Bir insan neden bir yalana devam eder? Yani yalan söylediğini karşındaki insan anlamış ve sen bunun farkındasın. Neden hala yalana devam edip alaycı cevaplar vererek insanı çileden çıkarıyorsun ki?

Sanırım beni sinirden delirtmek için gereken bileşeni buldum; yalan, inkar, pişkinlik.

Sinirden oluşan çarpıntımı geçirmek zor oluyor. Müzik dinlemek, derin derin nefes alıp vermek beni artık sakinleştirmiyor. Eskisi gibi yapıp çıkıp saatlerce yürümem gerekiyor ama imkansız. Çekilecek çilem varmış deyip susuyorum ne yapayım. insanların bu derece kalpsiz ve duygu yoksunu olması beni artık sadece yoruyor. Üzüntü hissetmiyorum, kalp kırıklığı ve hayal kırıklığı yok. Sadece yorgunluk ve sinir var. En çok kendime sinirleniyorum. Çünkü tüm bu olanlara rağmen davranışlarımı değiştiremiyorum. Bu konuda irade yoksunu olmaktan yoruldum. Yapacağım tek şey var. iletişi kökten kesmek. O kişi hiç hayatıma girmemiş, hiç anılarımız olmamış gibi davranmak. Ancak bu kolay değil. Ama yapacağım. Sagopa Kajmer\'in dediği gibi \"bütün bu olanlara dayanamam ama hazırım.\" başka yolu yok çünkü. iletişim devam ettikçe ve karşıdaki insan bu durumu umursamayınca ben bir şeyler yapıp kendimi tüketiyorum. Ama artık bunu yapmak istemiyorum. Ne fiziksel ne de zihinsel olarak o kadar gücüm yok. Bu kötü gidişe bir son vermek gerekiyor. Bir insanı yanlış tanımak kendinize yapacağınız en büyük kötülüktür.

Keşke seni hiç tanımasaydım demek bir insana söylenebilecek en ağır laf sanırım. Bana hiç söylenmedi, en azından yüzüme karşı. Arkamdan söylendiyse bilmiyorum. Ben bir kişi için söyledim, yüzüne değil arkasından. Ve şimdi başka bir kişi için söyleyeceğim. Ve yüzüne karşı söyleyeceğim. Belki içinde bir şeyler hareket eder ve kendini düzeltir. Bu kadar kalpsiz bir insana bir cümle etki eder mi bilmiyorum ama denemek lazım.

Hayat devam ediyor, zaman geçiyor ama hiçbir şey ilerlemiyor. Kötü bir döneme denk geldik sanırım. Zamanla ilgili problemim aşikar, her zaman dile getiriyorum. Ama bu aralar pek fazla umursamıyorum. Açıkçası gelecekte pek fazla vakit bulunmuyor gibi hissediyorum kendim için. O yüzden vaktimi neyle harcasam diye düşünüyorum, ve vaktimin büyük çoğunluğunu heba ediyorum. Tam bir keşmekeş. Pause tuşu yok ki basalım dursun her şey.

Uzun zamandır yazmadım böyle. Son entrylerim hep müzik ile alakalı. Zihnimi meşgul eden yegane şey. Ha bir de kitap okumaya başladım. Doktorum hediye etti, Stephen King - It. Özel basım. Londra\'dan almış gelmiş. Dedim senin canını yerim doktorum civanım. Daha önce bir kez ingilizce kitap okumuştum. Biraz farklı geldi ama alışınca aktı gitti, 200 sayfayı devirdim. Geriye kaldı 800 sayfa.

Eski şarkıları hala daha çok seviyorum. Birkaç gündür Whitney Houston hanımefendiye tekrar düştüm. En az iki hafta devam. Şarkıları zihnimde yankılana kadar dinlerim. Çok etkileyici. \"I have nothing\" favorim.

şimdilik bu kadar.