boşuna söylenmemiş, "insanın başına ne gelirse meraktan gelir" cümlesi. keza hasretin sessizliği kimsenin umrunda olmasada gün geçtikçe bende daha çok merak uyandırıyordu.

bir kız düşünün ağzını bıçak açmıyor, hiç kimseyle samimi değil, tek oturuyor, teneffüslerde tek yürüyor, sadece tek başına takılıyor.

ve yanında beyaz bir kulaklığıyla mp3 çalardan bir şeyler dinliyor ve bu bana ona karşı kendimi daha yakın hissettiriyor.

konuşmak istiyorum, cesaretimi toplayamıyorum. bir süre zamana bıraktım ama sürekli onu düşünüyor, derslerde ona bakıyorum.

bir yandan sınava odaklanmaya çalışırken, bir yandan gitar çalışırken bir yandan da geceleri onun için şiir yazıyorum.

ve işte onun için bir gece karaladığım ilk şiir,

"şems tünden, ben dünden kesmişken ümidi;
gelip yarınlarıma ortak oldun.
kalbim kışa, gönlüm yaza hasretken,
sen düşlerime bir bahar oldun."