“ yerdekiler bizi duyabiliyor musunuz ?”
Burak telsizden “ evet duyabiliyoruz” dedi. “ devam edin”
Burası YALNIZ ŞAHiN 62 durumunuz nedir ?
Biz iyiyiz dedi burak siz kimsiniz neden bize yardım ettiniz ?
Eskişehir 1. Ana jet üs komutanlığına bağlı hava kuvvetleriyiz.
Halen hayatta olanlar varmı diye sordu burak
Evet var siz kimsiniz? diye soru uçak.
Hayalet timinden iki kişi ve kara kuvvetlerinden iki kişiyiz dedi burak.
Ordu Eskişehir’de tekrar toplanmaya başladı eğer ihtiyacınız olursa 1. Ana jet üs komutanlığına gelebilirsiniz bulunduğunuz yere en yakın silah deposu SiNCAN ORGANiZE SANAYi BÖLGESiNDE eğer silah ve mermiye ihtiyacınız olursa oraya gidin nereye gideceğinizi görünce anlarsınız dedi ve ekledi
iYi AVLAR…..
YALNIZ ŞAHiN AYRILIYOR…..

Uçak tepemizden ayrılmaya başlamıştı.
Bizde hızlı hareketlerle araçlarımıza gittik ölen toplayıcıların vücutları her yere dağılmıştı.
Bu birazdan yürüyenlerin buraya geleceği anldıbına geliyordu.
Kapıyı açtığımız zaman gölge hemen araca atladı hayvan yeterince korkmuştu.
Eve döndüğümüz zaman hepimizde bir umut vardı ve heyecan.
Yaşayan iyi insanlar vardı ve ordu toplanmaya başlamıştı.
Bu iyiye işaretti.
Umut….
HiSSETMEYi UNUTTUĞUMUZ BiR DUYGUYDU……

bugüne ait yazılar burada bitiyor anlamadığım şekilde sayfaların üzerinde gözyaşı damlalarının sebep olduğu mürekkep dağılmaları var sanırım yazan kişi sonlara doğru gözyaşı dökmüş...

Eline sağlık

günlükte yazılan şehir isimlerinin sadece isim kısmını biliyorum o kadar zamandan sonra inanın şu anda bulunduğum yerin hangi şehrin sınırları içinde olduğunu bilmiyorum.
sadece denize kıyısı olan bir yer olduğunu biliyorum.
birde zamanında burada büyük bir savaş olduğunu biliyorum çünkü toprağı biraz kazarsanız mermi kovanlarını bulabiliyorsunuz ve yıkıntılar içinde şehit isimlerinin olduğu büyük bir yer var.
biraz ilerde zamanında anıt varmış ama yıkılmış...
neyse temize geçtiklerime geçelim

26 TEMMUZ 2016…
SALI….
ETiMESGUT….

Dün yaşadığımız olay neticesinde herkesin suratında tarif edemediğim bir sırıtma var.
Az kalsın ölüyorduk ama tepemizdeki uçak bizim 1 saatte yapacağımız işi 10 dakikada yapıp bıraktı.
Üstelik amfi tiyatroyu yok etmesi sadece 1 dakikasını aldı.
Bu tür silahları görmeyeli gerçekten çok uzun zaman oldu.
Uçağın pilotu ordunun tekrar toparlanmaya başladığını ve Eskişehir 1. Ana jet üs komutanlığını seçtiklerini söylemişti.
Doğan ve kutay harita odasında bölgeye ulaşabilecek yerleri incelemek için indiler.
Burak benim evde dün geceden beri uyuyakalmıştı.
Bende gölge ile ilgileniyordum.
Mamasını yedirdikten sonra alt katlarda bir evde bulduğumuz yürüme makinasında biraz yürümesini sağladım.
Sonrada havanın sıcaklığına güvenerek yıkadım.

Burak uykusunda bile sürekli küfrederek konuşuyor.
Tam bir ankaralı.
Her sayıklamasında gölge sanki kendine bir şey söylecekmiş gibi o tarafa bakıyor.
Acaba ne sıkıntılar yaşadılar diye düşünmeden edemiyorum.
Vakit öğlene geldiği vakit kutay ve doğan odaya geldiler ve dün uçak pilotunun söylediği noktayı kontrol etmemiz gerektiğinden bahsettiler.
SiNCAN ORGANiZE SANAYi BÖLGESiNDE bulunan silah deposu….
Gerçekten öyle bir yer varmıydı yoksa yukarıdaki uçak bizi bu bölgeye çekip yok etme planlarını mı devreye soktu bilemiyorum fakat yok etme amacı taşımış olsaydı eğer tepemizdeki uçakla bunu her haliyle devreye sokabilirdi özellikle 105 lik topla amfi tiyatroyu yok eden uçak aynı mermi ile bedenlerimizi kıyma gibi edebilirdi heralde.

