aşkın sabreymeye vakti vardı

dershanede arkadaşları kantine toplayıp hepsine böyle bir kişi tanıyıp tanımadıklarını sordum. adamlar benden daha çok heyecanlanmıştı. artık nasıl anlattıysam dershaneyi gibtir edip sokaklara döküldük. çarşı sokak bu kızı arıyoruz.
bütün gün şehirde sokakta ya da çarşıda ne kadar kız varsa bana gösterdiler. ama yoktu. kendimi çok tuhaf hissediyordum. arkadaşlarım o kızı bulmamı belkide benden daha çok istiyorlardı. çünkü onların dediğine göre ben çok yakışıklı ve iyi bir insandım. ve bir sevgilimin olmaması onları üzüyordu. iki üç gün geçti en son çare olarak. hayatımda yapamam dediğim şeyi yapıp; lisede okuyor olabilme ihtimalini düşünüp lise kapısında beklemeye başladım.