bu başlıkta herkes kendinden bir şeylr bulacak

müziğiniz de benden olsun beyler
http://www.birbuyuk.com/index2.php

arkadaşlar öyle bir aşk hikayeleri anlatırdı ki ulan noluyor derdim. "hepsinin aşkları efsaneydi. kimse onlar kadar sevemezdi. onların yaşadıklarını kimse yaşayamazdı." bunları duyunca kendimi ezik ve değersiz hisseder kusuru kendimde arardım. iyice içime kapanmış kızlarla zaten konuşamaz olmuştum.

dün yazamadım yenildik biraz sinirim bozuktu. devam ediyorum.

Lise 3teki kısa mevzulardan bahsedip hayatımın en renkli ve gibici dönemi olan üniversiteyi anlatacağım.

bu arada birini umursamamak kadar rahat bi tavır yok. herkes hayatında en az bir defa yapmalı. bi kıza açıldınız olmuyor mu gibtir edin. biri sizi terk mi etti. gibtir edin gitsin. mesaj atmayın. gururlu erkek her zaman zor avdır arzulanır. düşünsenize kıçı kırık bi amlı olmadan yaşayabiliyorsunuz. oysa o sizi kendine bağlı sanıyordu. hatta sizi değiştirdiğini bile düşünmüştür. tıpkı doğada yalnız yaşayan tarzan gibi. ona ihtiyacınız yok. erkek zaten doğası gereği güçlüdür. kadın gelir onu evcilleştirir. o evcil halinle kalırsan tekmeyi yersin. yine çetin olacaksın erkek gibi davranacaksın. böyle davranmaktan kastım sert olmak, kavgacı tutum sergilemek değil.. erkek nasıl davranacağını bilirse karıyı öyle bi giber ki yüzyıllarca izi kalır. yolunu yorddıbını bileceksin. biraz ilerde amlılara uyguladığım akıl almaz kurnazlıklardan bahsedeceğim.

beyler okuyan vardır umarım. boşa kürek çekmeyelim.

devam ediyorum.
kurnazlık part-1

bu kızın tavırları üzerine kafa yordum. nette benim şimdiki halimin 2007 versiyonu bi taşaklının sözlerine kulak verdim. konuşmalarından beni denemek istediği sonucunu çıkardım. umursamaz olun dediğimi hatırlıyorsunuz. bu umursamazlık her anlamda mutlak bi umursamazlık mı? gerçek umursamazlık var mıdır? kant bu konuda ne demiştir? burda felsefi yeteneklerimizi konuşturuyoruz. umursamaz ve rahat olduğum noktalar onun beni yönetmeye çalıştığı anlardı. bunlardan ustalıkla sıyrılmanın yolunu keşfettim. ikinci keşfettiğim nokta beklemediği anlarda ilgilenmem oldu. benimle bir şey yapmak istediği veya beni çağırdığı zamanlarda çok istediğimi ancak arkadaşlarımla vakit geçirmem gerektiğini söylüyor veya öyle olmasa bile yalan söyleyerek olayın gidişatını kendi yönüme çevirmesini beceriyordum. bu sürekli bi çaba olmamalı atıyorum. bi kere çağırdı gitmediniz ikinci de gitmediniz. lakin üçüncü de gitmelisiniz. sonrasında ilk çağırdığında gidin ki sizin ne zaman geleceğinizi kestiremesin. o sayede sizi çağırma isteği hep canlı kalır. siz istediğiniz vakit de gelmeye daha istekli olur.

ayrılmadan önce aynen bu tavırlarla ona yaklaştım. çok arzulu istekli gibi göründüm başlarda. sürprizler yapıp halinden anladığımı belli ediyordum. yapamayacağı mesajını attığı akşam kestirip atınca bu kızda "benle çok ilgileniyordu bu kadar kızdı ve kestirip attı acaba bende de mi bi hata vardı" düşüncesi oluşmaya başlamıştı bile. o anı size çaktırmaz ama ruhani ve manevi aleminde çokta yelkenleri suya indirmiş ve sizden gelecek hareketi beklemeye başlamıştır. kızla ilgilenirken temel felsefem şuydu: bu akşam sevişecek lakin yarın ayrılacakmış gibi davran. bu fikrin bana sağladığı fayda şu idi: sevişme isteği ve onu elde etme arzusu beni birlikte olmaya zorluyordu o gün. ama akşam gidince ertesi gün onun olmayacağına alıştırdım kendimi. rahat olun 1 2 haftada alışıyorsunuz. işte ilgilenin ama belli etmeyinin tam karşılığı budur. onla yarınlı hayaller kurarsan gibi tuttun adamım. onsuz yarının hayallerini kuracaksın.

anlat kendi yazıların için link ver ama yoksa okumam

@88 tamam panpa ayarlarım.

reserved

rezerved

burda kısa bi ara verip geçmişle o günler arasında köprü kurmam gerekiyor. aile sevgisinden yoksun başarısızlık yeteneğini kazanmış, çocukluk gelişimi desteklenmeyen aşağılık pgibolojisiyle normal insanlarla özellikle de kızlarla iletişim kuramayan yetersizlik hissini sonuna kadar yaşayan bi adamdım. insanların uyuşturucu içip birbirlerini öldürdüğü mekanlardan çıkıp bugünkü noktaya nasıl geldiğimi hala anlayabilmiş değilim. bunda kendi çabamın da yeri muhakkak ki çok fazla. ama imkansız değildi.
ben insanlar arasına çıktığımda çırılçıplaktım. üzerimde elbisem vardı ama içim üşüyordu. savaşın ortasında gibi bi şey de değildi. cepheler yok. düşman her yerde evde okulda otobüste. bazen beyninin içinde. kendim mücadele ettim kendim anladım yaşamın bizzat içindeydim. kimsenin yardımı olmadı. ezildiğim de oldu dayak yediğimde gibtiğim de. boyun eğmemesini bildim. belki mizaçtır ama kendi işimi kendim görürüm ben. ortaokulda bana gülen benimle dalga geçen huurları verse gibmeyecek düzeydeyim. fakire fukaraya gibtiririz.