Bu görüşümü belirttikten sonra onlara da mantıklı gelmiş olacak ki çıkmak için hazırlandık.
Bu sefer Burak’ta kullanacağı tüfeğin yanında birde keskin nişan tüfeği almıştı.
Nedenini sorduğumda sana bir şey olursa en azından grubu korumamız gerekir demişti.
Adam için etrafındaki herkes potansiyel olarak ölü durumundaydı bu konuşmasından bunu anladım.
Araçlarımızın yanına geldiğimizde gölge gene kapının açılmasını bekledi ve kapıyı açar açmaz arka koltuktaki yerine kuruldu.
Bir önceki günkü aynı rotayı takip ederek önce HARiKALAR DiYARI ardından SiNCAN ORGANiZE SANAYi BÖLGESiNE doğru ilerledik.

Giriş kapısının zemininde otlar çıkmaya başlamıştı.
Bir zamanlar bölgenin en büyük imalat yeri olan bu tesis şimdiler de sessizliğin hüküm sürdüğü bir yer haline gelmişti.
Girişin hemen önünde araçlarımızdan indik ve haritada nereleri kontrol edeceğimizi konuşmaya başladık.
Kutay bir ara yanımızdan ayrıldı ve yere bakarak konuşmaya başladı.
Sanırım yol tarifi için haritaya gerek yok dedi.
Arkasını dönüp yerde bir işareti gösterdi.

Yerde siyahla çizilmiş bir amblem ve ok işareti vardı.
Amblem hayalet şeklinde olan bir logo gibiydi ve hemen üstünde bir ok işareti vardı.
Burakta ambleme bakarak konuştu.
Bu hayalet timinin simgesidir dedi ve ekledi
Pilot sanırım tam olarak bundan bahsediyordu.
Hayalet ve ok işaretlerini takip etmeye başladık.
Yol bizi BOSS OTEL’e kadar zütürdü sonra ok işaretleri bizi içeri davet etmeye başlamıştı.
içeri girdiğimiz zaman yürüyenlerin çıkardığı anlamsız sesler duymaya başladık.
Sanırım içerde halen onlardan vardı.

Dikkati bir şekilde tüfeklerimizi omzumuza asarak sadece tabancalarımız ile ilerlemeye başladık.
Burak doğanla beraber sağ tarafa bende kutayla beraber sol tarafa ilerlemeye devam ettik.
Önümüze çıkan yürüyenleri teker teker indirmeye başladık.
Mümkün olan en az mermi ile ilerlemeye gayret ediyorduk.
Müdür odasının yanına geldiğimizde kutay bizi uyardı ve içeri girmemiz gerektiğini söyledi çünkü kapıda hayalet timinin logosu vardı.
Kapı değişik bir kilit ile kilitlenmişti yani şifreyi bilmezsek içeride giremezdik.
Kutay panelin yanına gelerek gözünü paneldeki yere yaklaştırdı ve göz retinası bir çeşit lazer ile tarandıktan sonra cihaz kilidi açtı ve aynı zamanda “ HOŞ GELDiNiZ ÜSTEĞMEN KUTAY DOĞAN” dedi.
Doğanla birbirimize baktık.

Doğan adeta büyülenmiş gibiydi. Aynısından kesinlikle bizim eve takmalıyız dedi.
Müdür odası sanki az önce bırakılmış gibi düzenliydi.
Her yer yerli yerindeydi.
Masanın üzerinde bir laptop vardı.
Burak laptopu açtı ve çalıştırdı.
Şifre kısmına bir şeyler yazdıktan sonra laptop ekranında aynı hayalet timinin logosu belirdi.
Masaüstünün tam ortasında sadece bir adet ikon vardı.
Burak sandalyeye oturdu ve ikona tıkladı.
Ekranda “BAĞLANTI KURULUYOR” yazısı belirip kaybolmaya başladı.
“ BAĞLANTI KURULDU” yazısından sonra karşımıza bir asker çıktı.
Sesimi duyuyormusunuz dedi burak açık ve net dedi.

