üniversite aşkımı anlatıyorum beyler toplan

http://www.youtube.com/watch?v=XFvSd1HDagY

Olayı saniye saniye hatırlıyorum.

Parçanın 10.saniyesinde kıza açılma kararı vermiştim. Daha uygun bir an olamazdı. Karşımızda Kız Kulesi, gün batımı yaklaşıyor, hava güzel, deniz güzel, güzel bir parça eşliğinde neden olmasın demeye başlamıştım.

Şarkının 20.saniyesinde elimi omzuna atıp içimdekileri söyleyecektim. Dediğim gibi de 20.saniye de sağ elimi omzuna doğru kaldırmaya başladım.

Tam elimi omzuna atacakken bana doğru baktı gülümseyen gözleriyle. Bende ona baktım göz göze gelmiştik. Hiç bir şey konuşmadan yavaşça önüne döndü, tekrar Kız Kulesini izlemeye başladı.

Elime doğru baktım havada asılı kalmıştı resmen, o göz göze gelmemiz bütün cesaretimi kırmıştı.

Elime doğru baktığımda bir çift gördüm arkamızda, bizi izliyorlardı. iyice dönüp onlara baktığımda arkamdaki 24-25 yaşlarındaki eleman "haydi,yapabilirsin" gibi bir şey söyledi. Kendimi gülmemek için zor tuttum ama atamıyordum elimi omzuna. Neyse dedim bu kadarını da yapamazsan bu iş olmaz zaten dedim ve elimi indirdim. O anın değerini bir kaç ay sonra daha da iyi anlayacaktım.

Şarkı bittiğinde bende bitmiştim resmen. Duygusal bir insanımdır, gözyaşlarımı zor tutuyordum. inanılmaz bir hüzün vardı üzerimde. Oradan Tophane'ye geçtik, nargilemizi içtik, dondurmamızı yedik. Sonra otobüs firmasının servisine binip Esenler'e gittik. Aslında dondurma yerken bana bir kaç cümle söylemişti ama şu an hatırlamıyorum tam olarak. Aslında o an bile duymuyor gibiydim. Aklım kabataş'ta kalmıştı açıkçası.

O otobüse bindik, Betül'le yerimize geçtik oturduk. Başladı eski bir sevgilisi varmış, istanbul'a taşınmışlar onu anlatmaya. Bir kelimesini bile dinlemedim ama nereden çıkmıştı şimdi bu eski sevgili muhabbeti.

Sabaha kadar omzumda uyudu. Sabah Van'da indik. O yurduna ben evime geçtim. Bütün gün uyuduk. O gün akşam buluştuk ama çok önemli bir olay olmadığı için bir kaç gün ileri saracağım hikayeyi.

Tarih:26 mayıs 2011 perşembe.

Beyler bilgisayar öğretmenliği okuduğumuz için dönem sonlarında hep proje ödevlerimiz olduğu için hep sıkışırdık ve üst dönemlerden bu aralar sürekli yardım alınır. Bende bir derste üst dönemimden bir çocuktan yardım istemiştim. Bana "akşam gel bize halledelim." dedi. Bende akşam gittim evine. Eve gittiğimde damara bağlamış beyler. Rakı sofrasını kurmuş içiyor dertli dertli.

Girdim içeri selam verdikten sonra;

