamen gerçektir, eyvallah sağolasın.
@70 eyvallah kardeşim, sağol. en çokta buna ihtiuyacım var.
@71 aynen öyle oldu kardeşim.
@72 hepsinin öcünü aldılar kardeş, gibilen aslında benmişim.
@76 tek isteğim buydu ama cefaya devam. hemde her geçen gün artarak.
@86 her geçen gün dozajını arttırarak devam ediyorum.
@88 @89 eyvallah kankalar.
@97 amin kardeşim, çok sağol.

panpa su anda ankaradasysan nerdesın bı gelıyım yanına ıcelım bı senle harbı sevdım lan seni senin gibi adam zor cıkar amk bıdaha

bastan basladım soluk soluga okudum allah kolaylık versın