rezerve

rezerve

rezfyec

DEVAM

seri at partları

"hasret de olsan vuslat da, bu defa gül yüzüme be hain kader!"

tekrar tekrar umutlanıp hayal kırıklığıyla biten ömrümün yorgunluğu, gecelerin yalnızlığı var üzerimde.

evet çok şey yoluna girdi hayatımda, yani eskiye nazaran. ancak hasret, benim için hasret olursa ne anlamı kalacaktı yine yaşamanın?

normal birisi için çok güzel bir gündü. ben de eve mutlu gelmeyi çok istedim ama gözlerim dolu bir şekilde girdim odama. yere çöküp ağlamaya başladım. yine hayal kırıklığıyla sonuçlanmasından korktuğum bir yola girmiştim.

içimdeki su bardağı kadar umuduma karşılık, odamdaki halıya kapanıp sürahilerce göz yaşı döktüm. çünkü gökyüzü kadar umutsuzdum. "yine olmayacak" düşüncesiyle saatlerce ağladım.

yol yakınken vazgeçmeyi düşündüm ama içinde zerre kadar umut varsa dahi denemekten vazgeçemezsin. "umut çok tehlikelidir, belki de en tehlikelisi; umut insanı delirtir." - esaretin bedeli (1994)

bir yandan enstrümanıma çalışırken, bir yandan derslerimi ihmal etmemem gerekiyordu. çünkü artık tutunabileceğim son dal kalmıştı elimde ve ona sıkı sıkı sarılmak zorundaydım. haftada 1 saat müzik öğretmenime derse girerken, akşamları da ösysye çalışıyordum, başarmak zorundaydım.

dershane günü geldi tıraşımı olmuş, güzelce giyinmiş, hazırlanmış erkenden derse gitmiştim. sınıfa girdiğimde bi tek hasret vardı. elim ayağım birbirine dolaştı elimdeki su şişesini yere düşürmüştüm.

sonrasında durumu toparlamak için güldüm hasret de gülümsedi günaydın dedim, günaydın dedi. arkamdan hemen bi lavuk daha sınıfa girdi, hay dedim şansıma. neyse dedim boşver. hemen nasılsın napıyosun diye sordum iyiyim sen nasılsın faslı vs.

bi arka sırasına oturdum. sonra çalışmalar nasıl gidiyo? dedim. şu an kararsız olduğunu boşlukta olduğunu söyledi, nedenini sordum. daha yeni başladığını ve nasıl bir yol izleyeceğini, kazanıp kazanamayacağını bilmediğini söyledi. bu yüzden bir yandan da alternatif bir bölüm için normal derslerine ağırlık veriyormuş. ben başarabileceğini söyledim, bilmiyorum dedi.

ardından birkaç muhabetten sonra hoca sınıfa girdi ve ders başladı. o kıvırcık saçları önümdeydi, o kadar güzel kokuyordu ki derse odaklanamıyordum. gözlerimi kapatıp sadece hayal kurmaya başladım. sonra hocanın uyarmasıyla kendime geldim...

REZ DEVAM!!!

rezerve

hoca uyardıktan sonra uykun mu var diye sordu, evet hocam biraz uykusuzum dedim öyle toparladım durumu.

yine hazırlıklı gelmiştim, teneffüste çantamdan müzik defterimi çıkarttım ve hasrete defterimdeki konuları bilip bilmediğini sordum ve çok az bildiğini söyledi.

istersen çıkışta sınıfta seninle biraz çalışalım ben de tekrar yapalım dedim. bi şaşırdı çekindi birkaç saniye duraksadıktan sonra olur teşekkür ederim dedi.

o son ders benim için geçmek bilmedi, içimden 100 defa bitir amk hocası diye geçirdiğimi hatırlıyorum. hasretle ilk defa belli bir süre baş başa kalacaktık ve beraber ders çalışacaktık. içimden bi yandan ulan bi aksilik çıkmasa diye geçiyordu.

sonrasında ders bitimi herkes kalkarken ben defterimi alıp hasretin yanına oturdum. derse başlamak için kalabalığın çıkmasını gürültünün azalmasını bekledik.

bir iki muhabbetten sonra nihayet gürültü azaldı ve sınıfın kapısını kapattım ve konuyu anlatmaya başladım...

müzikte aralıklar konusunu anlatarak başlamıştım. öyle bir anlatıyordum ki içimden sanki 30 yıllık usta bir öğretmen çıktı bi anda. diksiyonum normal hayatta da çok iyiydi ve konuya da fazlasıyla hakimdim.

anlatırken hasretin gözlerinden de alamıyordum gözlerimi. o donuk bakışları arasında benim kalbim ateş gibi yanıyordu.

