gerçek bir üniversite aşkı hikayesi

inanın beyler telefon numarasını istememiştim. Dedim ya, aşık olmayan bir erkek biraz tecrübeliyse her kızı ayarlayabilir. Ama değil aşık olan, hoşlanan bir erkek hoşlandığı kızı bile kaçırabilir. Hem de, kız da hoşlansa bile. Bu da erkeklerin genel kod bozukluğu. Ya da ustaca yerleştirilmiş bir sakatlık. Neyse. Numarasını istememiştim. O sarhoş olmuş hâlle otobüse atladım ve eve gitim. Bir süre nete falan girmedim çünkü o sarhoşluğun tdını çıkarmak istiyordum. Saatlerce odama tek başıma düşündüm. Kıza karşı aşkımsı şeyler yoktu ama erkekliğim her hücresiyle, her duygusuyla yani sadece abazanlıkla değil, erkek olmanın verdiği her şeyle onu istemeye başlamıştı.

Birkaç saat sonra facebook’u açtım. Kız oradaydı. Gelir gelmez “seni çok sıktım. Seni boğdum. Nete bile girmedin. Özür dilerim. istersen görüşmeyiz.” Diye yazdı. Artık bu kızın affı yoktu. Ben cezbolmuş bir hâlde eve gelmiş olmama rağmen ona “biraz işim vardı. sadece o yüzden. Sıkılmadım.” Dedim sadece. Tekrar muhabbete başladık. Telefon numarasını aldım bu sefer. Muhabbet bittikten sonra bunu giblenmeyenler grubuna taşıdım çevrimdışı görünmek için, 2 gün boyunca da mesaj falan atmadım.

Ama o da yazmıyordu.

Sanırım o da ipleri kaptırmaya başladığını fark etmişti ki giblememeye başladı. Dayanamadım, “nasılsınız hanımefendi? (:” diye pervasızca bir mesaj attım. “niye aramadın sormadın lan!!” gibi bir şey bekliyordum, cevap gelmedi.

Aradan iki gün geçti. Cevap yoktu. Nette de yoktu. Facebook’ta bekliyor duruyordum hatta herkese çevrimdışı olup sadece ona göründüğüm oldu. Ama o yoktu…

En sonunda arkadaşlara sordum. Derse geldi, dediler. Nasıl yani diye kalakaldım. Konya’daydı, yine memleketine gitmemişti. Okula bile gelmişti. Peki bana neden cevap vermiyordu ki? Sorun neydi?

Dayanamadım, bir mesaj daha attım. Dakikalar, saatler geçiyordu. Gece oldu, deli gibi oyuna vurdum kendimi bilgisayarda ama gözüm telefonda. Cevap yok. Yok da yok amk…

panpalar şurada baştan anlaşalım;

bu hikaye üniversite 3. sınıfta başladı. 3. sınıf, 4. sınıf ve 5. sınıf. ve şu an ben öğretmenim. aradan kaç sene geçmiş. aradı dediysem yazmıştır amk. ipnelik yapmayın ve ufak şeylerle adamın canını sıkmayın.

ve bir yemin ettim. bu bizzat şahsım tarafından yaşanmıştır. yalancıyı da şakirtler gibsin. o derece ağır konuştum.

Bir gece daha bitti.

Okula koştum hemen. Kız ikinci öğretim olmasına rağmen belki erken gelir diye bölümün önünde gizli bir nöbete başladım. Yoktu. Ders saatleri geldi, arkadaşlar geldi, kız yoktu. Hani lan fulden nerede! Diye bizimkilere çıkışmaya başladım. Gözüm sadece onu arıyordu, gelmedi dediler. Yoktu. Gidin şu arkadaşına sorun, dedim. Sordular, onların da haberleri yok. Kız sadece yoktu. giberim ulan deyip kuytu bir köşeye geçip arama tuşuna bastım.
Sonra hemen kapattım.

Kız seni giblemiyor ulan geri kafalı züt lalesi, anlasana artık…diye sustum kaldım. Boş boş telefona bakıyordum. Cevapsız mesajların başka ne anlamı olabilirdi ki. Hafif kararan havada züt olmuş ve gerçeği görmüş bir şekilde evin yolunu tuttum…

Saatler geçmek bilmiyordu. Sıkıntıdan gittim yemek yaptım. Sofra kurdum, gitar çaldım peşine bağlamayla dertlendim arkadaşlarla. içtim içtim, aklımdan çıkmıyordu. Hâlâ kokusu ciğerlerimde gibiydi. “ulan yoksa ben mi çok abazan kaldım lan. Abartıyor muyum lan acaba? Titre ve kendine gel lan, git mesaj at birine gelsin gib geç. Ne bu hâlin it!” diye kendime sövdüm. Büşra’ya mesaj attım, “tatlım bu aralar canım biraz sıkkındı, arayamadım. Gelsene.”

beyler yıllar geçti aradan diyorum kafa gibmeyin. okumayan gibtir olsun gitsin.