aradan 3 gün geçti. mesaj atmıyordum. azgınlığım tuttu. kalkan gibin imanı olmaz derler. hakkaten de öyledir. iyi akşamlar mesajı attım 4. gün. aynı şekilde cevap verdi. muhabbet etmedik. günler geçiyor tık yok. 6. günün şafak vakti demeyeceğim akşam vakti mesaj geldi. ben yapamayacağım. benim öyle biri olmadığını biliyordun. beni zorladın gibisinden. önce sen bilirsin dedim. sonra bu kadar kolaydı demek diye cevap verdi. ben de alttan aldım biraz niyetim o değil. insan sevdiğini öpmek ister öptüm ben de ayağı çekiyorum ki ürkmesin. biraz muhabbetten sonra artık dayanamadım olmazsa olmaz dedim. kestirip attım. cevap atmadım. okulda falan arada karşılaşıyorduk olay selamlaşmadan ibaretti. üniversitenin hızlı çocuğu ben o anlarda duygusallaşmış olmalıyım ki yeni avının peşine düşmüş vaziyette buldum kendimi. ben büyük gögüs severim. sınıfta da çıkmak istemediğim ama gibişken bi gizil yönü olduğunu keşfettiğim kıza yanaştım. cep numarasını buldum muhabbeti ilerlettim.

Devam et panpa hadi bekliyoruz

burda söylemem gereken bi husus var kızı öperken ve ısırırken olayın zevkinde değildim başlarda. amacım kıza nasıl haz vereceğimi deneme yanılmayla öğrenmekti. fazla canını acıtmamaya çalışarak yavaş hareketlerde bulundum. dudağımın değdiği yerleri hissetmeye ve ne yaptığımı anlamaya çalıştım. bu heyecanı bir kenara atmamı ve rahat olmamı sağlıyordu.

lise 3e geçtiğimde her zamanki umursamazlığımı takınmıştım. Ortam iyiydi ama bendeki bu çekingenlik kızlara yanaşmamı engelliyordu. Kararlıydum mezun olmadan birini eve atmayı planlıyorum. günlerden bir gün daha pireler berber develer tellal iken teneffüsten sonra sınıfta doğru yöneldim. tam girerken sürtüğün biri elimi kapıya sıkıştırdı. oldum olası sevmezdim o kızı zaten. hafif bi yarık oluştu. başıma üşüştüler aynı filmlerdeki gibi. etrafımda binlerce tabiki değil 5 6 kişinin suretini seçebiliyordum. önemli bi mevzu olmadığını belirtip dağılmalarını sağladım. ardından benimle yakından ilgilenen muhabbetimin iyi olduğu sınavda bazen yanıma oturan millet harıl harıl kopya çekerken benim bacağına baktığım kızın sınıftan içeri girerek edalı aynı zamanda sinirli bi tavırla yanıma yaklaştığını farkettim. ne olduğunu sordu. olaydan kısaca bahsettim. öfkeden delirdi kız. hemen elimi yaralayan ama yüreğime zerre kadar zarar veremeyen o kıza doğru gitti bağırmaya başladı. tutmasam dalacaktı. beni nasıl sahiplendi. lan bi garip oldum. hoşuma da gitti. benim hedef belli olmuştu. yalnız içime düşen bi kurt vardı. beni savunan kızı gibecek ona böyle karşılık verecektim. içimde şiddetli duygusal bunalımlar oluşmaya başladı. daha düne kadar 31lerimi süsleyen hatuna birden yumuşak duygular besledim. ne kadar da iyi bi kız tavrı takındım. bi süre beklenti içinde oldu lakin sınav kaygısı vb benim harekete geçmeme engel oldu. sınavı kazandıktan sonra...

üniversiteyi kazanınca şöyle olur böyle olur diye hiç hayal kurmadım. hayal kurmayınca gördüklerin karşısında sükut-ı hayale de uğramıyorsun. böyle olması daha iyi oldu. neden ortamı keşfettikçe daha da dalasım daha da içine giresim geliyordu. sınıfa girdiğimin 1 haftası herkesle muhabbeti kuran bi adam oldum. gittiğim yer ankaranın dışında olduğu için tanıdık kimse yok her türlü harekette özgür hissediyordum kendimi. her taku yapacak düş gücü ve heves vardı. ortamın iyiydi lakin kızlar yine benim için problem olmaya başlamıştı. muhabbet iyi hoş ama öteki türlü yok amk.

çok kıllıyım

ilk eve çıkmalar da başlayınca benim de bunlardan bi kaçtanesine girme fırsatım oluyordu. sınıftaki kız arkadaşlarımdan birkaçı eve çıkmıştı. bi yemeğinizi yeriz marifetlerizi görelim muhabbetinden sonra erkek sinek bile giremez denilen evin müdavimi olmuştuk.