çabuk parlar tez sönerim

kaybeden edebiyatı ne çok sevildi

devam edecekmisin bin

@222 devam edicem haftasonunun geçmesini bekliyodum

(bkz: yamuk idris in hayatı ve eserleri)

kendimi zaman zaman istenmeyen adam gibi hissederim çoğu zaman öyledir de

21. yüzyıl insanının en büyük sorunu paylaşımsız olmasıdır
bi etrafınıza bakın
neyi ne kadar paylaşabiliyorsunuz
sevdiklerimizle bile sevgimizi paylaşmak istemiyoruz çoğu zaman
kaldı ki maddi şeyler

sokağın dili olsa sadece küfreder

her gün bir karı zütürüp yüz milyarlık motorlarla gezenlere kaldıysa kaybeden olmak sokak yalnızca küfreder

kallavi küfürlerdir onlar
en ağır sözlerdir
kavgada edilmez
lakin 21. yüzyıl insanına yaraşır

küfür yarattığımız sahte anlamlandırma düzeneği içinde en yalın ve en mantıklı olandır üstü örtülmemiştir hissedilir dokunulur taş gibidir
taşın dili olsa ağzından küfür ekgib olmazdı

21. yüzyıl insanı küfürlerin üzerini örtmüştür
sahte bir kibarlık vardır üzerinde
içindeki canavarı örttükçe sahteleşir
sahteleştikçe dibe batar
arkadaşlık kurmaktan çekinir
dost olmayı anlamaz
paylaşmayı bilmez
selam bile vermekten imtina eder
selam vermek sanki ona ölümü getirecektir
yanından geçerken yüzünü buruşturur
oysa daha on yıl öncesinde onbeş yıl öncesinde durum bu değildi
ne tuhaf insanlar çoğaldıkça azalıyor insanlık

kabuklarımızdan çıkmamayı marifet sayıyoruz
sanal dünyamızı gerçek sayıyoruz
birbirimizi kemirerek yaşıyoruz
en yakınımızdakine bile tahammülümüzün bir sınırı var

oysa tahammül etmek kötü bir eylemdir
doğrusu katlanmak değil
doğrusu anlamaya çalışmaktır
bizim için hazırda duran anlamlarla oyalanmak değil

sağduyumuzu aklımızı kullanmayı unuttukça
kalbimizi duyularımızı kullanmayı da unuttuk
otomatik programa alınmış robotlardan farkımız yok
şarjımız bittikçe uyuyoruz
olabildiğince az iletişime geçiyoruz
tepki vermiyoruz
zoraki yaşıyoruz

önceden tanıştığım bazı insanlar vardı, hayatta herşeyi denemek gerektiğine inanan hedonist denen cinsten insanlar, birkaçının sonu bir bar tuvaletinde kolunda şırıngayla oldu, insanlar bir bar tuvaletinde ölmeyi yaşamaya tercih ediyorsa bir yerlerde demek ki dünya o kadar da mükemmel bir gezegen değil.bu tarz insanlarla ilgili hep ikilemde kalmışımdır gerçekten cesur insanlar mı yoksa birer korkaktan mı ibaretler?bu ikilemde nedense hep anti-şırınga tarafında durdum,bu yıkımı yaşarken, herşeyin ne kadar da anlamsız olduğunu düşünürken, cevabını aramaya bile üşendiğim soruları sürekli sorarken bile koluma şırıngayı batırmak aklımın ucundan bile geçmedi

aslında belki de öylesi doğrudur, diğer insanları, insanların düşüncelerini kafana takmadan, bir bar tuvaletinde ölecek olmayı umursamadan yaşamak

bazen düşünüyorum beni bu hayatta tutan nedir
yazma tutkusu mu?
7 milyar insanı hayatta tutan nedir?
çorak topraklarda bile inadına yaşamak istemenin nedeni nedir?

önceleri duyarlı olmakla övünürdüm,bir gazetecinin ölü bedeninin üzerine gazeteler serildiğinde öfkeden kudururdum önceleri kendimi sokaklara atar yüksek sesle sloganlar atardım, sonra fark ettim ki sloganlar hep aynı kelimelerden oluşuyor,ya değişmeli kelimeler ya daha çok kelime eklemeli kelimelerden oluşmuş ufak siperlerimize ya da dokunabilmeli dokunma hissini geri kazanabilmek için.

kelimenin hafızası var mıdır bilemem ama dokunmak herşeyi hatırlayabilir, dokunduğun,gerçekten severek hissederek dokunduğun bir yere yeniden dokununca sen hatırlamasan bile ellerin hatırlar bir şeyleri. önceleri ne kadar duyarlı olduğumla böbürlenirdim içten içe ve bunu göstermek isterdim insanlara, elimde taşıdığım pankartlarda hep aynı kelimelerin yazılı olduğunu fark ettiğimde anladım bazan kelimelerin yetmediğini

yazmak uğraşı belki de hayatta kalmamı sağlayan tek şey ve bu işte de çok başarılı olduğum söylenemez. bana sorarsanız yaptığım her şey zırva. yaşamım bir mavradan ibaret. kendimi odama hapsetmeyi hiç çıkmadan herşeyden uzaklaşıp, dibine kadar antisosyalleşip, kendimi kağıtlara aktararak ölmek gibi planlarım vardı bir zamanlar. oysa yazabilmek için hayatta kalmak, hayatta kalmak için yemek, yemek için para, para için çalışmak gerekiyor ve bu çok saçma. nerden baksan tutarsızlık, nerden baksan ahmakça.