Büşra bir saat sonra falan geldi.
Süslenmiş püslenmiş huur. Şaka maka özlemişim de. Evde yemek yoktu deyince küçük bir sofra da buna kurdum. Bunun da canı sıkkınmış. doğal gazı ödeyememişler üstelik daha asıl kış bastırmadı. Bir süre bende kalabilirsin, sıkıntı olmaz dedim o usul usul yemeğini yerken. Bir de şu kaşığa doğru eğilirken saçının arkasından bakması yok mu… kumral saçlarını yediğim. Yemekten sonra odama geçtik. Boş şişeleri görünce alkol varsa niye getirmiyorsun, dedi. Gittim iki bira aldım buna. Sonrası sabaha kadar kan ter içinde sevişme. Bir de, arada bir mesaj kontrolü…

beyler ne diyorum ben size. yıllar olmuş amk. direkt yazdım başına sonuna bakmadan. daha dün ne yediğimizi hatırlamıyoruz buna şükredin bin herifler. derdim telefon mu lan? size yaşadığım şeyleri anlatıyorum. telefon numarasının anasını gibeyim ben...

devam.

Hâlâ mesaj falan yoktu. Bir gece daha bitmişti, fulden’den gelen bir mesaj dahi yoktu. Büşra da sağ olsun güzel bir kahvaltı hazırlamış, birlikte kahvaltımızı yaptık. Durup durup telefona bakınca kızdı, kimden mesaj bekliyor beyefendi… diye iğneleyince, abimden ya. Numara gönderecekti western union’a, para bekliyorum. Gelmedi hâlâ, dedim. Parayı da bekliyordum aslında ama akıl fulden’de…

Büşra hazırlanıp derse gitti. Bu akşam da sendeyim, dedi son öpücüğünü boynuma bırakırken…
Diğer arkadaşlar da derse gidince evde yalnız kaldım. Yalnız kalanın dostu şeytandır beyler… aradım fulden’i.

giberim ne olursa olsun ulan! Canımdan kıymetli mi dıbına sokarım yeter be! Diye bir atara kalkıp aradım. Bir kere çaldı, iki kere çaldı üçüncüye açtı telefonu. Tam alo malo saçmalamak üzereydim, “ölsem haberin olur muydu?!” diye yarı kızgın yarı sitemkâr bir ses işittim…

“fulden? Nasılsın lan? Yani neredesin, neden mesajlarıma cevap vermiyorsun!” diye yarı şokta, yarı sitemkâr yarı kızgın vs vs bir cümle çıkıverdi ağzımdan. Fulden’in hoşuna gitti bu. “1 saat sonra kibrit’in önünde, lan” dedi inanılmaz tatlı bir ses tonuyla. Fenafillaha erdim o an… karnımda kelebekler uçuşuyordu…

Ne bir saati amk, koşa koşa gittim kibrit’in önüne… bekledim bekledim. Gittim büfeden çikolata falan aldım. Gerginlikten ne yapacağımı şaşırmıştım bankta otururken. Sonra eski, topu topu birkaç mesajını okumaya başladım. Zaman böyle geçerken yanıma biri oturdu. Kokusu yetti. Fulden…

Gözlerine baktım.

Işıl ışıl, karnıma adrenalin pompalayan ama mutsuz gözler… ne oldu fulden? Dedim. Öyle bir ses tonuyla sormuştum ki olduğumuz şehir kedere boğuldu resmen. Neredeydin fulden, nerede…dercesine çıktı ağzımdan. Anladı korktuğumu, anladığı aklıma girdiğini. Hafif bir gülümseme yayıldı dudaklarına. Ama utanıyordu, anlıyordum. Oturalım bir yerde, dedi. Gittik en yakın kafeye. Ne oldu fulden, neredesin kaç gündür! Dedim. Kızma. Kızma ama dalga da geçme. Ya da küçük de görme. Ya da soğuma benden. Sadece anla beni, dedi. Kız dengemi bozuyordu iyice. Neyi anlayayım dıbına sokayım yaaa!! Diye bağırasım geliyordu, yine ağır ses tonumla “ne oldu?” dedim. Param gelmedi henüz, dedi. Ne parası yahu, senden para mı istedim ben. Mesaj atacaktın altı üstü! Der demez şimşekler çaktı beynimde. Babası… para göndermiyordu… kız kontör bile alamamıştı. Kahroldum…

