https://www.youtube.com/watch?v=MwBlO7NwgYk

( 2 Hafta Sonra )

... sakın bana üzülmeyin, mutlu olun hatta, olursunuz inşallah.
Sizleri seviyorum..

Gencin günlüğünün son cümleleri de bittiğinde mezarının etrafındaki ailesi ve arkadaşları gözyaşlarına boğuldular..

Nasıl ağlamasınlar ki? Hep neşe saçardı etrafına. Her zaman koruyup kollamaya çalışırdı onları...

Babası artık gözyaşlarından sayfaları buruşmuş günlüğü okumayı bıraktı ve mezarın bir bölümünü elleriyle kazıp, yanına gömdü.

Ablası pişmandı, ona günlük tutmasını tavsiye etmişti, okur duygularını yâd edersin demişti, fakat nereden bilebilirdi ki o günlüğü gencin mezarında okuyacağını?

Annesi toprağı öptü, kokusunu içine çekti, tekrar ağlamaya başladı,

- hala sen kokuyorsun oğlum,
"neden yaptın neden" diye haykırmaya başladı kısılmış sesiyle. Sinir krizi geçiriyordu.

Ahmet'le Yağmur zor sakinleştirebildiler evladını kaybetmiş anneyi.

Ahmet,
+ Ah be oğlum, sen benim kardeşimdin, abim yoktu, abim oldun. Kardeşim yoktu kardeşim oldun. Niye yaptın lan bu kadar kolay mıydı kardeşini bırakıpta gitmek?

Dedi ve oturdu nice yakınlarını kaybetmiş insanların geçtiği, bastığı yere.

Yağmur, ah Yağmur. Bakıyordu sadece mezar taşına. Bu genç ona kol kanat germişti, abisi olmuştu, erkek kardeşi olmuştu. Nasıl hissedecekti şimdi?

Ağlamaktan yorulmuştu, oturdu mezarın başına,
O da içindeki son kelimeleri zor da olsa kendini duyduğunu hissettiği arkadaşına döktü,

- bitanem, sen benim her şeyimdin. En kötü zamanımı senin sayende atlattım..

Sildi gözyaşlarını, burnunu çekti. Zor da olsa devam etti.

- a-ama ben senin yanında olamadım, istemedin yanında kimseyi. Olmalıydım, bana vursaydın da, dövseydin de yanında olsaydım. Beni duyuyorsun biliyorum, ilk zamanlarda senden hoşlanmıştım, hatta aşık olmuştum sana. Ama sen hep kardeşin gibi gördün beni, diyemedim seni sevdiğimi. Sonradan içime attım duygularımı sen üzülme diye, sen benim en değer verdiğim erkek oldun. Hep öyle kalacaksın bitanem..

Dedi ve kıpkırmızı olmuş güzel gözleri tekrar damlalara boğuldu.

Hayat onlar için durmuştu o gün..
Düşünmeyiz hiç, hayatın yoruculuğu ölümü düşünmemizi engeller. Ama ölüm gelip yakınlarımıza ulaştığında kısa da olsa düşünme fırsatımız olur. O an hayatın ne kadar boş olduğunu, insanları kırmanın ne kadar da gereksiz olduğunun farkına varırız. Fakat iki gün sonra yine başa döneriz..

Annesi, oğlunu şefkatle saklayan toprağı suladı, öptü tekrardan,

- hep geleceğiz tamam mı oğlum, sıkılmayacaksın hiç. Çiçekte getiricem toprağına, hep konuşucam seninle yavrum..

Dedi ve kalktılar. Hüzünle gence selam verip mezarından ayrıldılar. Fakat babası gitmedi, kaldı. O da bir şeyler söylemek istiyordu,

+ Aslanım, oğlum. Sana her zaman arkadaşın, dostun gibi davranmaya çalıştım. Bana anlattın her sorununu. Değer miydi hiç? bizi bırakıp gittin. Şimdi nasıl huzur olacak evde, bizi düşünmedin mi hiç?

Gözlerini sildi yaşlı adam. Ağzından son bir cümle çıkartarak ayrıldı oğlunun yanından,

- Allah günahlarını affetsin oğlum..

-- Final --

https://www.youtube.com/watch?v=XFFDG5FRbWk

( 1 Ay sonra )

Gencin mezarına biri yaklaştı. Tanıdıktı bir yerden, evet o idi. Hayatımın kadını dediği, onun acısı için kendini heba ettiği kadın geldi.

Zayıflamıştı, yüzü yorgun gözüküyordu. Kafasında ince bir beresi vardı, saçları gözükmüyordu bereden..

Gencin mezarına geldiğinde daha fazla tutamadı kendini. O da bıraktı diğerleri gibi gözyaşlarını..

Hüngür hüngür ağladı, mezar taşını okşadı.
Pişman mıydı acaba sevdiğinden ayrılmaya?

Sessizce fısıldadı gencin mezarına,
- sevgilim ben geldim. Duyuyorsun beni biliyorum. Neden geldin deme lütfen. Yakında ben de geleceğim senin yanına..

Tekrar ağlayarak bıraktı kendini, ne olmuştu Betül sana?
Neden ayrıldın, gencin hayatını alt üst ettin, mutlu musun peki? O seninle evlenecekti, çok seviyordu seni..

Kaldırdı kafasını, ona karşı kendini zorunlu hissettiği açıklamasını yapmaya başladı..

- kocacım, dedi.
- b-ben haftalardır sana soğuk davranıyordum, seni kendimden soğutmaya çalışıyordum ama sen, asla soğumadın benden. Neden Allah'ın belası, neden soğumadın? Bana karşı hep şefkatli davrandığında geceleri ağlamaktan uyuyamadım.. Yalan söyledim sana, seni hala her şeyden çok seviyorum. Seni kendimden soğutmak istiyordum çünkü..

Dedi ve mezar taşını öptü, ağlayarak tekrar toprağa baktı ve,

- çünkü kanser olduğumu öğrendim.. söyleyemedim sana, o kadar çok mutluydun ki söyleyemedim.. ben yarın öleceğim korkusuyla yaşarken senin üzülmene kıyamazdım sevgilim.. Ben seni nasıl terk ederim ki, deliler gibi aşık olduğum adamı nasıl terk edebilirdim ki.

Gencin masaya koyduğu yüzükleri çıkardı cebinden, o narin elleriyle toprağı eşeleyip gömdü, tıpkı gencin babasının günlüğü gömdüğü gibi..

Ağlayan yüzüne hafif bir gülümseme yerleştirdi,

- geleceğim kocacım yanına, doktor hastalığımın kötü durumda olduğunu söyledi. Kavuşacağım sana sevgilim.. Üzülme tamam mı..

Gözlerini sildi, gülümsemeye çalışıyordu. Kızarmış gözlerini önce göğe, ardından gencin mezarına çevirdi.

Ve ağzından kelimelerin kifayetsiz kaldığı cümle süzüldü..

- Bu dünyada olmadı ama, cennette kıyılır değil mi nikahımız kocacım..
...
1 Ay sürmeden dünyalar güzeli bu kızda hayata gözlerini yumar. Sevdiğine, kocacım dediği adamın yanına doğru yelken alır..
Ve bu iki genç sonsuzluğa doğru ilk adımlarını birbirlerine olan büyük aşklarıyla atmış olurlar..

-- SON --