Her zamanki gibi sabah içtimamızdan sonra kahvaltımızı yaptık, bölüğün önüne getirdiler bizi ve koğuş koğuş sırayla cephaneliğe zütürdüler, en soldan başladılar bu kez, o yüzden en son biz gidecektik silahlarımızı almaya. Tabi aramızda Call of Duty, Battlefield ve benzer FPS oyunlarının içinden geçmiş kişiler vardı ve şöyle vururum böyle vururum muhabbeti dönüyordu, sıra bize geldi tabi diğer koğuşların başlarında birer tane usta asker dedikleri acemiliklerini bitirmiş askerler bir şeyler anlatıyordu silahla ilgili. Aldık silahlarımızı, bizim başımıza da geldi bir tane asker ve başladı anlatmaya silah böyle sıfırlanır böyle temizlenir diye, o kadar oyun oynadığını iddia eden adamlar G3'ün hangi silah olduğunu sordular, iyi taşak geçtik onlarla tabi. Silahlarımızı başımızdaki askerin tarif ettiği şekilde parçaladık, temizledik ve sıfırlamış olduk. Atışın nasıl bir şey olacağını sorduğumuzda bize 25 metre dedi, sadece 3 mermi kullanacakmışız. Biz silahlarımızla ilgilenirken diğer bölükten atışa gidenler geliyordu geliyordu ve bizim yan tarafımızdaki bölük sıradaydı, onlar gitmeye başladı, onları gördükçe tabi sıra bize geldiği için heyecanımız arttıkça arttı. Sanırım yarım saat geçmiştir, geri geldiler ve bizi zütürdüler alana, birinci koğuştan başlayacaktı atışlar ve o an bulunduğumuz ikili sırayı 3lü yaptırdılar, en önden aldılar 3 kişi, attılar çekildiler, kontrol ettiler bir tanesi tek mermi kaçırmıştı diğerleri 3/3 yapmış, geldiler başka tarafta yine ayakta beklemeye başladılar, bizim önümüzdekilerde aynı şekilde attılar çekildiler kenara, biri 3/3 diğerleri 1er tane tutturmuş. Bizi aldılar yanımda Osman ve Deniz vardı, yattık yere başımdaki asker bana silahı sıfırlarken yaptığı hatırlatmaları tekrar yaptı işte şurası otomatiğe alır ama buna dokunma, gez göz arpacık nefes tutma ayak kırma falan filan, ben acaba ne olacak diye tekli atıştan otomatiğe çevirdim, başımızdaki astsubay "Ateş" diye bağırdı yanımdakilerden tek tek ses gelirken ben önce iyice gözetledim nişangahı, nişanı aldım derin bir nefes aldım ve tetiği çektim, benim silahtan pırrrrr diye bir ses çıktı, tetiğe tekrar basıyorum çıt çıt ses geliyor mermilerin hepsi gitmiş, herkes ne oluyor diye bakmaya başladı bende içimden "Ulan dıbına koyim oyunlarda tek dokunma ile 3 mermi atmıyor otomatik silahlar burada nasıl 3 mermi atabilir tek tetikle" diyordum, astsubay baktı ben otomatikte sıktım, geldi başıma diğerlerinin mermilerini bitirmelerini bekledi, bitirdiklerinde tuttu beni kaldırdı ayağa

A: Asker, ne yaptın sen az önce
K: Ne yaptım komutanım
A: Neden otomatikte sıktın evladım deli misin sen
K: Dokunmadım bile komutanım, belki bana geldiğinde otomatikteydi
A: Sana söylemediler mi silahın otomatikte olmaması gerektiğini ve ayrıca kontrol etmedin mi
K: Söylediler komutanım ama sanırım en son silahımı kontrol eden kişi otomatiğe almış olsa gerek
A: UĞUR
U: Emredin komutanım
A: Bu askerin silahını en son kim kurcaladı, otomatikte kalmış silah
U: Bilmiyorum komutanım
A: Acemi askersiniz diye bir şey demiyorum, Uğurlar gibi usta bir asker yapmış olsa aynı hatayı şu an şınav çekiyordu
A: Geç yerine hadi

Atışını yapan ilk 2 sıradaki kişilerin yanına geldim, astsubay dik dik bana bakıyordu, o bize doğru baktığı için yanımdakiler gülemiyordu.

