bu başlıkta herkes kendinden bir şeylr bulacak

sınıf arkadaşıma yazma gibi bi durum söz konusu değildi tabi. diğer 2 kızdan biri ilgimi çekmişti. lanet olsun başlarda kanka muhabbetindeydik itiraf ediyorum. bunla böyle muhabbet ederken subliminal mesajların yoğun olduğu dakikalarda buluşma teklif ediyordum. heyecanla kabul ediyordu. öyle iyice bir araya gelmeye kaynaşmaya başladık. bu kız ressamdı. atölye çalışmalarını inceler yerinde tespitler yapardım. kendim edebiyatçı olduğumdan olaya duygusal açıdan yaklaşır kızın bana hayran hayran bakmasını izlerdim. ağzım bir laf yapmaya başlamıştı ki sormayın. ayakta lafla gibmediğim, dilimle tecavüz etmediğim adam yoktu. hocaların tıkandığı nadide adamlardan biriydim. kimse bana laf atmaya yeltenemez lafı yeyince de kavgacı tavır takınırdı.

herneyse. bunun verdiği özgüvenle çoğu olayda başı çekmeye başladım. sözü dinlenen danışılan bi adam oldum. şakalarda düzenleyici fikir babası olarak düşünülüyordum. o aralar half-life 2 episode 2yi bitirmekle meşguldüm. evde kimse yoktu. birden azmanlığım tuttu. mesajlaştığım kızı çağırdım. teklif edip oracıkta yemeyi planlıyordum. keza çağırdım da. işinin bitmesinin ardından geleceğini söyledi. bu haberi duyduktan sonra o uzun bacaklı huur çocukları var half lifeta kafasına kafasına şevkle indirdim bazuka füzelerini.

gün baymaya yeltenmiş güneş tepelerin ardına saklanmışken yanıma geldi. biraz mesafeli oturdu. üşüdüğümü iddia ettim. ellerim buz gibiydi. sıcak olsa bile yalan söylerdim. yanıma yaklaşmasını sağladım. ellerini ellerime aldım biraz ısıtmasını istedim, sadece gözlerim konuşuyordu. bi süre bunun için çabaladı. bırakmaya yeltendiği anda elini sımsıkı sardım. boynuna ıslak bi öpücük kondurdum. ağzını bile açmaya napıyo... derken bir darbe daha indirdim. dudağa doğru yanaşırken kapı çaldı. beni abazan team geldi. neyseki aramızdaki bağ hafifte olsa sevişmeye kaymıştı. bunu eve uğurladım.

buna o kadar dedim evdeki kızlara bir şey söyleme diye. söz verdirdim. sen git hemen duyur amk. daha sonra o evdeki kızlardan birinin daha benden hoşlandığını duydum. kız benleyken kitleniyordu zaten. o orda sevinirken öteki kız eli mahkum üzülüyordu. bunu duyunca iyice kızdım. 1 2 gün konuşmadım. ertesi gün genç kızların eniştesi olmuştum. muhabbet gırla. ama kıza mesaj atmıyorum. söz verdiği halde gitmiş söylemiş kevaşe. benle ilgilenmiyorsun. niye yazmıyorsun gibisinden mesajlar atıyor. işim var deyip kestiriyorum. ananski ne güzel bi duygu lan. kızların hep bize yaptığı taku ben ona yapıyordum. acayip zütüm kalktı anlayacağınız. bunu azarlıyordum niye hemen söyledin diye. kızmamın sebebi öteki kızla da planlarım olması. threesome gibi bir şey değil tabi. bi türevi.

eve gidip gelmeler birlikte sergilere gitmeler falan çoğaldı. ben umursamıyorum. en kısa yoldan kızı yeme planlarını kuruyorum. ama daha önce gibme gibi bi tecrübem olmadığından tereddütteyim. kız sevişme canlısı ama bazı prensipleri var belli. o yüzden ağırdan alıyor. bunu giblemiyorum tabi ben. sarılıyorum falan filan. yine dışarı çıktığımız günlerin birinde şehrin en büyük gezinti alanında dolaşıyorduk. oturduk ben bunun dizine yattım. saçımla oynamasını istedim. hafif titreme efektleri veriyorum ki kız etkilendiğimi sansın. elini yüzünü öpmeye başladım. biri geçiyordu bıraktım. sonra ıslandığını farkettiğim kadınlık noktasına doğru başımı uzattın. rahatım yerindeydi. arada başımı bastırıyordum ki iyice tav olsun diye. ben bastırdıkça başımı elleriyle sarmaya başladı. bu tava geldi gidelim dedim. eve giderken dayanamadım bunu ıssız bi yere kıstırdım. boynundan emmeye başladım, hafif ısırıklarla, göğüslerine doğru ilerledim. gıkını çıkarmadı. belli ki o da istiyordu. yeter bu kadar eve gitmeliyim narası çekti. ısrar etmedim. eve bıraktım.