çok güzel bir ders işledik çok teşekkür etti. sonrasında bu sene bu şekilde çalışabileceğimizi söyledim. benim için vakit kaybı zahmet olacağını söyledi. ben de hayır benim için de tekrar oluyor hiç problem değil diyerek cevap verdim.

tamam o zaman dedi sonra çıkışta minibüs durağına kadar beraber yürüdük. yürürken muhabbet tekrar açıldı ve başarabileceği güvenini ona aşılamaya çalıştım.

bana herhangi bir enstrüman eğitimi alabilecek durumu olmadığını, dershaneye de binbir zor şartla geldiğini söyledi. tabi anladım demekten başka cevap veremedim ama bu işi bir şekilde çözmeye karar verdim.

sonra minibüsüne doğru giderken görüşürüz dedi görüşürüz dedim ve ayrıldık. sonrasında eve gidip düşünmeye başladım...

keman biliyor olsaydım hiç tereddüt etmeden keman dersi de verirdim ama başka bir çıkış yolu bulmam gerekiyordu.

bizim evin yakınlarında bir müzik merkezi vardı orayla görüştüm ve keman hocasıyla konuşup ders ücretlerini öğrendim.

sonrasında hocaya böyle böyle bir durum olduğunu söyledim. tabi ki ne olursa olsun bedavaya yardımcı olmayacaklardı.

acaba arkadaşımın ücretini aylık olarak kendim versem ve o sizin gönüllü çalıştırdığınızı zannetse sizin için bir sorun olur mu? diye bir teklif yaptım.

kadın şaşırdı kaldı ve birkaç saniye duraksadıktan sonra "benim için sorun olmaz ama inanır mı?" dedi.

ben de orasını kendim ayarlarım dedim, bana çok güzel bir kalbin var dedi. teşekkür edip çıktım.

şimdi yapmam gereken şey ilk olarak hasreti "böyle böyle tanıdığım bir hoca var, gönüllü olarak birkaç öğrenci çalıştırdığını ve bir kişilik daha yeri olduğunu söyledi." yalanına inandırmaktı.

çünkü hasrete gidip açıkça taksitlerini ben ödüyorum desem kabul etmeyip ters bir tepki de verebilirdi.

ikinci olarak da daha kendim parayla özel ders alamazken bu parayı nasıl bulacaktım?

bir çıkış yolu aradım ve işin ilginç tarafı neden böyle bir şey yaptığımı hiç sorgulamadım. hasret benim sevgilim değildi, yakınım değildi ben neden böyle bir fedakarlıkta bulunuyorum diye hiç düşünmedim...

R E Z

çok güzel bir plan yapmam gerekiyordu, dershaneden bir gece önce sabaha kadar düşünüp durdum ve ertesi gün dershaneye gittim.

sabah sınıftan içeri girerken hasrete bakıp gülümseyerek günaydın dedim günaydın dedi ve yine arka sırasına oturdum.

nasılsın napıyosun faslından sonra ders başladı. teneffüste konuya nasıl gireceğimi düşünmeye başladım.

ilk ders bitti ve teneffüste hasrete konuyu açmaya karar verdim.

x: "hasret, geçen gün konuştuğumuzda keman eğitimi için öğretmen bulamadığını söylemiştin. geçen gün yolumun üstünde, daha önceden gitar eğitimi aldığım bi müzik kurumu vardı. hocama selam vermek için içeri girdim ve bi anda senin muhabbetin aklıma gelince keman öğretmeni sordum. bi keman öğretmeni vardı bazı yetenekli öğrenciler için 5'e yakın kontenjan açmış, gönüllü ders veriyormuş bir dönem boyunca ve bir kontenjan boşluğu varmış. görüşmek ister misin?" diye sordum.

hasret önce ne diyeceğini bilemedi duraksadı ve "bilmiyorum ki yani beni yetenekli bulurlar mı?" dedi.

"yani açıkçası hazır boşluk varken bence şansını dene böyle bir fırsat her zaman gelmez." dedim.

