17 ağustos ağıt yakıyoruz

ben de tekirdağdaydım belki bilen olur tuna otelinde kalıyordum uyurken birden altımdaki ranza beşik gibi sallanmaya başladı ama nasıl sallanma ben de yataktan fırladım, ilkokulda öğrendiğim gibi kirişin altına sığındım düşüncem sarsıntı bitene kadar kirişin dibinde beklemekti ama sarsıntı biteceğine daha da artıyordu pencereden terasa atladım terastan merdivenlere merdivenlerden de kendimi dışarıya attım, herkes istanbulda deprem olmuş diyordu, bir kuruyemişçinin önünden geçerken sarsıntının büyüklüğünü farkettim bütün eşyalar yere dökülmüş herşey kırılmıştı sahile indim sabahladım orada yalnızım tabi, evi aramaya çalıştım hiç bir telefon çalışmıyordu, radyodan ne olmuş haber alayım dedim gibimsonik şarkılar çalıyordu radyo neyse atladım istanbula geldim, istanbul esenler otogarında mahşeri bir kalabalık antebe bileti kestim, ama izmitten geçerken ki o kokuyu hala unutamadım resmen kan ve ölüm kokuyordu antebe geldim

not: o zamanlar lise öğrencisiydim en büyük pişmanlığım izmitte inip yardıma gönüllü olamamaktır