Ilerledi, ilerledi.. Cocuklugunun hatiralarini tasiyan pirina kokulu memleketi gecenin siyahinda ışıldıyordu. Gulumsedi yine, guzel seyler dusundu, komik hatiralar, iyi dostlar.. Ege denizinin aciklarina yoneldi tekrardan. Yuzmekten yoruldu.
'artik zamani geldi.' karnina dokundu,
'hazir misin deniz?'.
Gucunu toplayip suda yukseldi, sonra kendini daha yuksege ittirerek bas asagi hizla suya daldi. Siyah sularda dibe ilerliyordu. Bir yerden sonra kulaklarinda bir aci hissetti. Basinc artiyordu. Yavasladi. Cigerlerindeki oksijeni vermisti, bedeni ondan oksijen bekliyordu. O ise israrla tutuyordu soluğunu. Vucudunun oksijen yoksunluguna direnemeyen esen, nefes almak uzere agzini acti, hava dolmasi gereken akcigeri ege denizinin tuzlu suyu ile doldu. Göğsünde dayanilmaz bir kramp hissetti, ardindan acı hafifledi. Dusunceleri toz bulutu gibi dagildi, bulaniklasti aklinda ne varsa.. Uykusu geliyordu. Saclarini oksayan deniz suyu, o'nu uykuya davet ediyordu. Karanlik su, yatagi oluvermişti. Uyumak uzereydi. Hayatinin en guzel uykusu bu olmaliydi, gozleri kapandi, vucudu son reflekslerini de kaybetti. Yok denecek kadar zayiflayan nabzi, son birkac vurusa hazirlaniyordu. Denizin icinde yuzen saclarinin, kafa derisini gidiklayisini hissetti son kez. Uyku hic bu kadar cezbedici olmamisti. Son kez uykuya daldi esen. Simdi hep en cok olmak istedigi yerde, su kadar saf, su ile bütün, denizden bir parça olmuştu.
http://www.youtube.com/wa...re=related&nomobile=1