Erhan birileriyle bir şeyler konuştu orada ben arkada bekliyordum, yanıma gelip şu an konuşan çocuktan sonra benim geçeceğimi söyledi, şaşırdım nasıl yaptın ne dedin diye sorduğumda orasını boşver sen hallet işini dedi ve Hüsnü'nün yanına döndü. Çocuk konuştuktan sonra çağırdı beni yanına, ismi Diyarmış. "Olum gelip söylesene sen biz konuşan olmaz diye kullanıyoruz hep telefonu" dedi sonra bıraktı telefonu, ilk işim babamı aradım, sonrasında annemi aradım, atış yaptığımızı söyledim ama tabiki otomatikte sıktığımı söylemedim, Burağı aradım gelmiş olmaları gerekiyordu açmadı, Aylin açmadı "Acaba ben mi tarihi yanlış hatırlıyorum" diye söylendim, Ahmetcan'ı aradım açtı.

K: Laan King ben, nabıyosun
Ah: Vaaaaaay askeer iyidir sen nabıyosun ya nasıl gidiyo askerlik
K: Hem yarak gibi hem çok eğlenceli
Ah: O nasıl oluyor lan
K: Öyle oluyor aga burada böyle
Ah: Vay amk, sıkıldın mı orada
K: istediğim zaman rahat takılamadığım için sıkıldım tabi biraz
Ah: Yarın ne günlerden Cumartesi dimi
K: Aynen Cumartesi, niye sordun
Ah: Hiç merak ettim
K: Bu arada Burak ve Aylin geldi mi ya Bursaya, 24ünde mi ne geleceklerdi sanki onlar veya o civarda bir tarihte
Ah: Geldiler geldiler baya oldu onlar geleli, belki bir hafta bilmiyorum ama
K: Arıyorum ikisi de açmıyor amk
Ah: Belki işleri vardır bilmiyorum ki neden açmadılar, neyse ben şimdi kapatıyorum görüşürüz sonra yine, müsait olunca ararsın
K: Tamam aga, dikkat et kendine görüşürüz

Kapattım, bir tek Cansu kaldı aramadığım, onu aradım daha ilk çalma sesi bitmeden açıldı telefon.

C: KiNG
K: Nerden anladın ben olduğumu
C: izmir alan koduyla senden başka kimse aramaz beni
K: Hadi ya, tüh bi sürpriz yapayım dedim de olmadı neyse, nabıyosun nasıl gidiyo
C: iyi gidiyor nasıl gitsin ilk yılı bitirdik üniversitede, tatil için geri geldim buraya, senin dışında herkes burada
K: Ben varmışım gibi takılın olur mu
C: Yerini tutmaz ama olur, ankesörlüden mi arıyorsun
K: Evet ve herkesi aradığım için ne zaman kapanacağını bilmiyorum telefonun
C: Sesini duymak bile yetti ya, senin nasıl gidiyor askerlik
K: Sıkıcı ve eğlenceli ikisi bir arada, karışık ve garip bir yer
C: Tahmin edebiliyorum.

"Şimdiden özledim lan hepinizi" diyecektim ki, şimdiden özl... dedim kapandı telefon, kartın içindeki dakika mı kontör mü artık her neyse o bitmişti muhtemelen, söve söve geri çekildim.

"10 günü çoktan geride bıraktım, kaldı 355 gün. Vay ananı gibeyim nasıl geçecek bu ya" diye söylendim sabah uyandığımda. Hafta sonu hiç bir üst rütbeli komutan yoktu burada, sadece nöbetçi uzman veya astsubaylar oluyordu ama yine de her sabah olduğu gibi sakallarımı kestim. Hafta sonları sabah içtiması yoktu, saat 7 buçuğa kadar kahvaltıya gitme hakkın vardı ama yine de 6da kalkmak zorundaydın. Gittim kahvaltımı yaptım, bölüğün önüne geldiğimde baktım bizimkiler bir yerden top bulmuşlar, çekmişler onlara verilen eşofmanları maç yapıyorlar 2 bina arasında, daldım aralarına üstümde kamuflajla, en son saati sorduğumda ziyaretçi isimleri söylenmeye başlarsa bil ki 10 olmuştur saat dediler, iyi dedim tamam. Kenara geçtim bir sigara yaktım, bir kaç isim söylendi "Nizamiyede ziyaretçiniz var" diye, Hüsnünün falan da ismi okundu, biraz aralıklarla sürekli isimler okunuyordu "Ne güzel lan ziyaretçisi var herkesin" diye düşünürken benim adım soyadım söylendi "Yok canım isim benzerliğidir ben kimseyi çağırmadım ki" dedim ve gitmedim, bir süre sonra Şahan beni aradığını söyleyip koşa koşa geldi yanıma "Lan King ziyaretçin var niye gitmiyorsun deli misin sen" dedi "Nasıl ya" dedim tuttu kolumdan nizamiyeye doğru zütürmeye başladı, iyi de ben kimseyi çağırmamıştım ki nasıl ziyaretçim oluyor amk diye söylendim yolda, demek ki seni seven birileri gelmiş annen baban falandır dedi. Olabilirdi evet mantıklı gelmişti onların veya onlardan birinin gelmesi, nizamiyede ziyaretçim olduğunu söyledim bahçeye geçebilirsin dediler, o kadar kalabalıktı ki kimseyi göremiyordum neredeyse, bir ara birisi bana seslendi, o yöne doğru baktığımda Burağı gördüm, yanında Ahmetcan, Cansu, Aylinle birlikte, dondum kaldım, gözlerim doldu yanlarına gittiğimde, öyle bir sarıldım ki hepsine orada, sanki hapishanedeymişim de yıllardır görmemişim gibi mutlu olmuştum onları gördüğüme

