memleketime döndükten kısa bir süre sonra okul için hazırlıklarımı tamamlayıp kendi şehrimde üniversiteye başladım. benim hayal ettiğim bu değildi elbette ancak kendi şehrimde kazanmam ailem için masraf açısından olabilecek en iyi seçenekti.

fakat işin sıkıntılı boyutu şuydu ki ne okuduğum bölüm ne üniversitem ne de aile evinde kalmak beni asla mutlu etmiyordu.

sanki okumak için okuyordum. zamanla sevemesemde sevmeye çalışır mutlu olurum diye düşünmüştüm ama olmadı.

en son dayanamayıp üniversite kaydımı dondurdum. aslında bu almak zorunda olduğum karar iki parça kalan pgibolojimi iyice çökertse de her şeyin kırılma noktası ve yeni bir başlangıçtı...

uzun zaman oldu hikaye okumayalı rezleyelim.

bir yıl içinde yaşadığım onlarca travma sonrasında pgibolojik destek almaya karar verdim. bir süre ilaçlara alışma süreci geçirdikten sonra istediğim bölümü kazanmak için bir dershaneye yazılmak istedim.

babam yeni emekli olmuştu ve çalışmaya devam ediyordu. bir de hiç beklemediğimiz bir kurumdan aile maddi desteği almaya başlamıştık. ev dededen kalma olduğu için kira da vermiyorduk ve bu yüzden maddi olarak baya bi rahat etmeye başlayacaktık.

bir sene önce olsa ailem dershane fikrine yüksek ihtimalle çok sert tepki verecekti ama maddi açıdan endişeleri azaldığı için ilk başta karşı gelseler de bir şekilde kabullendiler.

yıllardır gitar çalıyor, şarkı söylüyor ve müziği seviyordum. bu işi neden profesyonel anlamda yapamayım ki diye düşündüm ve konservatuara hazırlanmaya başladım.

bir hedef koydum ve artık elimde kalan tek şey bu hedefti. hiçbir şeyi elde edemesemde sevdiğim işi yapmayı hayal ettim ve tutunacak bu son dalıma sıkı sıkı sarılmaya başladım...

dershaneye yazılmak dışında bir gitar kursuna da gitmem gerekiyordu, çünkü sınava gitarla girecektim ama konservatuarın istediği seviyeden uzaktaydım. dershaneye yazılmam artıydı çünkü üniversite sınavında puan olarak ne kadar yüksek yaparsam yetenek sınavında o kadar işime yarayacaktı.

ancak dershaneye yeni yazılmışken gitar kursu için de ailemden destek istemek zordu. bu sebeple mezun olduğum lisedeki müzik öğretmenimin yanına gittim. bir yol göstermesini istedim ve sağ olsun çok ilgilendi. kendi branşı da gitardı ve halihazırda çalıştırdığı bazı öğrencileri varmış.

haftada bana 1 ders ayırabileceğini söyledi ve herhangi bir para talep etmedi. bu benim için harika bir haber oldu.

dershane ve kurs işi tamamdı, hazırlıklarım tamamdı, maddi olarak da toparlanırken pgibolojim de düzelmeye başlamıştı.

ve dershanenin ilk günü geldi hazırlandım giyindim çıktım binaya girdim ve sınıfa giriş yaptım...

derse 10 dakika vardı, sırama geçip oturdum. etrafta 2-3 kişi vardı test kitaplarıyla uğraşan. ben de mal mal etrafı seyrederken sınıftan içeri bir kız girdi. sarı kıvırcık saçlar, yeşil gözler, soğuk bir mizaç-duruş, ama beni benden alan bir koku...

ilk göz göze geldiğimiz anı hatırlıyorum, bana bir bakışı vardı, yıllar geçtikçe o bakışa birçok anlam yükleyebildim. sanki içeri girerken aradığı bir şey vardı ama baktığında o aradığı şey bende yok ve sanki hiç olmayacakmış gibi...

bense tam bir şeyler ilk defa yoluna girmişken bir anda farklı duygular içine büründüm.

kızın adı da hasretti. soğuk donuk bakışlı bir kızdı ve bu yüzden hiçbir erkek yanına gidip konuşmaya çalışmıyordu. çünkü sanki her an tersleyebilecek bir mizacı vardı ama bu benim ilgimi daha çok çekiyordu.

insan zaten ulaşamadığının delisidir, öyle değil mi?..

