Yaşadığımız hayat çok ucuz ama bizden aldıkları hep pahalı. En azından benim için böyle durum. Bir gün moralim iyi olsa bir hafta bozuk oluyor.
Yine öyle oldu. iki - üç gündür moralim iyiydi, gün itibari ile başladı bozukluklar. Daha bu saatte baş ağrısı başladı, stres başladı. ve elimden gelen bir şey yok.
Bazen kendi kendime "çevremde insan olmasa daha mutlu olurdum dıbına koyim" diyorum. Sonra bu fikrim değişmiyor işte. Biliyorum haklı olduğumu. Çevremde ufak beyinleri ile yaşamaya çalışan insanlar olmasa gayet mutlu olurdum. Karakteri bozuk insanlar olmasa daha mutlu olurdum.
Özellikle sorun çıkarmak için yaşayan insanlar var. Hayattaki varoluş nedenleri sorun çıkarmak, başka işe yaramazlar, kendilerini başka türlü tatmin edemezler.
Birde en ufak olumsuzlukta surat asanlar var. Bir şey isterler yapmazsın anında suratları düşer, tavırlar değişir. Anında dünyanın en mutsuz insanı olurlar. Sinirlerini sonuna kadar zorlarlar. Bir şey dediğin anda küserler. tanıdın mı?

Bu şekilde ne olacak, hayat böyle nereye kadar devam edecek, dertler bitmese bile ne zaman azalacak?

Bilemiyorum Altan bilemiyorum.