asosyalleri öldüren bir seri katilim

gece bilgisayarı açarken yeni bir kurbanın canını almak adına iştahımın son derece kabarmış olduğunu hissediyordum.

- insanlardan ne zamana kadar kaçabileceğini zannediyorsun?

online olmasına rağmen geç yanıt verdi, dünün misillemesiydi bu.

+ insanlarla haşır neşir olmayı neden normal bir şeymiş gibi kabul ediyoruz ki? esas olması gereken, böylesine aşağılık bir türün zaten birbirinden uzak durmasıdır. sürekli olarak yalan söyleyen, birbirinin üzerine basarak üste çıkmaya çalışan insan denen bu aşağılık yaratığın toplu halde yaşaması büyük bir hata zaten.

- anladığım kadarıyla hiç iyi bir insanla tanışmadın bugüne kadar veya yaşadığın bir travma üzerine tüm insanları bu şekilde yaftalıyorsun?

+ iyi bir insan mı? insanoğlu iyi sıfatını hak edecek son tür belki de. yaşadığım travmalara gelince, bir değil birden fazla olay yaşadım ve bu olaylar bana insanı tanıma fırsatını fazlasıyla verdi.

- senin bu izlenimini değiştirebileceğime inanıyorum, tabi bana bir fırsat verirsen.

daha önce de söylediğim gibi, insanlardan kendisini uzaklaştıran her birey, yeniden dönmek için bir umut, bir kıvılcımın peşindedir aslında. yaratılışımız bu, her ne kadar birbimizi sevmesek de muhtacız esasında birbirimize. asosyaller de ikiye ayrılıyor bu hususta. bir kısım, lanetin kendisinde olduğunu düşünüp tanrı'ya sitem edenler ve bir çıkış yolu arayanlar, diğerleri ise suçu öteki insanların bozunmuşluğuna yıkanlar.

bu kız ikinci gruptandı. benim için ise değişen bir şey yoktu, bu kız her ne kadar kendisini bir antisosyal olarak nitelese de benim gözümde lanetli bir asosyaldan başka bir şey değildi. ve kurtarılması gerekiyordu...

+ başarılı olacağını hiç sanmıyorum fakat çabanı izlemek isterim.