Tatili hem üzgün hem de hasretle bitirdim sonunda. Bir an önce yârime kavuşma umuduyla atladım izmir otobüsüne.

O iki gün önce gelmişti, saatlerce geçen onunla mesajlaşma ve müzik dinlemeden sonra geldi otobüs izmire. indim otobüsten, karşımda dikiliyordu sevgilim..

Bir koşu sarıldım, sürpriz yapmış bana haber vermemişti.

Duygusal olmak güzeldir. göz yaşlarınız anlatır masumluğunuzu, pişmanlığınızı, acınızı...

Sarıldım doya doya çektim kokusunu, hep gülümsüyordu güzelim. Yağmur ve Ahmet'le buluştuk diğer gün.

Yağmur ailesini kaybettikten sonra tekrar eski haline dönmüştü, o güzel gülümsemesi gittikçe soluyordu..

Betül biliyordu Yağmurun benim için ne kadar önemli olduğunu, boşlama onu asla diyordu. Sevgilisine bunu diyecek kadar güvenen bir kızdı Betül..

Aylar geçe dursun her gün sevgim biraz daha artıyordu ona, geceleri yanımda olmadığı için, ona sarılarak uyuyamadığım için üzüntü bile çekiyordum lan.

Yağmur'da 3.sınıfta oda arkadaşı Nesrin ve yurttan bir kızla daha aynı eve çıktılar. iyi oldu onun için eve çıkmak sevindim.

Aslında bir yandan üzüntülüydüm ona son zamanlarda gereken değeri veremediğim için, ama deliler gibi aşık olduğum dünyalar güzeli bir sevgilim vardı.

Gözüm ondan başkasına ne bakıyor ne de muhabbet için yer arıyordu, sadece Betül'dü benim için hayat..

Her gün olmasa da çoğu günler dışarı çıkıp eğleniyorduk sevgilimle. Bir seneye yaklaştı ilişkimiz ama hala öpmedim onu bir kere biliyor musunuz..

Kıyamıyordum lan, çekinir diye korkuyordum. Her elimi tuttuğunda kalbim ilk günkü gibi hızlanmaya başlıyordu..

Yaz tatili girerken bir kez daha gözlerimi yaşartacak cümleler duydum Betül'den,

- Sevgilim, eğer sende hoş karşılayacaksan bu yaz seni ailemle tanıştırmak istiyorum. Bir senedir beraberiz, senden önce kimseyle bu kadar ciddi bir ilişkim olmamıştı. Zaten bir iki haftalık liseli hevesiydi sadece. Seninle ciddi düşünüyorum Teleri, tanışmak ister misin bitanem?

Önceden yazmıştım duygusal bir insanım diye. Sanırım kimseden görmediğim ilgiyi Betül'den gördüğüm içindi gözlerimin yaşarması.

Evet, bir şeyler olacaktı sonuçta. O gece ilk defa evlilik hayalleri kurmaya başlamıştım, yaşım büyük değildi ama bazı şeylerin farkında olacak kadar olgun hissediyordum kendimi..

Yaz'ın ortalarına doğru Ankara'ya gittim. Ailesiyle almaya gelmiş beni otogardan.. Orada tanıştım Sevgi annem ve Celal babamla.

içimde mutlulukla beraber hafif heyecan vardı. iki gün kaldım Betül'lerde. Bana kendi yatağını verdi, kendisi salonda yattı güzelim, ne kadar itiraz etsem de..

Ben bu kızı kaybedemezdim, ne olursa olsun kaybedemezdim..

Hani demiştim ya mutlu olmaktan çok bir insanı mutlu etmek önemlidir. Ben her zaman mutlu olmak yerine mutlu etmeyi denedim, özellikle Yağmur'u.

Bu sefer beni mutlu etmek isteyen bir kız vardı hayatımda, yemyeşil gözlerinde kaybediyordum benliğimi, kokusunda hissediyordum nefesimi..

Kader işte.. nasıl davranacağı, kime güleceği hiçbir zaman belli olmuyor..

Betül'de kalıp ailesiyle tanıştıktan sonra, bu sefer ben Betül'ü Karabük'e zütürdüm.

Gelinleriyle tanıştıracaktım ailemi..

Geldik Karabük'e 3 saatlik yolculuk sonunda. Haberleri yoktu annemlerin Ankara'ya gittiğime, arkadaşta kalacağım demiştim sadece.

