bir holiganın hayatı vol 2

diğer başlığı unuttu millet, en başından başlıyorum. dinleyen dinlemeyen herkes sağolsun..

evet güzel kardeşlerim, burada yazacaklarım bir nevi otobiyografi niteliğinde olacaktır.

-ilk maçıma gitmem.
-tribünde yer edinişim.
-babamı kaybedişim.
-uğrunda dayaklar yediğim, tek aşkım.

kısacası hayatımı anlatacağım, hepinizi seviyorum yazmaya başlıyorum.

... lan diyordum benim onur davam beşiktaş ben bunun adını sevda koymuşum...

triplere bak amk hayır takım tutarsın seversin de onur davam demek ne lan mal herif, noluyo amk trübünde zütünü yırtana kadar bağırıp küfür edince fatih mi oluyosun dayak yiyince gazi mi oluyosun ne bu tripler amk senin gibi mallar green streets holigans gibi filmler izlyerek daha da gaza geliyo beynine soktuklarım ona dahha da kuruluyorum. iki faydalı bişey yapında memlekete bi faydanız olsun gece gece sinirlendim dıbına koyım kafasını gibtiklerim

hayatımız tribünlerde geçti, geçiyor panpa gençliğimizn katili. sadece kasımpaşalıyız!

@31 Amk dönerde vardı maksat artık karşındaki adamı öldürmekti sen hala yok yumruk yok şey.

döndüm semte, kimseye gözükmemeye çalışıyorum. yoksa benim halimi gördükleri anda, kasap ali dayı satırını alırdı, dönerci halil abi döner bıçağını alırdı, bütün esnaf gider yıkardı ortalğı. bunu bilmek güzel bir şeydir. ama bu benim meselemdi, kimsenin karışmasını istemiyordum. iyileşir iyileşmez gidecektim, karnına saplayacaktım bıçağı, başka yolu yoktu. şimdilerde o yaşlardaki halime bakıyorum, harbiden yaparmışım. ama bunların saçma işler olduğunu sonradan anlıyorsunuz.

neyse, kimseye görünmeyeyim diye başım öne eğik gidiyorum. birden şşt, bilader selam yok mu yaa diye bir ses duydum. ulan en son istediğim de buydu. şuan içerde olan kardeşimin sesiydi bu. benim yüzümü gördüğü anda, alırdı emanetini. koşardı iskeleye, ilk vapura binerdi. onların semtine giderdi, vururdu hepsini. bu delikanlılığı yüzünden kaybetti zaten bu hayatta..

yüzümü gördü, dedi ki noldu lan sana, kim yaptı oğlum sana bunu, kim yaptı?! cevap vermiyordum. oğlum benim meselem bu, teşekkür ederim ama kendim halledeceğim. bırak da eve gideyim.. dedim. ikiletmedi bile, görüşürüz dedi. şaşırdım. 2 saat sonra evin kapısı aşağıdan çalındı, gel aşağı, konuşacağız senle diyor. indim dedim ki bak, sana çocukları söylersem öldürürsün lavukları içeri girersin. kimsenin başını yakmak istemiyorum. olan sadece bana olacak o kadar! dedim. sevgilimin numarası vardı onda, ben vermiştim. bir sıkıntısı olur da ben yardım edemezsem, sen edeceksin demiştim öyle vermiştim numarasını. delikanlı adamdı, aklının ucundan bile geçmezdi bana yamuk yapmak. aramış kızı, demiş bu çocuğun hali ne böyle falan filan. huur da olanları anlatmış işte, ben dayağı yer yemez, sevgili olmaya başlamışlar. pes edeceğimi zannediyordu herhalde kevaşe.. benim arkadaş çocukların semtini falan öğrenmiş, bizim semti topladı, tribünden de bi 20 kişi toplamış. 2 gün sonra ben hafiften iyileşiyorken yine kapımı çaldılar aşağıdan, 50 kişi vardı aşağıda. hayırdır lan dedim, savaşa mı gidiyonuz? aynen kardeş, komutan sensin dedi. bu saatten sonra geri dönüş yoktu. indim aşağı, hepsiyle tokalaştım. vapura doğru gidiyoruz. bugünün sonu pek hayırlı bitmeyecekti, bunu anlayabiliyordum.

panpa ayıp olcak ama eski hikayeden kopyalıyon lan gene de çok yavaşsın hadi geç çabuk buraları tribün mevzularına gel dayak yicen cart curt 50 kişi gitceniz falan

reterved

sırf beşiktaşlı olduğun için okuyacam amk 512124123 sayfa da yazsan okuyacam amk.

