sözlükteki son entry'mi de kendime giriyorum beyler..

hadi eyw amk..

kalın sağlıcakla

@29 gitcem artık bin..

durmak yakışmaz.. sadece okucam sizleri..

nese hadi yavaştan bana müsade binler..

size elveda

cevaplayamadığım çok pm var..

kusura bakmayın amk, yarın girip bi kısmını cevaplamaya çalışcam..

hadi eyw.

hatamız olduysa kusura bakmayın

@26 saol kanka sen de amk

@14 sevdim seni, zeki çocuksun

hadi eyw

beyler ben burayı gerçekten çok sevdim. ama artık gitme vakti geldi.

15 bin entry tamamlandı ve ben sözümün arkasındayım.

gidiyorum!

bana yıllardır içimde kalanları anlatma fırsatı verdiğiniz için çok ama çok teşekkür ediyorum.

bütün güzel pm'leriniz ve yorumlarınız için de ayrıca çok saolun.

hepiniz iyi çocuklarsınız..

son sözüm:

ccc inci giber ccc

hadi eyw

beyler merak etmeyin sözlüğü bırakıyorum amk..

bu kadar entry'den sonra burada duracak halim yok.

5-10 entry daha girip gidiyorum hadi eyw...

tamam binler son entry'lerimi giriyorum amk..

@1 adam haklı beyler

açık oylamaya sunuyorum beyler.. gidiyim mi?

nese lan ben anlatcağımı anlattım amk..

gitcem birazdan beyler

bırakıyım mı binler 15 bin entry tamamlandı amk..

bu kez gerçekten bırakıp gidicem binler *

binler.. sanırım 15 bin entry tamamlandıktan sonra benim hesabımı modlar silecekmiş.

o başlığa entry giren bi bin öyle yazmış.

çok inanasım gelmedi ama belli de olmaz tabi.

ben size şimdiden veda ediyim amk.

şunu söyliyim binler..

size anlattığım hikayenin tamamen doğru olduğuna her şey üzerine yemin ediyorum.

dinlediğiniz ve güzel pm'leriniz için çok teşekkür ederim.

aranızdan ayrılmıyorum, sadece artık burada yazmıcam o kadar..

ben de inci sözlük ailesinin bir parçasıyım.

burayı ve sizleri seviyorum..

gerçek hayatta karşılaşmak dileğiyle

kendinize çok bakın

eyvallah

beyler o zaman gitmedim ama şimdi gitcem merak etmeyin..

hadi eyw..

iyi eğlenceler size

10 bin kişide kal derse belki düşünürüm lan ..

o kadar da değil amk

yine de kalmam artık binler..

o kadar entry kastınız. hem ben hikayemi bitirdim.

artık inci'nin sadık bir okuruyum.

hadi şimdiden eyw

15 bin entry girildikten sonra tek bir entry bile girmeyi düşünmüyorum amk..

yalnız söyliyim, aranızdan ayrılmıyorum, sadece yazarlığı bırakıyorum.

artık hepinizin sıkı bir okuruyum lan.

her gün gircem inci'ye artık buradan ayrılmam söz konusu olamaz.

gönül bağı kurdum bir kere, kolay kolay kopmaz artık ben biliyorum.

o başlığı açtığım için pişman mıyım "hmmmmm sanki biraz evet."

ama bu kadar azimli olduğunuzu öğrenmemem için de güzel bir fırsat oldu işte lan..

tanımış olduk işte birbirimizi.

ben de yıllardır içimde biriktirdiğim şeyleri anlatma fırsatı buldum..

inci'yi sevdim beyler..

artık son entry'lerimi giriyorum.

inci'yle tanışmama ve yazar olmama gelelim amk..

bu yazdığım hoşunuza gitmicek biliyorum ama izninizle gerçeği söylemek istiyorum.

ben inci'yi ekşi'de gördüm binler.

orada sol frame'de sürekli bir "inci sözlük" başlığı görüyordum. bir gün merak ettim ve buraya girdim.

ilk başta logosu ve içeriği çok sert gelmişti.

sonra o efsanevi @2'lerden "sen doğduğunda emiyordum o memeleri şerefsiz"in yer aldığı başlığını gördüm ve 30 küsür sayfa boyunca
@2 gibmiş, @2 kapıya kadar geçirmiş." gibi ifadeleri görünce, dedim bu çok tuhaf ve güzel bir topluluk.

ben de dahil olmalıyım. o sıralar yazar alımı açık değildi.

uzun süre şansımı denedim olmadı.

sonra bir gün yazar olmayı başardım.

yeni yazar alımı açıldığı için dördüncü nesil olacağımı düşündüm ve başka bir başlıkta yer alan "fakir binleeeeer" ifadesinden de etkileninc eortaya böyle bir nick çıktı amk.

ilk zamanlar tamamen dalga geçme amacıyla burdaydım.

sonra sevmeye başladım.