rezerved sonra okurum

ailesi kendisini bi kenara atanlar, güvensiz yetişenler, kimlik bunalımından çıkamayıp hayatı bomtak yaşayanlar; liseliler, üniversite okuyanlar, bitirenler, çeşitli meslek erbabları, sevişenler, sevişmeyenler erken boşalanlar mevzu çok uzun. gelin amk. istek olursa hayatımı anlatıyorum panpalar.

sadece kendi yazdıklarım için
http://inci.sozlukspot.co...5%9Feylr-bulacak/@tumhamm

bunlar benle ilgilenmeyince evde yapacak bir şey yok. dışarı hayatım oldu. ilköğretimde okuldan gelir çantayı atar hop dışarı çıkardık. oturduğum yer de ankaranın sağlam olmayan mekanlarından biri. her türlü pisliğine sırasıyla geleceğim.

dinliyoz lan anlat

ilk sigaraya o zaman başladım. arkadaş oturduğu yerdeki dükkandan cuma günleri bakkalın sahibi namaza gidince paket çalar getirirdi. okuldan kaçar ıssız bi yerde çekerdik.

gibtir git lan orrospu çocuğu

okulun çoğu mahalleden olduğundan bin bin takılıyoruz. çete gibi bir şey amk. daha ailemi tanımadın sen dur daha ne tak yemeye dışarda ortama giriyorsun. bizimkiler bu arada beni giblemiyorlar. babam olmayınca gelişimin bir parçası olarak birilerini model alma ihtiyacı hissediyorsun. o yaşlarda erkekler ve kızlar sendrom yaşarlar. kızlar anneyi erkekler babayı model almalılar ki sağlıklı erkek ve kadın rolleri oluştursunlar.

asosyal panpalar, çok güvenli görüldüğü halde, için için güvensiz yaşayanlar bunlar sizin suçunuz değil hepsi ailenizin. bu arada ben öğretmenim saygı duyun küfür eden laleler. biliyoruz da konuşuyoruz. dinlemiyorsan da gibtir git.

anlat moruk can sıkıntısından ölecem zaten

babamı nadir gördüğüm zamanların birinde okulumu değiştirdi. ankarada merkezde sayılabilecek bir okula gönderdi. eski ortamla bu yeni girdiğim ortam arasındaki dağlar kadar farkı ilk dalga geçmelerinde anladım. 6. sınıfa giden binlerin bu kadar acımasız olacağını tahmin edememiştim. çoğunun ailesinin durumu iyi. annesi babası iyi meslek sahibi insanlardı. nereye düştüm gibisinden bir şey oldum. ailem benle zaten ilgilenmezdi. hiç bir sorumluluk vermez beni başarılı görmezdi. sürekli eleştiri aşağılama dayak da yerdim. 6. sınıf kaç yaşına denk geliyor hatırlamıyorum ama lan o yaştaki çocuğa öyle davranılır mı oluyordu işte.

gittiğim okul evimin çevresinden uzak olduğundan tanıdığım kimse yoktu. alaycı bakışlara manidar gülümsemelere tanık oluyordum. sataşanlar da oluyordu. eve gider derdimi kimseye anlatamazdım. çünkü bizim ailede duygularını göstermek utanılacak bir işti. ben anne babamın yanında ağlamaya utanırdım. kızarlardı. annem beni sevmezdi bile. kucağına alıp öptüğüne şahit olmadım. böyle bir ortamda çok bunalır. okuldayken tuvalete gider ağlardım.

@10 sakin panpa.

yaş 25 oldu bi iş sahibi olup gidemedim evden

benim anne-baba genel muhafazakarlık çizgisinde değişime pek ayak uyduramayan çocukların gelişimini desteklemeyen klagib aile yapısının temelini oluşturur.

http://www.incicaps.com/c/s3kd898d9/