B: Niye ağlıyorsun amk
K: Duygulandım olum ne yapayım, hiç beklemiyordum hele sizin gelmenizi
B: Biz boşuna mı varız at kafası, seni yalnız bırakacağımızı falan mı sandın askerdeyken
K: Sanmadım da işte
C: Askerlik yaramış sana kilo vermişsin şimdiden
K: Yok be ne kilo vermesi saçmalama, kimin fikriydi buraya gelmek bunu sorabilir miyim acaba
C: Ahmetcan'ın, aslında ben de gelmeyi istiyordum ama bilmiyordum nasıl işlediğini, Ahmetcan öğrenmiş bize söyledi gidelim diye, bizim biletlerimizi bile Ahmetcan aldı yani öyle söyleyeyim sana

Kalktım oturduğum yerden "Ya sen nasıl bir şeysin böyle" diyip sarıldım Ahmetcan'a, hiç beklemiyordum bunu, söyleseler bile inanmazdım.

H.B: Yemin töreni provalarına başladınız mı
H: Yok baba başlamadık, Pazartesi günü başlıyoruz
H.B: iyi iyi, yemin töreninde gelecez bir dahakine, haberin olsun da
H: Geleceksiniz tabi kaçar mı o gün
K: Şşş bana bakın o gün geleyim falan demeyin ha, hiç masraf etmeyin kendinize nasıl olsa o günün akşamında Bursada olacam 7 günlük izinim olacağı için
C: Gelip gelmeyeceğimizi bilemezsin King
K: Ya güzelim diyorum ya boşuna yorulursunuz ve yol masrafı yaparsınız, nasıl olsa bol bol fotoğraf çekilecek görürsünüz geldiğimde fotoğrafları
Ah: Tamam amk gelmeyiz ne uzattın yav
K: Hah şöyle ya

Kapattım telefonumu komple verdim Cansu'ya, o da çantasına koydu geri. Saatlerce muhabbet ettik, Hüsnünün babası askerlik anılarını anlattı, abisi anlattı bazen duygulandık bazen kahkaha attık herkes bize baktı, yedik içtik gırgır şamata falan derken saat olmuş 4, uzman çavuşlar yavaş yavaş ziyaretçilerin gitmesini rica etti, el mahkum gitmek zorundalardı, keşke beni de alıp zütürselerdi o an, o kadar ihtiyacım vardı ki ona, hele bir de hepsini bir ara gördükten sonra nasıl izini bekleyecektim hiç bir fikrim yoktu. Tek tek sarıldım hepsine tekrardan, Hüsnü de ailesine sarıldı. Hüsnüyle beraber gidişlerini izledik sadece, onlarla beraber çıkamadık oradan.

H: Fareyi de gördüm ya, daha ne diyeyim ki
K: Fare hala fare dimi hiç değişmemiş
H: Evet, ilkokulda nasıl fareydi hala fare bizim Burak, vay amk, bu arada diğerlerini soramadım hiç konusu açılmadı kim onlar King
K: Hepsi benim lise arkadaşım, mahşerin atlıları
H: Mahşerin atlıları, af buyur
K: Ya onun özeti şu, lise 1in ilk gününden beri ben Cansu Ahmetcan Aylin ve Burak beraber takılıyorduk, tabi yanımızda bir ara Furkan, Okan ve Gözdenur isimli kişiler de vardı ama ikisi taşındı biri gitti yanımızdan kendi isteyerek. Bir hocamız bize mahşerin atlıları gibisiniz mi ne demişti, o günden sonra bize mahşerin atlıları demeye başladılar, öyle yani
H: Ha anladım siz sürekli beraberdiniz yani
K: Aynen, gördüğün gibi burada da beraberiz

