-4
ön uyarı: özet geçicem diyip ironi yapacak kadar liseli değilim. çıkarabildiğim kadar özet oldu işte, napayım, onunla geçirdiğim her anı yazasım var...
ikimizin de ciddi manada bi sevgilisi filan olmamıştı. demek istediğim onun hiç olmamıştı, benim kendimi ispatlamak amacıyla çıktığım, bi kere bile buluşmadığım huurlar huursu bi huurm olmuştu o kadar. neyse. o zamanlar o hiç cep telefonu kullanmazdı, bilgisayar kullanırdı. bense tam tersi. zar zor karşılaşırdım msn'de. (biraz daha geriden başlayalım bi saniye)
8. sınıftan beri bi hayranlık vardı içimde zaten. aşk değildi ama, garip bi saygıyla karışık hayranlık. otobüste görürdüm sadece, okullarımız 3-4 sokak aralıklıydı, her sabah otobüste herkese hızlıca selam verir, en son ona selam verirdim gülüşünü daha fazla göreyim diye. biz lise 3 te iken, onların okulda, benim de otobüsten tanıdığım biri mezun olucaktı, facebookta bişeyler yazmıştı hoşçakalın filan gibilerinden.. onunla ne internette, ne telefonda hiç bi bağlantım yoktu o zamanlar benim, ta ki bu gönderinin altına yorum yazana kadar. o yazdıktan sonra ben de yazdım hemen, "ben napıcam şimdi sen gidince, neyse artık ben de o'nun saçlarıyla oynarım :)" gibilerinden bişeydi. (o mezun olanın saçlarını bozardım da her sabah). sonrasında baktım eklemiş, ordan mail adresini aldım direk. çok iyi hatırlıyorum kopyalanmıyodu mail adresi o zamanlar facebooktan, görünüyodu ama resim formatlıydı salakça bişey. ordan baka baka yazmıştım msn'e, kabul etmişti. hemen girip nickini değiştirip başına ' koydum, kimse ondan daha üst sırada olmamalıydı dimi. (msnde zar zor karşılaştığım zamana tekrar geldik.) gel zaman git zaman pederden azarı yiye yiye açtım bilgisayarı, konuştuk.. konuştuk.. ama nasıl saf, nasıl şeker görmeniz lazım.. ilk küstürdüğüm günü hatırladım şimdi. profil resminde kucağında ayıcıkla bi resim vardı. "ayıcık çok şekermiş" dedim, tam teşekkür edecekken "büyük olan" dedim, kızdı bana eşşek ama küserken bile hanım, küserken bile şeker yok böyle bişey dünyada. sonra ben sürekli her fırsatta her laf açma bahanesinde her otta her çokta mesaj atıyorum buna, 2 gün sonra cevap geliyo o kadar alakasız telefondan. sonra alıştı telefona yavaş yavaş mesajlaşmaya başladık ama alışana kadar çektiğimi ben bilirim. sonra sadece mesajda konuşmaya ve otobüste görüşmeye devam ettik. daha erken saatte olmasına rağmen sabahın ayazında kalkıp koşa koşa bi önceki, onun bindiği otobüse bindiğimi bilirim. (mantık hatası savar: ilk senelerde aynıydı saatler, sonra bizim ileri çekildi) öyle öyle gitti bayağı bi süre, her şeyden konuştuk, dünya görüşlerimizden ailelerimize, hoşlandığımız şeylere.. hayvanları çok severmiş, ben de severim. bi gün okula hamsterımı zütürmüştüm 3. sınıfın sonları işte, otobüse bindim arkaya ilerledim bi baktım o. "senin kucağında durabilir mi?" dedim (kafesiyle tabii ki), direk koydum kucağına çocuklar gibi sevindi aradan parmağını uzatıyo şşt yapıyo filan ama o şşt yapışı var ya öyle tatlı olamaz bi insan yaa..
Ben ayaktayım o oturuyodu.. O hamsterı izliyodu, ben onun güzel yüzünü.. arkadaşları anlarsa anlasındı, banane.. neyse incin oldu biraz, 4. sınıfın başları geldi, dersaneye gitmeler gelmeler derken, mesajlaştığımız, konuştuğumuz 6 aya yakın süre dolmuştu.. ve benim safım hala anlamamış benim niyetimi, ama o kadar şeker ki, belli etmemek için 40 takla atıyorum neredeyse kaçmasın diye.. hatta bi keresinde "seni tanımasam beni tavlamaya çalıştığını düşünürdüm :P" diye mesaj atmıştı safım, o mesajdan dolayı en az 2 ay daha geciktirdim açılmamı haberi yok tabi eşşeğin.
gece yine yazarım, okuyan olmasa da anı defterim olucak burası.
edit: beyler parça parça yazsam ağzıma sıçardınız, siliyorum amk gece kopyalayıp yapıştırıcam. yok lan banane dursun işte, aylar var burda özet sayılır bu.