Kahroldum ama hemen peşine işkillendim de. Hâlâ mantığımı kullanabiliyordum. “ee başkasından yazsaydın!” dedim. Güldü. Ne oldu, dedim. Bir şey olmadı. Sadece, Kendini benim yerime koy. Bir genç kız olarak bunu yapabileceğimi düşünüyor musun? Dedi. O an kedimden utandım. Kız gururluydu. Kız kibirli değildi. Bizim hödükler kızı yanlış tanımışlardı. Kız gururluydu… ve yediremiyordu…

Ne olur ne olmaz belki yemek bile yiyememiştir diye kule site’ye gittik. Hayvan gibi yemek yedik. Sinemaya gidelim dedim, boş ver gezelim, daha eğlenceli, dedi. Peşine gezdik tozduk. Tekrar zafer’e döndük. Alaaddin’de çay içtik, yine sohbet yine sohbet. Bugün çamaşır atacağım, erken gitmeliyim, dedi. Peki dedim, yurduna bıraktım. Eve dönerken ayaklarım kıçıma kıçıma vuruyordu sevinçten. Koşuyordum zağar gibi. Mutluydum…

Eve girmeden mesaj geldi büşra’dan. “Sizdeyim”. Hangi bin aldı lan bu kızı eve diye sinirle geldim. Açtım kapıyı girdim, bin ev arkadaşım “ ya bir arkadaşını ayarlasana bana” muhabbeti yapıyor. Tamam tamam bey ayarlarım sana odana geç, diye azarladım amk binini. Yılanın başını küçükken ezeceksin aslında.

Geçtik benim odama.
Büşra yine süslenmiş püslenmiş, aklımı aldı ama o daha cilve yapmaya başlamadan fırçaya başladım. Habersiz gelmesi sinirlerimi bozmuştu. Üstüne gidince o da ağlamaklı takılmaya başladı, zaten canım sıkkın falan deyince hatırladım bunların da para sıkıntısı vardı ve kız mutlu oluyordu yanımda. Ayıp ettiğimi düşündüm. Aslına bakılırsa Büşra da çok güzel bir kızdı ama sadece fulden beynime nüfuz etmişti bir süre. Daha yarım saat kadar önce de her şey bambaşkaydı şimdi bu Büşra nereden çıktı diyemeden de onun duygusallığı gardımı düşürdü. Ne kaybettiysem de bundan kaybettim zaten.

beyler çok yoruldum. ilgi azaldıysa şayet biraz müsade isteyebilirim.

panpa neredeyse 5 senedir süren bir mevzu amk, ne özeti lan.

Büşra duvara yasladı beni. Uzun süredir çaresiz, güçsüz kalmasından mıdır nedir baskın olmak istiyordu, tavrından anlamıştım hemen. Çaktırmadan oyununa bıraktım kendimi. Boynumu emip duruyordu, saçları kulaklarıma değdikçe huylanıyordum. Başını bir köpekbalığının avına saldırması gibi bir o yana bir bu yana hızla sallıyor, bir o yanıma bir bu yanıma yapıştırıyordu dudaklarını. Nefes alıp verdikçe boynumdaki damarlar kabarıyor, o hızlı hızlı hareket ettikçe nefesi hızlanıyordu. Uzanıp kapıyı kilitledim. Amk malı densizdi ne de olsa. Gülüp üzerimdekileri çıkardı. Yine duvara yasladı beni. Boynumdan göğsüme doğru dudaklarını gezdiyor, meme uçlarımı dişlerinin arasına alıyor, biraz da acıtarak oyundan kopmamamı sağlıyordu. Uzun süre çalışarak fena sayılmayacak düzeye getirdiğim abdominallerimi emmeye çalışıyor, bu gayreti beni azdırdıkça azdırıyordu. Pantolonun altından kalkan aletimi yine pantolonu çıkarmadan ağzına almaya çalışması da cabasıydı. Başının iki yanından tutup hırsla kaldırdım ayağa, üstündekileri çıkardım. Beyaz sütyeni kumral tenine çok yakışmıştı ve güzel memeleri ellerimi dolduruyordu. Bu bile tahrik olmam için yeter sebebti…