Bu hislerle yeni geldiğim şehirde günlerim geçiyordu. Hem şehri tanımaya çalışıyor hem sudan çıkmış balık misali üzerimdeki şoku atıp yeni bir hayatın tadına varmaya çalışıyordum. Eda aklımdan çıkmıyordu birşeyler yapmam gerekiyordu ancak bir hamle şansım vardi. en azından öyle hissediyordum çünkü yüzünde diğer kızlar gibi herhangi bir sıradanlık yoktu. Doğru anı bekleyip doğru hamleyi yapmak zorundaydım. Bu kadar kısa sürede yoğun duygular beslediğimi ona inandiramazdim. Bu düşüncelerle zaman geçip gidiyordu. Ona özel bir ilgim olduğunu hissettirmeden bir şekilde kasıtlı olarak yollarımızı kesiştiriyordum. 1 buçuk yılda hiç bir işe yaramamış gibi görünse de 1997 yılının nisan ayında birşeyleri başardığımı anlamıştım. Bir ders çıkışı 6-7 kişilik arkadaş grubu masada oturuken Eda'da gelmişti. 2-3 saat içinde masadan birer eksiliyordu insanlar her biri kaltığında Eda'nın hala oturduğunu görmek beni olunmaz sancılara itiyordu.

1996 yılında ailemden ilk kez ayrılarak üniversite okumak için istanbul'dan Ankara'ya geldiğimde çok zorluklar çekmiştim. Adaptasyon süreci Üniversiteye biraz geç başladığımdan biraz sancılı geçmişti. Geldiğim ilk Ankara'yı büyük köy olarak görsem de sonradan çok alışıp sevmiştim. Bunda Eda'nın etkisi çok büyüktür. Lisansa başladığım ilk gün sınıfa girdiğimde, yaklaşık 50 kişinin içinde direk Eda dikkatımı çekmişti. Gözleri iğri iğri, kaşları uçurum, yüzü zambaklar kadar parlaktı. Güldüğünde keçi yavrusuna benzer bir hal alırdı Bütün Anadolu'nın gizini taşırdı sanki yüzünde. Eda'dan ilk anda o kadar etkilenmiştim ki zihnim ve zaman algım allak bullak olmuştu.

Sene 2003...

Ankara'da arkeoloji doktora birinci sınıftaydım. Kız arkadaşım eda istanbul üniversitesinde kadro bulmuş ben ise henüz bulamamıştım. Eda'nın yüksek lisans biter bitmez doktoraya'ya kadrolu olarak başlaması tamamen başarısı ve azmiydi. Ankara Dil- tarih'e 1996 yılında arkeoloji bölüm öğrencisi olarak başladım. Edayla dönemdaşız. 2. sınıfın ortalarında yanlış hatırlamıyorsam 1997 nisan gibi sevgili olup 2002 yılında Yüksek lisans tez savunmamızın ertesi günü sözlenmiştik kendi aramızda. Tez savunmamızı başarıyla tamamladığımızı öğrendikten sonra, ikimizinde hayali olan akademisyenlik için doktora arayışlarına girmiştik. Eda, ingilizcesi sayesinde istanbul protohistorya bölümünde kendisine kadro bularak doktoraya başlamıştı. Ben ise, hocalarımın biraz torpiliyle zoru zoruna Ankara'da kendi üniversitemde doktoraya başlamıştım. ilk başlarda çok üzülsem de kadro bulamadığıma, Eda’nın başarısıyla kendimi teselli etmek zorunda kalmıştım ...