daha da delikanlılık yapmam amk

bütün bunlar aklımdan geçerken, telefonum hala çalıyordu. bütün kötü duygularımdan arınarak telefonu açmaya karar verdim. tam açmak için hamlede bulunuyordum ki telefon kapandı. amk öğrenciyim lan ben bi de utanmadan çaldırıyordu beni. daha da çok sinirlendim. dakikam da vardı aslında ama kızmıştım bir kere. zaten yaz okulunun sonunda sahte karne yapıp birde üstüne teşekkür belgesi yapıp 200 lirasına konmuştum kadının. gerçi daha sonra annananaananem anamı arayıp, bu çocuk adam oluyo galiba teşekkür getirmiş falan deyince babam gibiyodu belamı. babamın dolandırıcılığa hiç tahammülü yoktur beyler, bence kesin onu da tokatladılar bi ara. bu anananannanem her taku anneme anlatmasa ilişkimiz çok daha güzel olabilirdi. acaba üniversitede karne verilmediğini mi öğrendi diye bir merak uyanınca dayanamadım aradım anananananemi. biraz konuştuktan sonra 2 senedir bana ördüğü ama hala bitmeyen hırkanın akıbetini öğrenmek istedim. o bana saldırmadan ben ona saldırmalıydım. en son bana ördüğü hırkayı sınıfta mezata çıkarmıştım. allahtan bu yaptığım duyulmadı ve hırkayı kaybettiğime herkes inandı. ananannananem fazla boş durmadı ve hemen kontra yaparak derslerimi sordu. hay dıbınıgibiyim birazda ben terleyecektim ama hava soğuktu. beklemediğim bir şekilde ananannananem e-okul dalgasını öğrenmişti ama bir dakika ben liseyi bitireli 3 yıl oluyordu. bu yüzden endişelenmem yersizdi. sonra aklıma zekice bir fikir geldi ve anannananannem zaten çakozlamaz diyerek üniversite'de e-okulun olduğunu söyleyecektim. böylece dönem dönem değil her sınav sonucuma göre anananannemden para koparabilrdim. hem yalanda sayılmazdı otomasyon mu ne taksa işte öyle bir şey vardı. bütün bunlar aklımdan hızlıca geçerken telefon kapandı. o kadar fikir boşa gitmişti. herhalde anananananemin şarjı bitti diyerek giblemedim. lapa lapa yağan kar eşliğinde dayağıma doğru yürüyordum her şeyden habersiz. kar çok güzel yağıyordu ve yine çocukluğum aklıma geliyordu. içimi kaplayan bu anlamsız huzurla son sigaramı da ateşledim.

Devam la

bugün bitirmezsen gözünü gibiyim hacı

@60 panpama öyle deme giberim kanım ısındı bine

tekme masajım tamamlanmak üzereydi. sağlam sopa yemiştim ama içimden en kötü kız bana sahip çıkar diye geçiriyordum. belki evi vardı belki pansuman yapar belki bir şeyler içeriz belki ... bütün bunları düşündükçe vurun huur çocukları vurun daha çok vurun diye haykırmak istiyordum. bi ara şansımı deneyip ayağa kalkmaya çalıştım bu düşmanlarımı daha da kızdırmıştı. hala vuruyordu huur çocukları, artık canım acımıyordu. öylece yatıyordum ama hesaplarıma göre bu kadar çabuk ölmüş olamazdım. hesabımı gibiim pi'yi 3 alsam belki de bunların hiç biri yaşanmayacaktı. çok temiz sopamı yemiştim hemde hiç tanımadığım daha önce görmediğim kişiler tarafından. mesele neydi onu bile bilmiyordum. birkaç dakika sonra kendime geldiğimde ortada ne lavuklar kalmıştı ne kız. noluyoz dıbınıgibim modundan çıktıktan sonra, yoksa sougun falanmıydı lan bu diyerek telefonu yokladım. hala yerinde duruyorlardı en azından bir teselliydi. yaptığım hesaplara göre kızın tam gözümü açtığım esnada yanımda olması gerekiyordu. hala hesap yapıyordum, hesabımı gibiim. nerdeydi bu dıbına kodumun kevaşesi, nereye anasının dıbına gitmişti?

Anlat lan devam et

@78 anlatıcaksan buralardayım

panpa şu dayak yeme olayını anlat daha sonra genel hikayeye dönersin

napak panpa okuyak mı acaba

devam et bin

olm amma boş konuşuyon lan başlıkla zerre alaka yok bıraktım okumuyom

eh be devam et tam heyecanlanmıstım

çikolatamı alıp hemen gömdüm. alt tarafı bir çikolata almıştım ne olabilirdi ki? hem daha çocuktum. daha sonra ekmekleri de alıp eve doğru yola koyuldum. yolda canım dondurma istedi ama para yoktu amk. hem çikolatamı yemiştim, açgözlü olmamam gerekirdi. bunu babamdan öğrenmiştim ve hala da unutmadım. yemeğimizi yedikten sonra soluğu kümeste aldım. kuşlarla biraz oyalandıktan sonra dayımı ikna edip tüfekle oynamaya başladım. tüfek dediysem şey yapmayın hemen, saçma atan havalı tüfekler yok mu onlardan işte. en son o tüfekle mahalleler arası tüf tüf yarışmasına katıldığım için bir büyüğün izni olmadan tüfeğe dokunmam yasaktı. hemen bir kapak bulup kuzenle atış yapmaya başladık. ikimizinde nişancılığı iyiydi ve tüfeğe iyice alışmıştık. daha sonra filmlerde ki kafasının üzerine elma koyan ve onu vuran adam sahnesinin gerçekliğini tartışmaya başladık. - akıllı işaretler çocukları düşünür-. elma falan yoktu ama siyah üzümlerde bu işi görebilirdi. dıbına koyım bütün sülale orda oturmuş çay içiyo, bu çocuklar ne yapıyo diye bakan yok. kuzenle yaptığımız uzun tartışmalar sonucu üzümü kafamıza koyarsak vurduğumuzda üstümüzün leke olabileceğine karar verdik. bir leke olursa annemiz belamızı giberdi bu yüzden üzümü elimizde tutacaktık. her şey hazır sayılırdı ama ilk atışı kimin yapacağı konusunda kararsızdık. kuzenim korktuğunu itiraf edince bir halk kahramanı olarak bu görevi ben üstlendim. cüneyt arkın'ın bir filminde böyle bi sahne vardı. elini tahtaya mı ne koyuyodu diğer lavuk bıçak atıyodu parmaklarının arasına falan orada bi yiğitlik muhabbeti geçiyordu ve duran adam korkusuz olandı. bende bu sahnenin gazına gelip üzümü kaptığım gibi kuzenin karşısına geçtim. maalesef hala bizi gibleyen yoktu ve kuzenim tetiğe dokundu. huur çocuğu karavana atmış beni elimden vurmuştu. cümbür cemaat hastahaneye gittik ve elime dikiş falan atmışlardı ve ağlamıştım amk. o günden sonra kuzenimle sadece mantarlı tabancayla rus ruleti oynadık. ne günlerdi be...

Okuyani gibsinler.

reserved

insan okuyacak bunu huurun oglu özet geç

@65 dedene kafa mı attın amk senin güldüm bin. devam et iyi gidiyorsun

anlat lan okucam

edit: #30 dayım. efsaneymiş. devam ediyom.

nerde okuyon sen panpa? kaçıncı sınıf ?

panpa çok içten yazıyon la bi an kendimi gördüm benim gbi boş beleş bi insan gbisin sende