ezik bir adamın varoluş hikayesi

güngörene gidecektim bugün. bizim arkadaşlar iftar ayarlamışlar. beni de dün yolda gördüler de çağırdılar yoksa akıllarına geldiğim yoktu.
uzun zaman sonra arkadaşlarımla bir araya gelecektim. heyecanlıydım. saçlarımı düzeltmek için banyoya gittim.
aynada kendimi göremediğimden tabure koyup bakıyordum.
35 yaşında olmama rağmen 1.65 boyum var. epey bi eziğim.

durağa gittim güngörene gitmek için otobüs beklemeye başladım.
yaklaşık yarım saatlik bekleme sürecinde 2 kere otobüs geçti, el kaldırmama rağmen beni giblemeyip hızla geçip gittiler.

uzaklardan yeni bi tane daha geldiğini gördüm. bunu kaçıramazdım. durağı arkamda bırakıp otobüse doğru koşmaya başladım.
otobüs yaklaştığında yavaşlayıp şöföre doğru gülümesim. durmasını bekledim fakat durmadı. beni yine giblememişti.

allahtan aynı otobüse binecek başka yolcular da vardı. onları görünce durdu.

bütün gücümle koşup otobüsün arka kapısına gelmiştim. ön kapıya gidene kadar otobüs kalkabilirdi.
insanların inmesini bekledikten sonra tam binecek kapı tıss diye kapandı.

allaah imdaat kapıyı açın nidalarıyla bağırıyordum fakat zaten ince olan sesim kapının akciğerimi sıkıştırmasıyla iyice kısık çıkıyordu.
şanssızlığıma otobüsün arka tarafında sadece 2 küçük çocuk vardı onlar da sıkıştığımı görünce korkup ön tarafa kaçmışlardı
beni görebilecek kimse yoktu.
zütüm dışarıda kalmıştı sadece yüzüm kolum ve bacaklarım içerdeydi.

fiziğimden ötürü zaten kapı kapanmış gibi gözüküyordu. cılız bi fiziğim var 50 kiloyum.
otobüs yolcu alırken zütüme pandik ve şaplaklar atılıyordu.
kapıdan çıkmak için epey uğraştım fakat çıkamadım.

güngörene kadar kapıda sıkışık bi şekilde gittim.
tek karım akbil basmamak olmuştu.