çok güldüm, az yazdım, çok okudum.

ve sonra da 4 gündür de sol frame'de sürekli gördüğünüz (bkz: 15 bin kişi gibtir git desinnnnnnnnnnnnnnnnnn) başlığını açtım amk.
tabiki tahmin edeceğiniz gibi o başlığa 15 bin entry girileceğini hiç düşünmemiştim.

özetle sizi tam çok sevmeye başlamıştım ki yolun sonuna geldiğimi fark ettim amk

gelelim size anlattığım o kıza:

işte bu noktada özet geçmek istiyorum binler:

2 hafta önce bir başkasıyla sözlendi..

"çok mutlu olsun inş."

hadi biraz ifşa ediyim kendimi o zaman, nerden anlıcaksınız kim olduğumu.

üniversite bitti beyler geçen yaz.

şu an istanbul üniversitesi'nde ana kampüsteki bir bölümde yüksek lisans yapıyorum. (üniyi bilenler zaten tahmin etmiştir amk bölüm olduğunu, etmediyseniz de araştırın biraz lan.)

benim lisede en çok okumak istediğim bölümdü. o zaman puanım tutmamıştı yükseğe başvurdum kabul edildim amk..

halbuki ales'ten de öyle aman aman değil 78 puan almıştım, mülakat iyi geçmişti..

neyse işte amk.

aynı zamanda şu an iş arıyorum beyler.

2 ay öncesine kadar istiklal caddesinde bir yurtdışı seyahat danışmanlık firmasında çalışıyordum. bu "work and travel, interrail" programlarına katılmak isteyen gençlere uçak bileti falan ayarlıyordum.

iş çok yoğun maaşı azdı.o iş olmadı.

bi de yüksek lisansla birlikte sürdürmek zor geldi biraz..

şimdi haftaya pazartesi şişli'de bi iş görüşmem var.

orası olacak gibi geliyor.

umutluyum dur bakalım..

evet benim için yavaş yavaş gitme vakti yaklaşıyor..

şimdi de size son durumu biraz anlatıyım isterseniz.

babam kızıyla new york'ta yaşıyor. bana bu kadar uzakken kızına o kadar yakın olması içimi acıtıyor ama idare ediyoruz işte.

30 aralık'ta ona mail atmayı düşünüyorum. yılbaşını kutlıcam, hem bir bahane olur da halini hatrını sorarım.

ileride evlenirsem ( bu kez teklifi altın bir alyansla yapcam lan söz) onu düğünüme çağırıcam.

düğünüme gelmesini çok istiyorum binler. hatta bir yandan da üzülüyorum, çağırırım da gelmezse o düğünü kendime zehir ederim biliyorum amk.

ama bence gelir binler. sonuçta oğlu evleniyor lan.

o kadar da değildir herhalde amk.

annem daha iyi olacak inş beyler.

ben sık sık doktora zütürüyorum onu. orada konuştukça açılıyor.

bu aralar mahalledeki bi kadınla kanka olma yolunda.

1 kişi bile insanın hayatını o kadar çok değiştiriyor ki beyler.

annem o kadınla samimi olduğundan beri daha farklı davranıyor sanki.

arkadaş çok önemli bir şey lan..

biraz da kendi durumumu anlatayım amk

size daha önce yazmıştım. benim bir kardeşim yok.

hep bunun ekgibliğini içimde hissetmişdir.

etrafımda gördüğüm kardeş kavgalarına bile imrenirim.

böyle akıl vermek haddime değil ama çok içten bişi söylicem binler.

anne babalarınız da çok değerli tabi, ama kardeşlerinizin değerini iyi bilin binler.
kardeş daha farklı sanki.

ama yine de şanslı binim.

en az öz kardeşim kadar sevdiğim kankalarım var.

ben hayatta insan kaybetmekten çok korkarım binler.

hatta kardeşlerim bana arada takılır " bu kadar saf olma amk, çocuk seni bariz kandırıyor." derler.
saflıktan değil lan..

birine hayır diyerek onu kaybetmekten korkarım ben.

işte bu size bahsettiğim depresyonu da o kardeşlerim sayesinde yendim.

