Hepsi yaralamıştı bizi, sonuncusu gelip acımadan öldürecekti, çok sinirliydim. Bu kadar basit olamazdı, çok sinir bozucuydu, her saniye geçip giderken bir şey zütürecek, zütürülecek bir şey kalmadığında sonuncusu gelip canımızı alacaktı. Bunu kabul edemezdim, saniye ve zamanın acımasızlığına olan sinirimi kadim dostum Casio'dan çıkarmayı planlamıştım. Gutaman abi pil kalsın diye seslendim. Hala şokun etkisinde olduğumdan 20 lira bıraktım masaya, çayın son yudumunu da içip, kalktım ayağa. Buz gibi olmuştu çay, her geçen saniye onu biraz daha soğutmuştu.

O günden sonra ne saat kullandım ne de Gutaman abiden eski saatimi almaya gittim, zaman kavramı benim için bir katilden fazlası değildi artık. Hem de öldürdüğü insanlar bir iki kişi değildi, dünya üzerindeki bütün ölümlerden o sorumluydu, bunun cezası ağır olmalıydı. Casio'yu Gutaman abi ye bırakarak yeterli cezayı verdiğimi düşünüyorum. kim bilir belki yıllar sonra raflardan çıkarıp, 19:72'yi nasıl gösterdiğine o da anlam veremeyecekti.