Geldik kapının önüne çok heyecanlıydı Betül.

O da biliyordu uzun bir geleceğimize atılan ilk adımın birazdan yaşanacağını..

Kapıyı ablam açtı, şaşırdı Betül'ü görünce. Anlatmıştım onlara sevgilimi, defalarca. Ama tanıştıracağımı düşünmüyorlardı, ben bile düşünmemezdim bir yıl öncesine kadar.

Değişmiştim, hem de fazlasıyla..

içeri girdik, annem babam çok yakın davrandılar, kızım diye hitap ettiler.

Onun da bu hitap hoşuna gitmişti, evlenecektik lan biz, dünyalar bizim olacaktı..

Sadece bir gece kalacaktı, benim yatağıma yatırdım. Yanaklarını öptüm, sarı düz saçlarını okşadım, iyi geceler diledim..

Yıllardır aşık olmayı bekleyen bir herifmişim meğer.

Hiçbir zaman yaşamadığım mutluluğu, heyecanı Betül'le yaşadım ben..

Diğer gün otogardan yolcu ettim, gitmeden dudaklarıma hafif bir öpücük kondurdu, gülümsedim. Gülümsedi..

Bir öpücük, sadece bir öpücük. O an ki duygularımı ne anlatabilirim ne de gözümün önüne getirebilirim artık..

O yaz tekrar Mehmet amcanın yanında işe girdim. Son bir ay kala Sakarya'ya gittim Ahmet'lerde kalmaya. Harbi kardeş olmuştuk biz.

1 hafta kaldım yanında, anne ve babası köydeydi o sıralar. Sabahlara kadar eğlendik, konuştuk.

Betül'de rapor istiyordu ne yaptığıma dair. Ömrümün sonuna kadar söylemeye razıydım be kızım..

Bende misafir ettim bir hafta kadar kardeşimi sonradan.

Bitti bir sene daha, son sınıftık artık. Daha olgun, daha yerinde cevaplar veren, geleceğini çoktan gözlerinin önüne sermiş gençlerdik.

Bu sene ne insanlar ne de dostlarım umrumdaydı, maalesef..

Sadece Betül vardı benim için. Evleneceğimden bir saniye kuşkum olmadı onunla..

Sadece o olsa yeterdi hayatımda benim için. Her günüm sevgilimle geçiyordu, çocuklar gibi mutluydum lan.

Birlikte çalışıyorduk derslere, Melis adındaki yakın arkadaşıyla eve çıkmıştı o da. Bazen ben ona giderdim, bazen o gelirdi bize.

Arada bende kalırdı, yatağına yatırır yanaklarından öperdim. Sende benimle uyu derdi ama yatmazdım, uyuyamayacağını bildiğim için.

Onun mutlu olması, rahat etmesi her şeyden önemliydi benim için..

Ahmet'te sıkıntı çıkarmazdı Berna ile o da geleceğini düşünüyordu çünkü, hiç kavga etmediler, etmesinlerde. En yakın olacağımız zamanda yavaş yavaş kopuyorduk birbirimizden.

3 sene kardeşten öte olan biz, kızlar için yüzümüzü zor görüyorduk, evde bile. Çok garip..

ilk dönemi atlattık, hayallerime koşuyordum zaman aktıkça. Tatilin ilk haftası gitmedik Betülle evlerimize.

Bir hafta baş başa bizim evde olacaktık. Bir hafta daha gözlerinde kaybolacak, kokusunu içime çekecek, elini tutup sarılacaktım.

ilk 3 gün geceleri beraber sarılıp uyuduk. Kafasını koyardı omzuma, saçlarını okşamamı isterdi. Saçlarını okşayarak uyurdu omzumda.

Diğer akşamı asla unutamam, geceye yakın film izlerken kalktı filmi kapattı hayatım. Şaşırdım bir anda,

+ niye kapattın
- kalkar mısın sana bir şey söylemem gerek

Kötü bir şey mi acaba diye düşünürken kalktım. Yaklaştım yanına.

- utanıyorum bunu söylemeyi sana
+ aramızda utanılacak bir durum mu var bitanem?

Yüzü kızardı birden, zaten beyaz teni vardı pembeleşti yanakları. Birden sarıldı boynuma. Gözlerime bakarak demekten utandı belli ki..