+"Gel kardeşim sana bir şey anlatmam gerekiyor." diye lafa girdi.
-"Buyur kardeşim."
+"... Ben betül'e aşığım, sende ona en yakın kişisin, açılmama yardımcı olur musun?"
-"Nasıl yardımcı olacağım?"
+"Bize bir buluşma ayarlayarak."
-"Kardeşim vazgeç bu sevdadan, çünkü Betül bir ilişki düşünmüyor şu sıralarda. Biliyorsun geçiş yapmıştı, oradaki ilişkisinden çok zarar görmüş, bir süre uzak durmak istiyordu, bana da söylüyordu ara ara bunları zaten."
+"... ben seneye son sınıf olacağım ve kpss çalışmaya başlayacağım, olursa olur olmazsa da önüme bakar kpss çalışmaya devam ederim. Hayatım boyunca içimde kalmaz en azından."
-"Kanka yapma bunu bana, Betül bana püskürür. Aramız tamamen bozulur."
+"Kardeşim tüm sorumluluğu üzerime alacağım, aranızın bozulmaması için yeter ki küçük bir buluşma ayarla."
-"Tamam amk, ayarlayacağım ama bu sevdayı unut sen. Baştan söylüyorum sana. Reddedildikten sonra tekrar bu halde görmeyeceğim seni, normal hayatına devam edeceksin. Çünkü olmayacağını söylüyorum sana."
+"Tamam kardeşim, gel şu projeni halledelim şimdi."

Evet beyler böyle bir gece yaşadık, bir kaynar su daha döküldü başımdan aşağı.

tarih:31 mayıs salı

Betül'de aynı dersin projesinde tıkanmıştı ve yardıma ihtiyacı vardı. Bana geldi.

+"... yardım eder misin bana flash dersinde?"
-"Çok fazla projem var, vaktim yok."
+"Of ya kalacağım dersten :("
-"Üst sınıflardan ***'a git. Bana o yardım etti. Zaten bitmiş projeleri. Boş boş takılıyor şu an."
+"Aa tamam teşekkür ederim."

Ve akşamüstü buluşacaklardı. Betül'ün hayır cevabından o kadar emindim ki her hangi bir risk görmüyordum olayda. Hem çocuğa projeme yardım ettiği için teşekkürü mü böyle etmiş olacaktım. Siz okuyanlar neden böyle bir şeye kalkıştın diyebilirsiniz haklı olarak. Betül'le o ara aramız yine sebepsiz limoniydi. Ama konuşuyorduk, sadece biraz soğukluk vardı aramızda. Bende bu sebepsiz soğukluğa inat durumu Betül'e haber vermemiştim. Son derece hazırlıksız şekilde buluşacakları kafeye gitti. Yaklaşık 50-60 mt uzaktan (büyük bir çay bahçesiydi.) bende izliyordum bunları. *** hediye gibi bir şey yaptırmış sanırım,onu verdi önce. Sonra bir şeyler söyledi. Betül eliyle 1 dakika işareti yaptı. Dışarıya çıktı hışımla. Bana doğru geliyordu. Neyse ki görmedi beni. Ama telefonum titremeye başladı. Ekrana baktığımda arayanın Betül olduğunu gördüm. Açtım telefonu;

+"... sen niye olaydan beni haberdar etmiyorsun, böyle bir şey olduğunu sende biliyormuşsun."
-"Betül son 1 haftadır aramızdaki anlamsız soğukluk yüzünden söyleyemedim, neden kaçıyorsun benden?"
+"mmm şey."
-"Bence bir daha düşün olanları."
+"Yine de üsteleyip söyleyebilirdin ama."
-"Bak ben bu olayı sana söylesem bu buluşmaya gelmeyecektin, dersten kalacaktın. Senin yardıma, çocuğunda konuşmaya ihtiyacı vardı. Senin hayır cevabından emin olduğum için kendi açımdan bir sakınca görmedim. Ama bu sana ders olsun, bundan sonra anlamsız tripler atmazsın umarım."

Ve telefonu kapattım cevap beklemeden kızın yüzüne.

Beyler final haftasında ayağım yere basarak düşünmeye başlamıştım.

Bölüm başkanıyla kavga etmiştim.
Betül'e ilk buluşmamızda "sınıf arkadaşım olan biriyle çıkmam." demiştim ki her zaman ağzımdan çıkan söz fermandır benim için. Kesinlikle yerine getiririm.

