işçi emeklisi olan fakir babam

ne annem ne babam ne de ben hiç isyan etmemiştik allah`a. hep elimizdekilerle yetinip şükretme derdindeydik. alışık değildik biri gelsin bize yardım etsin, akıl versin.

çoğu zaman babamın sabah namazına kalkmasıyla uyanırdım.. kışın sobalı evde penceresi tam kapanmayan banyoda abdestini alır, namazını kılardı..

uzun uzun duasını ettikten sonra sobanın üzerinde fırından ucuza aldığımız bayat ekmeklerden dilim dilim kızartıp kahvaltı hazırlardı bana annem hastayken.

bazen omlet yapardı bana pazardan yarı fiyatına aldığımız "kırık yumurtalardan"

ama dedim ya hep şükrettik, doyuyordu karnımız.

ve kimseye muhtaç değildik.