- sevgilim
+ efendim canım
- ben senin olmak istiyorum

Dedi.. Donup kaldım, sadece donup kaldım. Biraz önce duyduklarım rüya değildi dimi?

Gözlerim yaşardı dediğini duyunca, ben sarılıp yatarken acaba çekinir mi diye düşünürken yaşama sebebim utanarak 'senin olmak istiyorum' dedi. Daha nasıl mutlu olabilirdim ki?

Çektim kafasını omzumdan, yanakları hala pembeydi.

+ Betül, emin misin hayatım? ben eğer evlenirsek yaşarız diye düşünüyordum.
- seninle evleneceğimden emin olmasam neden söyleyeyim sevgilim? sadece söylemek istedim çünkü çok seviyorum seni..

Belki çok özel bir gün değildi, belki normal bir erkek için akılda kalıcı bir durum değildi ama her şeyden çok sevdiğim kadın 'seninim diyordu, evleneceğim seninle diyordu' o günü nasıl unutabilirim ki..

O gece birbirimizin olduk, ilki oldum sevgilimin.

Daha önce başkalarıyla nasıl birlikte olurum diye çok küfrettim kendime. Ama düşünmemeliyim bunları, kollarımda geri kalan hayatımı geçireceğim kadın uyuyor.

Sende kalan son mutlu zamanlarını düşünerek uyu Teleri..

O günden sonra birbirimize söz verdik, o benim karım ben de onun kocası olacaktım. Söylüyorum size bir erkek daha nasıl mutlu olabilirdi ki?

Günler, haftalar, aylar geçiyor, nefsim kendini unutmuş sadece karşısındaki dünyalar güzelini düşünüyor, şeytan ümidi kesmiş artık benden, yanıma dahi uğramıyor.

Bağırmak istiyordum, haykırmak istiyordum tüm dünyaya, Mutluyum lan! diye..

Her şey rüya gibiydi, onunla tanıştığım ilk günden sonra. Karanlık sokaklarda yürürken yolumu aydınlatan ay ışığım olmuştu benim için Betül..

Evet her şey rüya gibiydi, fakat her rüyanında bir sonu oluyormuş onu anlayacaktım..

Üniversitenin bitip, çok farklı amaçlarla gelip, çok farklı bir insana dönüşmüş olarak ayrılmama 3-4 hafta kalmıştı. Ama bir şeyler vardı.

Bir haftada Betülle 3-4 kez buluşmak istedim, hepsinde de işi olduğunu ve buluşamayacağını söyledi.
Niye gelemedi? Ne işi vardı?

Bu soruları sorduğumda ise biraz sert tepki verdi, güvenmiyor musun bana gibi..

Ah güzelim güvenmez olur muyum sana hiç? Sadece hiç bir zaman böyle demediğin için şaşırdım.

Böyle söyledim ona da, o da biraz sert tepki verdiği için özür diledi.

Sadece bu hafta böyle olur diye düşünmüştüm ama önümüzdeki günlerde de aynı manzarada buldum kendimi. Hiç buluşmak istemiyordu, hep işi olduğunu söylüyordu.

2 yıldır beraberiz niye böyle davranmaya başladı ki?

Üni'de bitiyor, düşünceler kafamın içinde oluşuyor, oluşuyor ama neden olduğunu bir türlü anlayamıyorum..

Aslında ne düşünmüştüm biliyor musunuz?

Adet döneminde olabileceğini, ailesiyle sorun yaşamış olabileceğini, mezuniyet heyecanından olabileceğini ya da
bir konunun kafasını karıştırabileceğini.

Ya da artık benden bir şeyler beklediğini. Evet bu olmalıydı bana anlatmak istediği şey.

Seninle evleneceğim diyordu, anlamadın mı hala? Üniversite bitiyor artık bir adım atman gerekiyor Teleri..

Oğlum çok seviyordum lan, ailemle tanıştırmıştım. Evlenecektim kafaya koymuştum...

iki hafta önce artık ilişkimizin belli bir adının konulması gerektiğini düşündüm, ne de olsa 2 seneye yakındır birlikteyiz.

Artık bazı şeylere hazır olmamız gerekirdi. Söz yüzüğü alacaktım, Hem başkaları tarafından başı bağlı olduğu bilinsin hem de kendi aramızda ilişkimiz monotonlaşmasın diye..