10 haziran 2011 Cuma günü son final sınavımız vardı. Sınavdan çıkınca ben bir rahatlıkla bahçeye çıkıp sigarammı çekmeye başladım. Bir yandan Betül'ü gözetliyorum acaba çıktı mı sınavdan diye. Vedalaşmadan ayrılmayalım diye. Neyse ki sınavdan çıkınca direk mesaj atmış bana. Nerdesin diye. Sigara alanında olduğumu söyledim, bir kaç dakika içinde yanıma gelmişti.

+"Noldu çok üzgünsün?"
-"Sınav kötü geçti ondan." dedim.
+"Bana tanıştığımızdan beri 2.defa yalan söylüyorsun ... "
-"Yoo. Ne olacak ki, şu an başka neye üzülmem gerekiyor."
+"Yalan söylediğinde gözlerime bakamıyorsun ama. Daha önce de yaptın bunu anladım yalan söylediğini bir süre sonra ama bozuntuya vermedim." dedi.
-"iyi o zaman."
+"Şimdi anlat derdini."
-"Gel boş bi masa bulalım, oturalım konuşalım. Ayak üstü anlatılacak bir mevzu değil bu."

Oturduk kantinde boş bir masaya. Anlattım düşündüklerimi.

-"Ben bölüm başkanının beni bu üniversiteden mezun edeceğini zannetmiyorum, çok kötü sözler sarfettim adama."
+"ee?"
-"Sanırım geçiş yapmam gerekecek."

Kız bir anda durgunlaştı, önüne doğru baktı, sonra kafasını kaldırıp benden sigara istedi. Normalde sigara içen bir insan değildi. Zaten sigarayı çekişinden belli oluyordu. 2 nefes çektikten sonra;

+"O zaman bugünü değerlendirmek gerekiyor desene."
-"Sen bilirsin. Nasıl istersen öyle yapalım."
+"O zaman tanıştığımızdan bu yana birbirimize anlatamadığımız olayları anlatırız."
-"Tamam öyle olsun ama daha valizimi toplamadım."
+"Tamam birlikte hazırlayalım dedi.

Bizim eve gittik.

Yolculuğa başladığımızda biz yine Betül'le birlikte oturuyoruz. Ama herkesi de tanıyoruz. Bütün gece istanbul'u anlattırdı bana. Neresini sevdiğimi, nerelere zütüreceğimden falan bahsettim. Sabah istanbul'a indiğimizde bir süre ayrı kalmamız gerekiyordu Betül'le. Çünkü Yıldız Teknik Üniversitesi 3 gün boyunca istanbul'a gelen öğrencilerin kalması için KYK yurdu ayarlamıştı. Erkeklerin yurdu Mecidiyeköy-Kızların ise Florya'daydı. Kızlara yolu tarif edip metrobüs Mecidiyeköy durağında indik biz. Betül'e de kampüste buluşuruz dedim ve gönderdim. Öğleden sonra saat 2 gibi Davutpaşa kampüsünde buluştuk Betül'le. Saat 3:30'a kadar orada vakit öldürmekten hiç bir şey yapmadık. Bu tür kurultay kokteyl vs.yerlerde ücretsiz çay-kahve servisi vardır. Ben kendime bir kahve alıp boş bir sandalyeye yöneldim. Ama Betül benden önce gidip o sandalyeye oturdu. Önüne kadar gittim.

+"Ay çok teşekkür ederim kahve için." dedi.
+"Benim kahvem ve paylaşmak istemiyorum Betül (:"
-"Vermiyor musun kahveyi?"
+"Vermiyorum kahve yeri hemen 10 mt ileride,git kendi kahveni kendin al."

Kalktı gitti kız, uzun bir süre de dönmedi (: Yanımızda da Betül'ün memleketinden bir çocuk vardı.

+"Gitsene ... kızın peşinden, kırdın kızı."
-"Abi bir kahve için kırılacaksa dolaşmasın yanımda bu kadar."
+"Sen bilirsin, girmeyim aranıza."

Saat 15:30'da konferanslar bitiyordu beyler o gün için. 15:30'da bende kapı önüne çıkıp sigara yaktım bir tane. Betül'de geldi yanıma.