"bilmiyorum, emin olamadım, kendime güvenemiyorum pek" dedi.

"kaybedeceğin bir şey yok, bak adresi yazıyorum git şansını dene bence.\" dedim ve defterime adresi yazıp sayfayı kopartıp hasrete verdim.

"olur çok teşekkür ederim" dedi.

tabi ki ben her ihtimale karşı hocanın telefon numarasını almıştım ve eve gider gitmez hocayı arayıp "hocam böyle böyle bir bahane uydurdum" dedim tamam dedi.

ertesi gün hasret kurumla görüşmek için gitmiş...

Bekliyoruz

o gün kursa görüşmek için hasretle beraber gidebilirdim ama bu daha çok şüphe çekebilirdi o yüzden adresi verip müsait olduğun bir zaman görüş demiştim.

ben de dershane çıkışı direkt eve gittim. eve geldiğimde annem bizim bi komşuyla oturuyordu. tabi salonda görünce hoş geldin abla dedim. hoşbulduk nasılsın napıyosun dedi neler yaptığımı sordu. ben de konservatuara hazırlandığımı söyledim.

benim ikinci oğlan da gitar öğrenmek istiyor yardımcı olur musun ona dedi. çok yoğun olduğumu ama bazı günler ilgilenebileceğimi söyledim. tamam dedi teşekkür etti sonra odama geçip hasret ne yaptı acaba diye düşünmeye başladım.

akşamında kurstaki hoca aradı ve kayıt yaptırdığını ve ilk taksidi girişte ödemem gerektiğini söyledi tamam en kısa zamanda kuruma uğrayacağım dedim teşekkür ettim.

riskli bir işe bulaşmıştım ama umrumda değildi, bir şekilde o parayı bir araya getirecektim...

ertesi gün tabi ki sabaha kadar düşünmekten uyuyamadım. gece boyu sadece yarım saat 1 saat falan daldığımı hatırlıyorum. gözlerim kıpkırmızı şekilde dershaneye gittim. hasret henüz gelmemişti, ben oturacağı sıranın arkasında yerimi almıştım hemen.

ilk dersin 10 dakikasında yoktu, acaba bugün gelmeyecek mi diye düşünürken bi anda sınıfa girdi. her zaman ki bordo renkli montu, siyah pantolonu, beyaz ayakkabısı, apar topar toplayıp çıktığı kıvırcık saçları, yine o donuk bakışları... 1 günde bile o kadar özlemişim ki...

bana hafifçe gülümseyip kısık sesle günaydın diyerek sırasına oturdu. içim kıpır kıpır oldu, mutluluktan gözlerim dolacaktı nerdeyse.

"acaba bunu yapan gerçekten aşk mı, yoksa biz mi bir şeylere çok fazla anlam yüklüyoruz?.."

heyecanla teneffüsün gelmesini bekledim ve nihayet ders bitti. hafifçe arkasını döndüğünde naber nasılsın dedim. iyiyim dedi, kursa kayıt olduğunu söyledi.

hiç bilmiyormuşçasına aa anlaşabildiniz mi hocayla diye sordum, evet ama anlam veremedim dedi.

neden diye sordum "bu devirde kim kime bedavaya ders verir ki?" dedi.

yani bilmiyorum şans dedim, "öyle" dedi...

bir sonraki teneffüste çıkışta hasrete müzik çalışmak için müsait olduğumu söyledim, bugün eve erken gitmesi gerektiğini söyledi ve müsait olursan yarın çalışalım dedi, olur dedim.

sonrasında eve gittim ve komşunun annemi aradığını müsaitsem diye beni çağırdığını öğrendim. ilk başta mırın kırın etsemde neyse gideyim ayıp olmasın dedim ve iyi ki gitmişim.

çocuğa 1 saat gitar çalıştırdıktan sonra evden çıkarken, annesi teşekkür edip cebime para koydu. ben ilk başta istememiş gibi davransamda zorla verdi sonrasında elimde olan bi miktar paraya o parayı ekleyip hemen hasretin ilk taksidini yatırdım.

eğer çocuğuna her gitar çalıştırdığımda bu şekilde para verirse hasretin kurs işini çözmüş olacaktım...

R E Z

ağa sende ne salak oruspu çocuğuymuşsun amk :D