reserved

özellikle şu son 1 yıldır tribün manyağı oldum bu hikaye okunmaz mı yardır panpa

reserved

reserved

reserved

vapurdan indik, herkesin gözü bizim üzerimizde. öfkeli gözler, sadece hedefe kenetlenmiş herkes. tribünde katılmanın artılarından biri de budur işte, aidiyet duygusu güzel şeydir hep söylüyorum. da 50 kişi minibüse nasıl sığacağız aq? 2 tane minibüsü doldurduk sıkış tıkış. öyle gidiyoruz, şoför dayı soruyor, hayırdır gençler, kız mevzusu mu? he dayı dedim. kız mevzusu. neyse indik minibüsten yine aynı köşe başına kadar geldik, bu sefer orda yoktular. elbet gelirler dedim, beklemeye koyulduk. bir tane mehmet diye arkadaşımız vardı, şimdi balici oldu maç günü stadın oralarda ondan bundan haraç kesiyor. ağacın dibini bulmuş gölgeyi, emaneti de saplamış çimenlere uyuyor.. bunların hepsi bi kuytuya sotelendiler 3'lü 5'li gruplar halinde.. ben tek başıma takılıyorum oralarda, ama kendimi onlara göstertme peşindeyim. sonra baktım bir yerden, bu 6-7 tane arkadaşıyla birlikte ortaya çıktı.

hayırdır lan, yediğin dayak yetmedi mi?
delikanlılığa sığar mı tek kişiyi o kadar kişi dövmek?
sığdırırız.. aynen böyle dedi aq çocuğu.

tam üstüme çullanacaklardı ki, haydii diye bağırdım. 49 kişi aynı anda çıktılar ortaya, 50. de bizim baliciydi, onun bir uyanışı var görmeniz lazım. seslerden uyandı herhalde. kafasını kaldırdı ortalığa baktı. emaneti aldı koştu aq (: 2 taraftan kıstırdık bunları.

kim sığdıracak şimdi kardeş?
abi nolur abi, özür dilerim abi!

up up up

bindim kırmızı başlıklı minibüslere, belimde emanetim var. sinirli gözlerle etrafıma bakıyorum, neyse hafiften geldiğimi anladım, dayı müsait bir yerde atsana dedim. indim minibüsten. etrafımı kolaçan ediyorum, çocuğun tarif ettiği mahallenin girişindeydim. tam bir köşeyi dönecektim ki, köşeden çıkmamla geri dönmem bir oldu. 10-15 genç muhabbet ediyorlardı, onun da aralarında olduğunu düşündüm. ama çocuklar beni görmüşlerdi, üstüme doğru koştular. belimden emaneti çıkardım, hepsi frenlediler. murat hanginiz lan?! dedim. benim diye çıktı bir tanesi..

utanmıyor musun lan sevgilisi olan kızla öyle konuşmaya yavşak?!
kız seni sevmiyor birader, hayırdır?

bu beni daha da çileden çıkarttı, tam üstüne doğru koşacaktım ki arkamdan bir taş yedim, uyandığımda. bir berber dükkanındaydım, abi diyorum ne oldu bana, hatırlamıyorum hiç bir şeyi. meğer bu lavuğun arkadaşlarından biri arkadan taşı geçirmiş kafama, yere yığılmışım öyle. anlattıklarına göre, ben bayıldıktan sonra da bayağı bir dövmüşler beni. onların semtindeyim, tek başımayım. berber dayıya teşekkür ettim. semtimin yolunu tuttum, pansuman yapılmış bana oradaki bir eczanede çalışan abla tarafından. sağolsunlar ilgilendiler.. semte doğru gidiyorum, ama bunu kimsenin yanına bırakmazdım.

nitekim bu efsane bestenin yazarı bizim semtin çocukları;

engeller aşılmadıkça yaşanılmaz,
bu hayat yaşanmadıkça anlaşılmaz,
beşiktaş çocuğuyuz deliyiz biraz,
oğlum manyak mısınız bizimle uğraşılmaz..

gösterecektim onların hepsine gösterecektim..

up up up

anlat dinliyoruz

panpa lutfen ozet gec kız olayını harbı sıkıcı amk az actıonlara gel trıbun olaylarına gel şu bursa olayını cok hızlı gectın mesela pıc bızene kızla bulusmandan olum onu baska baslıkta ask hıkayesı dıye anlatırsın.

neyse okula gidip geliyorum, sıralara beşiktaş! yazısını kazıyan ben, sadece onun ismini kazır olmuştum. okulun her yanında onunla benim adım kalp içinde yazılıydı. o haftanın perşembe günü, basket maçı vardı karşıyakayla, o zamanın flaş takımı baskette. karşıyakaragümrük yani bilenler bilir, severiz birbirimizi. ki abilerimiz de vardır ordan. ama kız beni aradı, tam maç saatinin olduğu vakitte buluşalım mı dedim. al dedim şimdi beşiktaş mı sevgilin mi sorusuyla baş başa kaldın. kalbimin bi yanı, sen yıllardır beşiktaşa emek verdin, senin asıl sevgilin o derken. diğer yanı gözleri bile yetmez mi boolm diyordu. sonunda aradım arkadaşım samet'i, dedim birader gelmiyorum ben maça takılın. tabi sevgilimle buluşacağım deseydim, yüzyılın makarasını yaparlardı benle. dedem hasta falan dedim, ektim onları. onunla buluştum. yüzüne baktığımda, bu dünyada beşiktaştan başka şeylerde var dedim kendime.. var, var ama bana var mı?