5-6 aydan fazla sürdü ama bi şekilde toparlandım binler.

unuttun mu derseniz yorumu size bırakıyorum.

o 4-5 aylık dönemden sonra hayatıma hiç kimse girmedi beyler.

uzun süredir sadece annemle ilgileniyorum..

gerçekten de olmadı beyler.

o akşamdan sonra yine aradım uğraştım ama bana bi kaç kırıcı laf daha söyledi, müsadenizle onlar bana kalsın.

ayrıldık.

annemin babamdan sonra o kadar depresyona girmesini anlıyordum ama bir yandan da ona hep kızıyordum içimden.

insan kendisi için yaşamalıydı bu hayatta. birisi onu terk etti diye o kadar sarsılmamalı diye düşünürdüm hep.

ben de aynı hatayı yaptım beyler.

aynı annem gibi ben de depresyona girdim bir süre.

2 ayda 5 kilo verdim.

yemek yiyemiyordum, yedikten sonra da feci bir mide bulantısı yaşıyordum.

akşamları karnım çok ağrıyordu. çok ama çok mutsuzdum beyler..

inançlı biriyim, intiharın çok büyük bir günah olduğunu biliyordum.

sırf o'ndan korktuğum için bir de annemi yalnız bırakmamak için 3-4 defa bu kararımdan döndüm.

işte bu yüzden hala hayattayım.

o avukat kızıydı beyler, annesi de anaokulu öğretmeniydi.

maddi durumları da gayet iyiydi.

o anki mimiklerini hiç unutmam. gözlerini kapattı, bordo ojeler sürdüğü ellerini kaldırarak : "bak canım." dedi.

"annenin durumuna üzüldüm. seninle gerçekten güzel günler geçirdik. ama çok farklıyız. ben bu akşama kadar bu kadar farklı olduğumuzu bilmiyordum. bunları bana keşke daha önce anlatsaydın- haklıydı da binler- ben seni bu yaşadıklarınla annemle babamın karşısına "işte evleneceğim kişi" diyerek çıkaramam. seni kırmak istemiyorum ama durum böyle" dedi.

" annen yalnız bir kadın. sana ihtiyacı var. hem benimle olup, hem de ona aynı anda yetişmen mümkün değil, şimdi bu teklifi kabul edersem ileride evlenince, annen kimde kalıcak?"

"bu iş gerçekten olmaz."

yüzük konusundaki yorumlarınızı çok merak ettiğim için biraz ağırdan aldım beyler..

cidden hep içimdeydi bu konu.

benim yaptığımın biraz çocukluk olduğunun farkındayım ama alırken gümüş ya da altın diye bakmadım o yüzüğe ben.

sadece parmağımızda ikimize ait bir şey olsun diye istemiştim.

bu arada yüzükleri geçen seneye kadar saklıyordum beyler..

bir gün dayanamadım, eminönü'nden vapurla üsküdar'a geçeceğim bir gün yanıma aldım ve kimsenin bakmadığı bir an denize attım amk.

şuan yüzükler boğazın serin sularında beyler.

not: bu arada " @304'teki araba hikayesi" cidden çok güzelmiş lan..

beyler tamam belki benim hatam.

ama en ucuz pırlanta 800 liradan başlıyor, alamadım amk.

bi de yol yordam bilmeden evlilik teklifi etmek büyük bir hataydı.

o tarz detayları çok da önemsemediğim için gümüş yüzük almıştım.

bu konudaki yorumularınızı bekliyorum beyler.

çünkü bu olayı en yakın kankalarıma bile anlatmadığım için yaptığım salaklığın büyüklüğü konusunda net bir fikrim yok.

gümüş yüzükle evlilik teklifi çok mu saçma oldu beyler?

gerçekten hayatım boyunca içimde kalacağına gitmeden şimdi sizden öğreneyim.