- Kimsiniz ?
- Ben hayalet timden BURAK KARAKUŞ yanımda aynı timden KUTAY DOĞAN var ve sonradan karşılaştığımız iki kişide kara kuvvetlerinden AHMET BAŞBUĞ ve DOĞAN ÇiFTÇi.
- Hayalet timinden canlı kalan oldumu ?
- Evet karşında duruyoruz işte
- Karanlık bölgeden canlı kalan kimse yok diye bilgi verildi tüm silahlı kuvvetlere
- Bilgi doğrudur geriye kimse kalmadı….kalanların akibeti hakkında hiçbir bilgimiz yok…..siz kimsiniz ?
- BiNBAŞI SELiM TEMiZYÜREK 1. ANA JET ÜS KOMUTANLIĞI ESKiŞEHiR.
- Geçen gün tepemizdeki uçakta aynı şeyi söylemişti sanırım ordu tekrar toparlanmaya başlıyor değil mi ?
- Evet tam bahsettiğiniz gibi orduyu Eskişehir’de toplamaya başladık bütün kuvvetler buraya gelmeye başladı bence sizde gelmelisiniz
- Şu an kaç kişiye ulaştınız ?
- Sanırım 20.000 ve sayı her geçen gün çoğalıyor.
- Pilot buradaki bir silah deposundan bahsetti….nerede o
- Tam üstünde duruyorsunuz
- Nasıl yani ?
- Silah deposu BOSS OTEL’iN altında
- Genelkurmay hastalığın kötü taraflarının insanlara zarar verdiğini gördüğü zaman geride kalanlar ankaranın bu bölgesini korumak için sincan organize sanayinin olduğu yeri silah deposu olarak kullanmak istediler. Her büyük fabrikanın altında bir sığınak açılacak ve silahlar gelişi güzel bir şekilde dağıtılacaktı ama projenin başındaki rütbelide hastalanınca silahların tek bir yerde toplanması gerektiğini anladılar….kimin nerede hastalanıp onlara katılacağını bilemeyiz değil mi ?... depoya hemen sağ taraftaki dolabı çekerek ulaşabilirsiniz... şimdi devreden çıkmam lazım…..
Bu sırada doğan size nasıl ulaşacağız diye sordu.
Ekrandaki asker doğana telsiz frekansları ve bazı IP numaları yazdırdı.
Askerin arkasından sesler yükselmeye başlamıştı ve ekran kapandı.
Herkes boş gözlerle ekrana bakmaya devam etti bir süre daha sonradan sessizliği gölgenin havlaması bozdu.

Burak masadan kalktı ve adamın dediği gibi dolabın yanına gitti bende ona yardım etmek için burakla beraber dolabın yanına ilerledim.
Doğan çantasını açarak laptop ve modemde dahil bütün parçalarını alıp içine attı.
Sonra kapının önüne çıkıp kontrol etmeye başladı.
Dolabın arkasından bir kapı daha çıkmıştı burağın morali bozulmuş gibiydi çünkü bu sefer göz taraması değil numara istiyordu ve adam numara hakkında hiçbir şey söylememişti.
Anasını s.ktiğim numara falan söylemedi dedi ve kapıya bakmaya devam etti.
Bilgisayarı yeniden kuralım dedim.
O sırada burak bütün gücüyle kapıya bir tekme attı ve kapıyı olduğu gibi menteşelerinden ayırdı.
Kapı aşağı doğru düşmüştü.
Merdivenlerden inerek büyükçe bir depoya geldik ama burada silah ndıbına bir şey yoktu 2 tane yanyana park edilmiş MAN marka askeri kamyon vardı.

Gölge hemen yanımdan ayrılarak kamyonlardan birinin başında oturdu.
Kutay gölgenin kafasını okşayarak ne oldu oğlum ne buldun dedi.
Sonra doğan kamyonun kasasına tırmanmak için yardım istedi bende elime ona destek olmak için avcumu açtım ve avcuma basarak tırmanmasını sağladım.
Doğan kamyonun üzerinde biraz gezdikten sonra tepeden kafasını uzattı ve beyler silah depomuz bu kamyonların kendisi dedi…..ağzına kadar mühimmat dolu bu kamyonlar…
Burak biraz daha dolaşarak bunları buraya nasıl sokmuşlar diye söylenmeye başladı.
Bende etrafı arayıp bir kapı bulmaya çalıştım.
Duvara elimi sürerken bir çıkıntı olduğunu fark ettim.
Çıkıntıyı parmağımla kavlatmaya çalıştım. Büyükçe bir kağıt parçası elimde kalmıştı.
Kapı arkasındaydı. Doğanla kapıyı açtık
Kamyonlara burak ve kutay bindiler ve çalıştırdılar. Depoları full olan kamyonlar gürültülü bir sesle çalıştılar.
Önce burak çıktı kapıdan.

