özet geçicem belki 3 kişi bile görmez

bu olaylar olurken, onu sevdiğimi söylediğimden itibaren 3,5 ay geçmişti, hala sevgili olmak istemiyo. gerek ailesine karşı vicdanını düşünüyo, gerek yıpranmak korkusu, bi türlü ikna edemedim. ama bi gün lafı öpüşmeye getirdim. bi taneye izin almaya çalıştım ama zor, bişey demedi olumlu, ya böyle siparişle olmaz filan kızdı biraz da. bu arada sevgili değiliz diyorum ama o kabul etmiyo yani, yoksa her şeyimiz sevgili gibi. ama iyi de olmuş böyle uğraştığım, çok sağlam temeller oluşmuş oldu. sonra bi gün dersane dönüşü susamlı kebapta çay içmeye ikna ettim onu, ama saat geç olduğundan en fazla yarım saat. bu arada çay içmek diyorum ama benim için öyle zor bi durumdu ki aslında. günlük 5 lira harçlık alıyorum, 3,5 lirası yola gidiyodu, geriye 1,5 lira kalıyodu, onunla da tost ayran alıyodum mecburen, ama onunla buluşmak için sabahtan akşama kadar tek lokmasız, ya da 50 kuruşa bi dankek filan alıp cuma akşdıbına kadar zar zor 5 lirayı denkleştiriyodum, napayım başka çarem yok anasını satayım. neyse işte oturuyoruz elele diz dize, filan. bi gün çok güzel göründü gözüme, dudaklarına yöneldim geri çıktı.. bitmiştim, o kadar üzüldüm ki. ama o dudaklarının hafif sıcaklığı, nefesini hissettim ya, bi daha bırakamazdım onu, bu kadar aşık olabileceğim aklımın ucundan geçmezdi. ben, kötü biriydim. sinir olduğum bi iki kişiye gizlice asitle zarar vermeyi düşünecek kadar. neyse, o gün çok üzüldüm ama sonrasında buluştuğumuz gün farklı bişey oldu. yine oturuyoruz orada. yanaklarını öperken normalde yan döner yüzünü hafif, ama o gün gözlerimin içine bakıyodu, hiç dönmüyodu bi yere. o kadar tatlı, o kadar güzeldi ki.. bu sefer ellerini sıkı sıkı tutup dudaklarını öptüm. dudaklarımız kilitlenmişti, ayırmaya da hiç niyetim yoktu. ikimizin de birini ilk defa tadışımızdı, son kişi de ikimiz için de aynı kişiler olucaktı. sonra sarıldım. ellerini tutup konuşmaya başladım "bak, sevgili olmak istemiyosun biliyorum ama artık sevgiliden ne farkımız kaldı ki, bi adını koymadık işte. bunu son kez, son kez sorucam sana, sevgilim olur musun ***." dedim baktım duruyo hala "*** sevgilim olur musun" dedim, kızardı "olurum... " diyebildi kısık bi sesle, yine kendimi şeker dudaklarında bulmuştum. saatine kadar bilirim o anı, o kadar güzeldi ki.

velhasıl sevgili olduk gel zaman git zaman 16 ayı çıkardık, bi gün bile küs kalmadan, bir kere bile "bitti", "ayrılıyorum" triplerine girmeden 16 ayı geride bıraktık. bugün doğumgünü, önümüzdeki cuma da 500. günümüz olacak. ona verebilecek fazla bişeyim yok. zaten yazdıklarımı okuyan varsa zar zor buluşabileciğimi anlar. ona bi blog hazırladım, bunu da oraya koyucam. o çok daha iyilerine layık, belki hediye olarak onu vermekten vazgeçerim hala bilmiyorum ama.. neyse..