Annemle o gece kitap okumadık. Sohbet sohbeti açtı. Eliften başladığımız sohbet yine döndü dolaştı babama vardı. Ve yine ağlamakla bitti. Annem anlattıklarımı dinleyince onun ağzından duyduğum en güzel sözü söylüyordu bir kez daha 'aynı baban gibisin.' Ben babama benzemekten başka daha ne isteyebilirim ki?

Markete ikinci gidişim birkaç gün sonrayı buldu. Bir yandan oradaki kızı merak ederken diğer taraftan gitmemek için direniyordum. Ufak tefek alışverişimizi de hemen aşağıdaki bakkaldan yapabiliyorduk. içeri girer girmez kasiyer kızı aradı gözlerim. Yerinde oturuyordu yine. Beni gördü mü bilmiyorum. Alacaklarımı alıp kasanın önüne gelince birkez daha gözleri dikkatimi çekmişti. Kız beni yine gördüğüne memnunmuşçasına başıyla selamladı.

- Buraya yeni mi taşındınız.
+ Evet çok olmadı.
- Yabancı göründünüz de..

Kız her cümlesinden sonra sanki biraz daha telaş ediyordu. Geçen seferki haliyle hemen hemen aynı ama bu sefer daha sakindi. Bu ufak muhabbetten sonra eve döndüm. Eve girdikten az sonra telefonuma bir mesaj geldi.

'Hüzünlü bakıyorsunuz.' sadece bu kadar.