ben olmasan istanbul yok olmuştu

evden apar topar çıkmıştım. apartmanda yaşlı kadınlardan korkup aptal gibi yere düşmüştüm. tak çuvalına benziyordum adeta. beni kulübe almayacaklarını tahmin ediyordum. kapıdaki görevli beni süzerken, "garson aslı hanım'la görüşecektim" dedim. yüz hatları gevşedi, "haberim var" deyip beni içeri aldı.
underground klupleri andıran, loş ışıklı, bir salona girdim. dans edenler arasında gay, hatta lezbiyen çiftler bile vardı. pek alışık olmadığım bu ortam beni germişti. cebimdeki son parayla bi tane bira ısmarlayıp "aslı hanım'la görüşecektim." kendisi garsonmuş" dedim. "çağırayım" dedi. süzme gerizekalı olduğumu, kafatasımın içinde beynime boşalan gerizekalı mikro-organizmaların yaşadığını düşünüyordum; dışarıdaki palyaço kılıklı hatunlar gitmişti muhtemelen. son paramı biraya vermiştim. kutuyu teslim edince eve yürümek zorunda kalacaktım. gibindirik düşüncelere dalmışken arkadan tok bir kadın sesi duydum: "merhaba, ben aslı"
hayatım o sesle birlikte tamamen değişecek, avuçla tak yiyecektim