Onlar gözden kaybolduktan sonra biz de bölüğe geri döndük, herkesin yüzü gülüyordu, suratı asık, hiç bir şeye mimik bile oynatmayan bazı kişilerin bile yüzü gülüyordu ziyaretçileri geldiği için. Tabi ziyaretçisi olmayanlar da vardı. Hiç kimsenin bir şey yapası yoktu o kadar muhabbetten sonra, akşam içtimasından sonra serbesttik, koğuşa geçtik Hüsnüyle, biraz bugünün nasıl güzel bir gün olduğundan bahsettik, bir ara ben kendi kendime anlattım anlattım "Öyle sanırım dimi Hüsnü" dedim baktım cevap yok, kafayı üst ranzaya bir kaldırdım, Hüsnü çoktan uyumuş ben kendi kendime konuşmuşum deli gibi, neyseki koğuşta bizden başka kimse yoktu da duymadılar beni, yangın çıkışında 2-3 tane sigara içtikten sonra ben de kafayı koydum yatağa, 10. günü de böyle geçirdik umarım bundan sonrası da aynı güzellikte geçer.

Yemin töreni dedim ama arada bir günü atlamışım, 4 Temmuz yani usta birliklerinin açıklandığı gün, onu tek partta halledeyim bir sonraki parttan itibaren yemin töreni gününden devam ederim.

---

Sabah kahvaltıdan sonra Metin uzman bölüğün önüne geldi bize bugün usta birliklerimizin açıklanacağını söyledi, hepimize bol şans ve başarılar dileyip gitti yanımızdan.

K: Neyine bol şans diliyor lan bu Hakkariye falan mı gidiyoruz acaba
H: Görecez, bilemiyorum. Şahan falan elinde kağıtlarla dolanıyodu etrafta zaten, demek ki o yüzdenmiş
D: Neresi çıksa beğenirsiniz lan
K: Gidebileceğimiz pek bir yer yokmuş ki, yani Çanakkale olabilir, istanbul olabilir hiç fark etmiyor bana
D: Çanakkalede çok devrecilik dönüyor diyorlardı ya
K: Bilmiyorum artık dönüyor mu dönmüyor mu, görecez
H: Ben Marmaris çıksın isterim birader, çarşı izinlerinde karı kızla takılır ederiz falan off
K: Biz ne diyoz bu adam ne diyo ya

Uğur geldi karşımıza, bugün prova olmayacağını söyledi, birazdan Şahan gelecek ve tek tek gideceğiniz yerleri söyleyecek dedi, dedik tamam. Biz ayakta kendi aramızda sırayı bozmadan konuşurken Emrah yüzbaşı ve Şahan birlikte geldiler karşımıza, Emrah yüzbaşı oturmamızı söyledi, oturduk bulunduğumuz yere, ismi okunan ayağa kalkacaktı, yerini öğrenince oturacaktı. Koğuş koğuş isimleri alfabetik sıraya göre okudular, istanbul'a, Çanakkale'ye çıkanlar oldu, bana geldi sıra, marmaris aksaz deniz üs komutanlığı dedi, iyi dedim güzel marmaris iyidir. Hüsnüye marmaris çıktı, Ahmet ve Ramazana da marmaris çıktı, aynı yer mi peki diye sorduk evet aynı yer dediler, 4 bursalı aynı usta birliğine gidecektik ve bu büyük bir avantaj olacaktı, hiç kimseyi tanımadan geçirdiğim o ilk zamanları kolay atlatacaktım, gerçi nasıl olacağını bilmiyordum belki isim olarak aynıydı, belki aynı koğuşta bile kalmayacaktık. Bizim bölük bitti 5-6 kişi Aksaza çıktık, baya bir kişi Çanakkaleye, bir o kadar istanbul'a çıktı, sadece bir kişi, koskocaman bölükte bir kişi Ankara Genel Kurmay Başkanlığı'na çıktı ve bir kaç kişi de burada kalacaktı usta birliği olarak. Emrah yüzbaşı kaldırdı bizi ayağa "Hayırlı olsun hepinize" dedi ve yan bölüğe gitti, oranın çavuşu ile bize uyguladığı tarifeyi oraya uyguladı. Ben Şahan'ın yanına gittim

K: Şahan, bu Aksaz nasıl bir yer biliyor musun
Ş: Ben bilmiyorum da, bekle Uğur gelir şimdi ona sorarsın onun devresi orada
K: Tamam, bekliyorum

Bir kaç dakika sonra geldi Uğur, Şahan ona bir şey soracağımı söyledi, o da beni çağırdı yanına.