Ailemin gönderdiği paradan bir kuruş harcamadım, bir miktarda Yağmur ve Ahmet'ten borç aldım. Neden diye sorduklarında ihtiyacım var dedim, üstelemediler.

Gerek duymadım söylemeyi, daha sonra söylecektim.

Neyse gittim bir kuyumcuya. içeri girdim adama, söz yüzüğü almak istediğimi ve 500 lira civarı bütcem olduğumu söyledim.

O da sade, gösterişsiz ama güzel bir çift yüzük tavsiye etti. Beğenmiştim, diğerlerine bakmamıştım bile.

Yüzüm gülüyordu sevgilimin eline çok yakışacaktı, zaten narin elleri vardı..

Yüzüğü aldığım gün salı idi. Kuyumcudan çıktıktan sonra gidip bir AVM'nin cafesine oturdum. Bir kahve içtim. Elimle de yüzüklerle oynuyordum.

Tebessümle Betül'ü aradım o ara. Açtı telefonu yarın akşam buluşup konuşmamız gerektiğini söyledim. O da aynı şekilde cevap verdi.

Sesini duymak bile içimde kelebeklerin uçuşmasına yetiyordu..

2 sene sonra ne kelebeği ne uçuşması demeyin, ne insanlar var evlendikten sonra bile içlerindeki aşkları, sevgileri gram azalmayan..

Çok mutluydum lan o gece.
Saatlerce uyuyamadım, Hep yarını düşündüm, geleceğimizi hayal ettim.
Belki sadece bir söz yüzüğüydü ama geleceğimiz için büyük bir adımdı..

Evet işte o Çarşamba günü, bundan sonraki hayatımı derinden etkileyecek gün..

Sabah yüzümde gülümsemeyle kalktım. Kahvaltıyı hazırlamış bile Ahmet. Akşamı düşüne düşüne kahvaltımı yapıp çıktım evden.

Mutlu mutlu fakülteye girdim, bir anda dersler geçti içimdeki güzel heyecandan. Fakülteden çıktıktan sonra bizimkilerle vedalaşıp ayrıldım yanlarından. Akşam saat 8'de güzel bir restorantta buluşmak üzere sözleştik.

Bu arada niye almadın kızı diye derseniz, onun kaldığı eve çok yakındaki bir yeri söyledim.

Kıyamazdım ben onun o kadar yürümesine..

Hayatım boyunca en dikkatle hazırlandığım gün o gündü sanırım, ilk buluşmamızda bile o kadar özenli hazırlanmamıştım. Aynanın karşısında bildiğiniz kendimi hırpalamıştım.

Sanki evlenme teklifi edecekmiş de o yüzden hazırlanıyormuşum gibi hissediyordum.

Neyse evden çıktım saat 7'de, yüzükleri ceketime koydum. 45 dakika kadar yürüdüm restoranta vardım.

Normalde toplu taşımayla da gelebilirdim ama yürümek geldi içimden, içim içime sığmıyordu.

Fazla dolu bir yer değildi, Bilerek burayı seçmiştim, bir kaç kez daha gelmiştik buraya Betül'le. O zamanlarda da fazla aile olmazdı, daha çok gençler olurdu.

Ben kendi kendime prova yaparken garson geldi. Bir şey isteyip istemediğimi sordu. Sözlümü bekliyorum o gelecek dedim, yani ağzımdan çıktı.

Artık nasıl hazırladıysam kendimi. Güldüm kendi kendime.

10 dakika sonra da hayatımın kadını geldi.

Çok güzeldi lan, 2 sene içimdeki sevgi biraz olsun azalmaz mı?

O sapsarı saçlarını okşamaya, yemyeşil gözlerine bakmaya, cennet kokusunu içime çekmeye, dudaklarını öpmeye kıyamıyordum, doyamıyordum..

Geldiğinde hemen kalktım sarıldım, iyice kokusunu içime çektim, kokusu beni benden alıyordu.

Oturduk, konuşmaya başladık.

- bekletmedim dimi?
+ yok bitanem erken bile geldin.
- Teleri seninle konuşmam gereken bazı şeyler var..

Bunu derken gülümsemiyordu, bir sorun olduğunu farketmiştim. Ama sormak istemedim direk..

+ benimde var sevgilim, yemeğimizi yiyelim konuşuruz.
- peki, dedi.

Yemekler geldi, yerken hep gülümsüyordum ama o arada bir sahte gülümseme koyuyordu, zoraki güzel yüzüne.