Kapıdan çıktığı anda ilerden bir ışık belirdi. Ana kapıda açılmıştı.
Arkasından kutay çıktı ve bizde onları takip ettik.
Gölge yanımdan hiç ayrılmıyordu.
Çıktığımız yer BOSS OTELiN hemen dibiydi arkamıza döndüğümüz zaman hayalet timin logosunun duvara kocaman çizildiğini gördük.
Ben ve doğan kendi araçlarımıza bindik ve burak ve kutayda bizi takip ederek evimize geldik.

Kamyonları evin altındaki büyük garaja sokabilmeyi başardık zaten tavana sıfır yaklaşmıştı kamyonlar. Arkalarına da jipleri yerleştirdik.
Doğana burasını tasarlarken baya bi kızmıştım napıcan içeri kamyonmu yanaştırcan diye ama görünüşe göre tamda dediğim gibi olmuştu…
içeri kamyon yanaştırmıştı.
Üstelik bu yer dışardan bakıldığında hiç belli olmuyor ve merdivenler ile binayada giriş sağlıyordu.
Akşama kadar silahları depoya sığdırmaya çalıştık sığmadığı zaman ise yeni bir evin odalarını kullanmaya başladık.
işimiz bittiği zaman bizde bitmiştik resmen.
Akşamın ilerleyen saatlerinde ortalık iyice karardığı zaman önümüzdeki parktan silah sesleri gelmeye başladı.

Bizim pencerelerimiz tamamen kapalı olduğu için dışarı ışık çıkmıyordu ama biz genede ışıkları kapatıp camın kenarından dışarısını izlemeye başladık.
Silah sesleri ve yürüyenler hemen parkın karşısındaki büyük binaya girmeye başladılar. Arkalarından toplayıcılar koşarak ve ateş ederek öndeki yürüyenleri biçmeye başladılar.
Silah sesleri binada oldukça fazlalaşmaya başlamıştı.
Burak ve kutay hemen hazırlanıp müdahale etmemiz gerektiğini söylediler çünkü böyle devam ederse kendi bulundukları evde açığa çıkabilirdi.
Bana ve doğanada bu karar mantıklı gelmişti.
Hemen silahlarımızı kuşanıp çıkmaya hazırlandık akşam olduğu için kamyondan çıkan gece görüş gözlüklerimizi de hepimiz takmıştık.
Gölgeye bakıp sakın ses çıkarma oğlum dedim anlamış gibi sessiz bir şekilde ses çıkardı gölge.
Dışarı çıkıp binaya doğru ilerledik yakınlaşmaya başladığımız sırada silah sesleri azalmaya başlamıştı.
Sadece yüksek sesli küfürler duyuluyordu onun haricinde yürüyenlerin sesleri dışında hiç ses yoktu.

içeri girdiğimizde bizi ceset kokusu karşılamıştı ve yerde yürüyenlerin bedenleri vardı.
Kafaları kopmuştu hepsinin….
Biraz daha ilerdiğimiz zaman yukarılardan bir çığlık sesi geldi ve geldiği gibi kesildi.
Bir kat daha çıktığımız zaman bu sefer yürüyenlerin yanında toplayıcıların bedenlerini gördük gene kafaları vücutlarından ayrılmış bir şekilde yerde yatıyorlardı.
Gecenin karanlığında duvardaki kanlı el izleri apaçık ortadaydı.
Büyükçe bir odaya geldiğimiz zaman ölülerin tam ortasında koltukta oturan elinde balta olan birini gördük.

Etrafında toplayıcılar ve yürüyenlerin cesetleri vardı.
Aslında odanın her yerinde cesetler vardı ve mezbahane gibi kokuyordu.
Bu adamda odanın tam ortasındaki koltukta oturuyordu.
Kutay yürürken bir cam parçasına bastı ve tiz bir ses çıkarttı.
Koltuktaki adam bize doğru baktı elindeki baltadan güç alarak ayağa kalktı.
Uzun saçlı ve gerçekten iri kıyım bir adamdı bu.
Üzerimize doğru gelmeye başladı.
Burak silahını doldurarak bir adım daha atarsan alnında üçüncü gözü açarım senin dedi.
Adam bir an duraksadı ve olduğu gibi yere düştü.
Kutay hemen yanına gitti ve elini boynuna koydu.
Bayılmış dedi.
Dördümüz adamı taşıyarak eve zütürdük ve boş olan bir eve koyarak kapıyı üzerine kilitledik…..
Sabah olmasını ve adamın ayılmasını bekliyoruz.
Gölge adamın kapısının başından bir an olsun ayrılmıyor.
Ayıldığı zaman kim olduğunu öğrenicez….