U: Buyur sor
K: Aksaz nasıl bir yer, Marmaristeki
U: Askeri kamp, askeri yazlık kamp daha doğrusu, Nisan ayında sezonu başlayan Ekim ayında sezonu kapatan bir askeri kamp
K: Ha askeri kamp yani, nasıl işliyor orası ben oraya gidecem de merak ettim
U: Arkadaşımdan bildiğim kadarıyla garsonluk yeri var yani alakart diyordu lokanta mı artık neyse, havuzu var, havuzun can kurtaranı, deniz var denizin can kurtaranı falan, tatil köyü gibi düşünebilirsin. Tabi genel hizmet niyetine bölüklerde kalanlarda varmış, herkes öyle kamp alanında değilmiş şansınıza neresi gelirse artık, hangi komutan alırsa sizi.
K: Tatil köyü, askeriyede
U: Evet, arkadaş öyle anlatıyor hatta çocuğun fotoğraflarını gördüm ben sadece şortla fotoğrafı var diğer askerlerle deniz kenarında
K: Hadi ya, iyiymiş. Neyse biri görmeden ben yerime geçeyim şimdi, sağ ol bilgiler için.
U: Eyvallah

Geçtim yerime Hüsnüye anlattım nasıl bir yer olduğunu, iyice sevindi çocuk istediği yerin güzel bir yer olduğunu öğrenince.

11 Temmuz 2014, yemin töreni.

Oradayken annemin çektiği bir fotoğraf https://i.imgyukle.com/2021/03/26/N0faSA.jpg
Umarım paylaştım diye zütüme bir şeyler kaçmaz.

---

Bizi sabahın 4ünde uyandırdılar, karanlık havada ışık altında son kez yemin töreni provamızı yaptık saatlerce, artık marşı ezberlemiştik ve söylerken kimse zorluk çekmiyordu. Kahvaltı yaptırmadılar, saat 9 gibi baktık arka taraftan insanlar yemin töreni alanına doğru gidiyorlardı, bize de bir saat dinlenme payı bıraktılar tören öncesinde, gayet serbesttik yani komutanlar önümüzdeyken aramızda konuşabiliyorduk. Etrafıma bakıyorum herkeste aynı kıyafet, beyaz üst beyaz pantolon, TCB yazan bir şapka, boynumuzda beyaz çizgili lacivert mendil gibi bir şey, herkesin aynı kıyafette olması biraz pgiboloji bozuyordu ama yapacak bir şey yoktu. Saat 10a gelirken en sondaki bölük başladı yürümeye nizami şekilde, bir yandan marşı söylüyorlardı başlarında da bölük çavuşları ve komutanları, öteki gitti, yanımızdaki gitti ve sıra bize geldi başımızda Şahan ve Eren uzmanla birlikte marşı söyleye söyleye geldik yemin töreni alanına, bir kaç gün öncesinden burayı biz hazırlamıştık, yemekhanedeki tüm masalar buradaydı, koğuş sayısına göre yan yana dizilmiş, en önünde Türk bayrağı, bembeyaz bir örtüyle uzunlamasına bir masa, üstlerinde silahlar vardı. Yaptığımız provalarda yemin ederken söyleyeceğimiz şeyi bir kez söyletmişlerdi bize ve tören esnasında istiklal marşı okunduktan sonra oradaki Amiral söyledikten sonra biz de tekrar edecektik. istiklal marşı okundu, rahat, hazır ol, selam dur sonrasında eller koyuldu silahların üstüne, başladı Amiral konuşmaya, o konuştu biz de arkasından tekrar ettik avazımız çıktığı kadar bağıra bağıra.

Barışta ve savaşta
Karada, denizde ve havada
Her zaman ve her yerde
Milletime ve cumhuriyetime
Doğruluk ve muhabbetle hizmet
Kanunlara ve nizamlara ve amirlerime
itaat edeceğime
Ve askerliğin namusunu
Türk sancağının şanını canımdan aziz bilip
icabında vatan
Cumhuriyet ve vazife uğrunda
Seve seve hayatımı feda eyleyeceğime
Namusum üzerine and içerim

Yemin edildi, en son biz gelmiştik bu sefer ilk biz ayrıldık oradan, binbaşısı, yüzbaşısı, amirali, onların arkasında da velilerin bulunduğu tribünün önünden selam vermiş pozisyonda nizami bir şekilde yürüyerek bölüğe geri döndük, Eren uzman geldi yanımıza

E: Harikaydınız hepiniz, bu saatten sonra serbestsiniz, isterseniz üstünüzü başınızı değiştirip valizinizi alarak gidebilirsiniz ailenizin yanına, usta birliğinizde başarılar diliyorum hepinize

Dedi ve gitti, o da bizim gibi resmi üniforma giymişti ve ilk kez onu öyle görmüştüm.