nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1ajbtn

Anında pişman oldu..süt dökmüş kedi derler ya hani..ağzından kaçırmıştı….elbette, unutmasını beklemiyorum..öyle bir şeyi insan yüz yıllarca yaşasa, yine unutamaz..

Fakat böyle esprili bir diyalogun içinde bile birden bire ayyuka çıkması, yani hiçbir kavga, baskı ve anlaşmazlık yokken bile bu şekilde bilinçaltından dile fırlaması bu eski meselelerin…

Üzücü…

Herhalde, arada sırada tekrarlayan mevsimsel hastalıklar, alerjiler misali, sürekli tekrarlayacak bir sendroma sahip olacaktı ilişkimiz…bir kısır döngüye:

“ebrunun bana güvenmemesi..benim, ebrunun bana güvendiğine güvenememem”

Acı..içilen güzel bir kahvenin sonunda ağza gelen telve gibi..lapa..kekremsi bir his…

Ben, bir şey demedim..üstüne gitmem asla çünkü o zaten fazlasıyla utandı ve üzüldü…bir anda ortaya çıkıp, sadece birkaç saniye bütün atmosferi değiştiren ve kontrolü ele alan o negatif akım ikimizi de kuşatmışken, söylenecek herhangi bir söz anlamsızdı..

Sessizce yürüdük biraz..kısa süre sonra, ebru cılız bir sesle,

“düşündüğün şeyi..kastetmek istemedim..” diyebildi beceriksizce..

“ne düşündüm ki?”

“işte…özür dil…”

“kız!..o kelimeyi yasaklıyorum artık” dedim gülerek..

O da güldü biraz..beni kötümser görmeyince, toparladı kendini..

“neyse…yılbaşı gecesi çamı deviriyordum az daha (:” dedi,

Elimi beline sardım, kendime yaklaştırdım..başımı yüzüne doğru çevirdim..gözlerinin içine, derinine baktım..o loş sokak lambalarının altında ne kadar derine inilebilirse indim..

“bir gün elbet..” dedim…”elbet bütün kuşkularından kurtaracağım seni…zamanla..yavaş yavaş..zorlamadan..”

itiraz eder gibi oldu,

“ben kuşku filan duymuyorum ki tsigalko ne kuşkusu bu saatten sonra..”

Parmaklarımı dudaklarına zütürüp susturdum..

“tamam..konuşmayalım…sana kızmadım, kızamam..kırılmadım..kırılamam….anladın mı?..sıkıntıya sokma kendini…bu gece, geride kalan hayatımızın en güzel gecelerinden biri..ucundan bile olsa tadının kaçmasına izin vermeyelim..kesinlikle…”

“tamam” dedi..masum bir edayla..