Yemekler bitti. Konuya girmeye başlayacaktım ama onda bir acelelik vardı. Bende onun söylemesi için,

+ Bir sorun mu var canım?
- Teleri, bir şey söylemem lazım sana, dedi bozuk şekilde.
+ Dinliyorum güneşim, dedim..

Ve bir anda hayatımı, hayallerimi bitiren cümleler döküldü ağzından,

- 2 seneye yakın geçmişimiz var, çok güzel zamanlar geçirdim seninle, beni hep mutlu etmeye çalıştın. Hayatımda en değer verdiğim kişi oldun, hatta ilkim sen oldun, bundan pişman değilim. Ama kafam çok karışık bir kaç gündür sende farketmişsindir. Yapamayacağım galiba ben, sana olan aşkım günden güne erimeye başladı..

Bunları derken gözleri doldu, burnunu çekti. Karşısındaki şok olmuş ve hüngür hüngür ağlamaya başlayan adama baktı, sözlerine devam etti.

- Ne olur ağlama, ama yapamıyorum. Sana yalandan aşık gibi davranmak istemiyorum. Artık sen yanımda olmayınca özleyemiyorum seni. Senlik bir durum değil bu, sadece sana olan duygularım azalmaya başladı. Çok üzgünüm ama bir süre ara verelim..

Son sözünüde söyledikten sonra hıçkırıklarını duymaya başladım, yalandan ağlamaya başlamıştı bile..

O da ağlamaya başlayınca şelale olmuş gözlerimi ellerimle durdurmaya çalıştım ama durdurmakta zorluk çekiyordum.

Kaldırdım kafamı, bana baktı ağlamaklı gözlerle. Doğruldum, son bir uğraşla gülümsedim yüzüne.

Ama bu öyle normal gülümsemelerden değildi. Nefret ile üzüntü arasındaki boşluğu doldurmaya yardımcı olan bir gülümsemeydi.

Elimi cebime attım, onun yüzüğünü çıkarttım. Elimde oynamaya başladım.

Yüzüğü görünce iyice hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ben gülümsememi bir saniye bozmadım.

Kafasını ellerine gömmüş kadınıma,

+ Betül, dedim.

Kaldırdı kafasını ağlayarak bana baktı. Son sözlerim dudaklarımdan hıçkırarakta olsa çıkmaya başladı..

+ Özür dilerim, bugüne kadar hiç seni sıkmak istemedim, sorunlarımızda her zaman alttan almaya çalıştım. Çünkü çok seviyorum seni, aşkı seninle tanıdım. Seninle evleneceğimden, karım olacağından, çocuklarımız olacağından bir saniye şüphem olmadı. Her gece bu hayallerle daldım uykuya. ilişkimizin monotonlaşmasından korktum. Kendi aramızda da olsa ilişkimize bir resmiyet gerektiğini düşündüm. Bugün buraya geleceğimizin ilk adımını atmak için çağırmıştım seni..

Gözlerinden pişmanlık dökülüyordu görüyordum, hissedebiliyordum. Ellerini kafasına koydu, ağlaması kesilmemişti. Bir yüzüğe bir bana bakıyordu.

Etrafımızda bize bakanlar umrumuzda değildi, zaten fazla kişi yoktu.

Derin bir nefes aldım, ayağa kalktım. Cebimdeki diğer yüzüğüde çıkarıp yüzükleri masaya koydum. Ve son cümleler döküldü dudaklarımdan..

+ Yüzükler sende kalsın, ilerde evleneceğin adamla gerek kalmaz yüzük almanıza. Ama şunu bil ki hiç kimse benim kadar sevemez seni. Kendine iyi bak, umarım mutlu bir hayatın olur..

Dedim ve döndüm arkamı, hızlı adımlarla ağlayarak çıktım mekandan.

Hayallerimi o restorantta bırakarak koşa koşa döndüm eve.

Suratımı görünce Ahmet nolduğunu sordu endişeli şekilde.
Söyleyemedim lan, geleceğim için gittiğim yerden, geçmişimin silinip geldiğimi..

1 hafta oldu, ne konuşuyorum ne de odadan çıkıyorum. Yağmur geliyor her gün, kovuyorum yanımdan. Ahmet konuşmaya çalışıyor küfredip tersliyorum.

Telefonum kapalı, açmaya korkuyorum..