fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

beyler aklıma birkaç fakirlik anılarım daha geldi(aslında bundan 2-3 yıl öncesine kadarki tüm hayatım zaten fakirlik).
-ilkokul birinci sınıftayken okulda birgün veliler toplanmıştı,o zaman ilkokul hocam bana git annene söyle gelsin dedi,ben de eve koşa koşa gittim,ev pek uzak değildi aşağı yukarı 10-15 dakika hızlı yürümeyle sürüyordu. neyse annemle geldik, annem hocama ne oldu diye sordu, hocam da;'hanım durumu olmayan öğrencilere para yardımı var,gel sen de al.' dedi, annem de hocamın elini öpmüştü o zaman... ananı gibeyim ağlıyorum... neyse aldık parayı. annem bana oğlum akşam sana en sevdiğin yemeği yapacam demişti çok sevinmiştim.en sevdiğim yemek de patates kızartması halen de öyle.
-yine ilkokulda aşık olduğum bir kız vardı, ilkokul 3'e kadar ona aşıktım. ilkokul 3'teyken sınıfta deniz denen bir veled sınıfta başladı bağırmaya... 'cehennemdere çağlayı seviyor' diye.ben nasıl utanıyorum anlatamam. çağla'nın annesi de bizim ilkokulda memurdu.o geldi içeri, cehennemdere kim?bu yani ben. benim tipime baktı sonra bana çok kızdı ve şunları söyledi;çocuğum sen kim oluyorsun, haline tipine bi bak, neyiniz var sizin, kızımdan uzak dur yoksa kulaklarından seni askılığa asarım' demişti. beyler kadın gittikten sonra nasıl yerin dibine girdim anlatamam. fakir olmama rağmen sınıftaki zengin binleriyle de aram iyiydi, onlarında yüzüne bakamadım ama allahtan onlar adam gibi adamdı da beni yalnız bırakmadılar. ilkokul 3'ün sonunda çağla da gitti ben de kaldım öyle.