+"Sanırım az önce boş yere alındım k.bakma."
-"Önemli değil,bir daha olmasın (:" gibi bir konuşmayla bu sorunumuza da aşmıştık. Van üniversitesi öğrencileri bizim bulunduğumuz alana geldi. Bölüm başkanımızı bekliyorduk. Çünkü çıkışta beni bekleyin demişti. Aslında benim planlarımda 20 kişiyle birlikte bir aktivite yapmak yoktu ama sonuçta adam bölüm başkanıydı.

reserved

evet beyler geldim, 5 dakika sonra yazmaya devam ediyorum.

Kız bana bu cümleden sonra küstü beyler, haklıydı da.Benim kıza karşı duygularım değişmeye başlayınca doğum günü yaklaşırken bir hediye alayım demiştim. Bunun için bir sokak ressdıbına gittim. Betül'ün karakalem çalışmasını yaptırmayı düşündüm iyi de etmişim, ama şu an olsa yaptırmazdım kesinlikle. Neden derseniz daha sevgilin olmayan birisine böyle bir hediye bence çok fazla. Ben belki açılırım diye yaptırmıştım gerçi. Bizim sokak sanatçısı da beni sürekli erteliyor, yok hastayım, yok burnum kanıyor vs. Neyse 22 nisan günü aldım resmi, parasını da verdim. Bir daha da uğramadım o herife. Hediyesini Betül'e en erken 26 nisanda verebilecektim. Ama kız bana 24 nisanda küsmüştü. Ne yapıp edip vermeliydim hediyesini ama. Hem gönlünü almak için, hem de ulan napıcam onun karakalem çalışmasını kendi dolabımda (:

Beyler kızı 26 nisan günü telefonla arıyorum açmıyor, mesaj atıyorum cevap vermiyor. En son şöyle bir mesaj attım. "Betül istanbul'a ne kadar aşık olduğumu biliyorsun, Van'da istanbul'u buldum ben. Seninde görmeni istiyorum, hem özür dilemek için bir fırsat ver bana" dedim gönderdim.2 dakika sonra tekrar aradım açtı telefonu gayet soğuk davrandı ama gelecekti yanıma. Şuradayım dedim. 10 dakika sonra yanımdaydı.

+"Evet görelim Van'da ki istanbul'u."
-"O kadar acele etme, biraz yürümemiz gerekiyor."
+"Tamam gidelim bakalım."Yürümeye başladık.

Beyler daha önce hiç gitmediğimiz bir kafeye zütürdüm, ne arar Van'da istanbul. Sadece yalan söyledim kıza. Kafeye gelene kadar elimdeki poşeti fark etmiş ama dediğim gibi bizim muhabbet hiç bitmediği için soracak vakit bulamamış. Kafeye gelene kadar da unutmuş gitmiş zaten, iyi de olmuş. Çünkü sorsa faka basardım.

Kafeye girdikten sonra teras kısmına geçtik, benim için gayet enteresan ama sizi bilemem tabi (: Duvarın birinde boydan boya yağlı boyayla yapılmış Taksim-Tünel tramvayı vardı, hemen duvarın yanındaki masa da boştu. Gidip oraya oturdum, Betül'de yanıma geldi.

+"Hani nerde istanbul?"
-"Buraya gelene kadar gerçek istanbul'dan bir şey bulacağımı zannetmiyordum ama işte burada, kafanı duvara çevir."
+"Aa şu eski meşhur tramvay." dedi.
-"Evet ama bu normal istanbul. Benim gerçek istanbul'um şu an elimde."
+"???"

beyler geçen sene yaşanmış bir olay, her detayıyla yazmaya çalışıyorum.

zıp

reserve

cCc Gececi Tayfa Up Servisi ccc

http://inci.ca/u1f11z5yzh

reserved aq

helal olsun be.

Aşık bir panpan olarak tebrik ederek okuyorum

gel lan sarılcam bin

açık ve net avelsin kardeşim neyse iyi anlatıyossun

yaz panpa kendimi buldum sende :(