hem ifşa hemde lanetlenmiş hayatımı anlatıyo

devam edeceğimi söylemiştim. aklıma geldikçe yazıyorum en azından beni rahatlatıyor.

lise yıllarımda özellikle lise1de okul evime uzak olduğu için okulun servisiyle gidip gelirdim. bu durum beni çok üzerdi. annemlere ne kadar söylediysem dinletememiştim. çünkü servise verilen o 50 lira bile değerliydi o zamanlar bizim için.

servistede her zaman tektim. her gün aynı yere oturan tek çocuk bendim ve hiç konuşmazdım. 1dönem boyunca sürekliaynı yere oturdum.

bir gün servis parasını geciktirdiğimde henüz servis doluyken şoför adımı söyleyip bağırarak "--- servis ücretin ne olucak abicim" dedi. "Yarın getiricem abi" diyebildim sadece. "bu kaçıncı yarın be oğlum" diye cevap verdi. o kadar insanın içinde böyle davranması doğrumu bilemem. ama o servise bindiğim her gün kendimden biraz daha lanet ettim.

aynı gün son öğrenci kalana kadar herkesi evine bıraktı. benide evime aşırı uzak olan bi yerde indirdi ve bana "servis parasını getirene kadar binme servise" dedi. o gün eve gidebilmek için yaklaşık 5km yol yürümüştüm. cebimde okuldan kalan 2 tl param vardı ve indiğim yerden minibüs dahi geçmiyordu. yürürken her zamanki gibi düşünmeye zamanım olmuştu. neden böyle şeyler benim başıma geliyor. neden o servis ücretini zamanında ödeyemedim ve bu durumdayım.

servis okula her zaman erken gelirdi. biz okula geldiğimizde neredeyse kimse olmazdı okulda. tek başıma oturur beklerdim sürekli. 1 sene boyunca o servisde başıma gelen tek bi iyi olay olmuştu. en önde oturan çok güzel bi kız vardı. lise 3. sınıfa gidiyordu ve lise 3 son seneydi o zamanlar. ben lise 2 ye geçtiğimde 4 seneye uzamıştı... serviste ilk defa dışarı değilde servisin içine bakıyordum. o güzel kızın adını dahi bilmezken ağlayıp şoföre birşeyler anlatmaya çalıştığını gördüm. daha sonra öğrendim ki o kızında annesiyle babası ayrıymış. kız babasıyla yaşıyor ve annesini çok nadir görebiliyormuş. şoförden annesinin evine bırakmasını istiyormuş. daha sonra o kız yanıma oturduğunda konuşma şansım olmuştu. "istersen seninle beraber annenin oturduğu yere kadar gelebilirim" demiştim. o güzel kız çaresizliği yüzünden olsa gerek kabul etmişti. ertesi gün servisle değilde yürüyerek o kızın evine kadar gitmiştik. evine yaklaştığımızda ben kendi evime gitmek için geri dönmüştüm. o kısacık bir kaç gün bir insanı mutlu ettiğim için bende mutlu olmuştum...

kızıl saçlı bir kızdı. çok güzel bir yüzü vardı. koca servisde bana iyi davranan tek kişi oydu. diğerleri boyumun neden bu kadar kısa olduğunu sorup dalga geçme çabası içinde olurken o onları azarlardı. fakat bi abla olarak azarlardı. yinede beni hep mutlu etmiştir o kız. o kadar şey yaşayıp adını bile soramamıştım utangaçlığım yüzünden...