Bi rez de benden

boşuna söylenmemiş, "insanın başına ne gelirse meraktan gelir" cümlesi. keza hasretin sessizliği kimsenin umrunda olmasada gün geçtikçe bende daha çok merak uyandırıyordu.

bir kız düşünün ağzını bıçak açmıyor, hiç kimseyle samimi değil, tek oturuyor, teneffüslerde tek yürüyor, sadece tek başına takılıyor.

ve yanında beyaz bir kulaklığıyla mp3 çalardan bir şeyler dinliyor ve bu bana ona karşı kendimi daha yakın hissettiriyor.

konuşmak istiyorum, cesaretimi toplayamıyorum. bir süre zamana bıraktım ama sürekli onu düşünüyor, derslerde ona bakıyorum.

bir yandan sınava odaklanmaya çalışırken, bir yandan gitar çalışırken bir yandan da geceleri onun için şiir yazıyorum.

ve işte onun için bir gece karaladığım ilk şiir,

"şems tünden, ben dünden kesmişken ümidi;
gelip yarınlarıma ortak oldun.
kalbim kışa, gönlüm yaza hasretken,
sen düşlerime bir bahar oldun."

Hikaye yazın da okuyalım lâ eskileri okumaktan bıktım

rezerved

Ben okudum sağda solda gitar çalıp para dilenen tiplerden biri anladığım. Platonik aşk da var. gibiş sokuş yok dagilabiliriz. Hasreti becerip gibebilirse çağırın xd

DEVAM

Bekliyoruz yeni partı

"hiçbir karşılaşma tesadüf değildir."

yine bir dershane sabahı uyanıp güzelce hazırlandım hasreti görmenin heyecanıyla dershaneye gittim. sınıfa girdim ve yine kulaklığını takmış müzik dinliyordu. bunu tahmin ettiğim için ben de mp3 çalarımla müzik dinleyerek girmiştim sınıfa. bana baktı ona baktım sonra ikimiz de gözlerimizi kaçırdık.

matematik dersindeydik hoca bi anda konunun dışında herkesin hangi bölümü istediğini sordu. hasrete sıra geldiğinde "hocam ben müzik bölümüne hazırlanıyorum" dedi. ben ağzım açık bakakaldım. hiç beklemiyordum. hoca ne çalıyorsun diye sorduğunda keman cevabını verdi.

sıra bana geldiğinde ben de konservatuara hazırlandığımı ve gitar çaldığımı söyledim. hasretin ilk defa bana o kadar uzun bir süre baktığını gördüm sonra ona baktım ve yine kafasını çevirdi.

işte burası ikinci bir kırılma noktasıydı, çünkü daha öncesinde yediğim redlerden dolayı hasretle konuşacak özgüvenim yoktu. en azından bu bahaneyle ona yaklaşabilirim diye düşünerek birazcık özgüvenimi topladım...

Rezimizi alalım

R E Z

Yerimi alayım belki okurum

Yaz emmi yaz

rezleyelim.

daha önceden çocukluğu hastanelerde geçen birisi olarak, o süreçlerde manevi olarak hep yanımda birinin olmasını istemiştim. ancak o süreçlerde ailemin desteği dışında hep yalnızdım. o soğuk beyaz çarşafın üstünde yatarken içimden hep keşke "ben yanındayım" diyen biri olsa diye geçirirdim.

o yüzden benim yaşamak istediğim ilişkide sadece maneviyat ve güven ön plandaydı. bir iki gün cinsellik yaşayıp ertesi gününde gözümün arkada kalacağı bir ilişki istemiyordum.

hep sadık düzgün bir aile kızı istedim daha o yaşlardayken bile. cinsellik benim için üçüncü hatta dördüncü planlardaydı. ancak elbette ilişkide belli bir süreden sonra ben de sevdiğim kişiyle bir şeyler yaşamak isterdim...

hasreti henüz tanımıyordum, öyle biri olmasını çok istiyordum. neticede müzikle ilgilenmesini öğrenmem üstüne, sessiz çekingen bir kız olması, farklı bir mizacı olması, renkli güzel gözleri, kıvırcık sarı saçları da her açıdan bende ilgi uyandırıyordu.

artık tanışmam, onu tanımam ve bir adım atmam gerekiyordu. keza dersten sonraki ilk teneffüste sırasında otururken binbir zorlukla cesaretimi toplayıp yanına gidip "merhaba ben x" diyerek nihayet ilk adımı attım...

açıkçası öyle bir mizacı vardı ki terslenmeyi beklerken bi anda ufak bi tebessümle "merhaba ben de hasret" demesi beni çok şaşırttı. elimi uzattım ve elimi sıktı. sonrasında aramızda şöyle bir diyalog geçti.

x: derste hoca sorunca dikkatimi çekti ben de konservatuara hazırlanıyorum da merak ettim acaba şu an nasıl bir yol izliyorsun?

hasret: ya açıkçası benim henüz eğitimim yok sadece bi ara keman kursuna gitmiştim o kadar. şu an yeni yeni başlıyorum.

x: hmm anladım ya ben de aslında bu sene hazırlanmaya karar verdim ama yıllardır gitarla uğraştığım için biraz teori kısmına da hakimim. eğer aklına takılan bir şey olursa sorabilirsin.

hasret: olur olur teşekkür ederim.

dedi ve en güzel yerindeyken hoca sınıfa girdi tekrar sırama oturdum...