bu olay zaten bir çok olayın başlangıcı oldu. ondan sonra bir çok olay yaşadık, birlikte operasyonlara çıktık, dağlarda günler geçirdik ve hiçbir zaman 1 kişiyi bile böyle bir cehennemde yalnız bırakmadık. komutan daha "bizim çocukları sıkıştır... " demeden biz silahları almak için silahlığa koşuyor oluyorduk. bundan daha beter yerlerden hem bizi çıkardılar hem de biz kardeşlerimizi çıkardık.

size bir sır vereyim mi ?

savaş öyle bütün vatan için yapılmıyor.

o anda yanındaki arkadaşının ne dini, ne dili, ne ırkı, ne desteklediği parti ne de başka bir özelliğinin önemi kalıyor

senin o andaki vatanın, ayağını bastığın o toprak ve vatandaşı da yanında olan kardeşlerin. bu hiç öyle vatan millet sakarya'lık bir iş değil.

tamamen "insan olmak"la alakalı bir şeye dönüşüyor. "hayatta kal... yanındakini koru... kimseyi geride bırakma... "